«Οι διώξεις εναντίον δημοσιογράφων, που κάνουν αποκαλύψεις για δύσοσμες υποθέσεις, όπως το σκάνδαλο Novartis, και γίνονται δυσάρεστοι στα κυκλώματα της εξουσίας, είναι χαρακτηριστικό των αυταρχικών καθεστώτων, έστω και υπό τον μανδύα της εκλεγμένης κυβέρνησης», αναφέρει άρθρο του Οδυσσέα Αρβανίτη στην ιστοσελίδα antinews.gr που απηχεί τις απόψεις της ακροδεξιάς συνιστώσας της Νέας Δημοκρατίας.
Σημειώνει μάλιστα πως «Είναι ανησυχητικό ότι επί κυβέρνησης Μητσοτάκη διώκεται και στη χώρα μας η ερευνητική δημοσιογραφία. Η κλήση σε απολογία του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη με βαρύ κατηγορητήριο – όπως και των Γιάννας Παπαδάκου και Αλέξανδρου Τάρκα που είχαν προηγηθεί- για την αποκάλυψη πτυχών του σκανδάλου Novartis ξεπερνά τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους και αποκτά τον χαρακτήρα δίωξης κατά της ερευνητικής δημοσιογραφίας.»
Προσθέτει πως «είναι ελληνικό παράδοξο ότι ενώ το σκάνδαλο Novartis ακόμη δεν έχει εκδικαστεί και οι δικογραφίες για τους Άδωνη Γεωργιάδη και Δημήτρη Αβραμόπουλο εκκρεμούν – σε αντίθεση με την αντίστοιχη για τον Ανδρέα Λοβέρδο- παραπέμπονται οι δημοσιογράφοι που αποκάλυψαν πτυχές της υπόθεσης».
Για να καταλήξει:
«Παράλληλα στέλνεται ένα μήνυμα ότι καλύτερα οι δημοσιογράφοι να εγκαταλείψουν την ερευνητική δημοσιογραφία γιατί κινδυνεύουν να τυλιχτούν σε μία κόλα χαρτί δικογραφίας. Στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη υπάρχει και το επιπλέον στοιχείο της προσωπικής αντιδικίας με την οικογένεια του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, λόγω της επιμονής του στα θέματα που αφορούν την οικογενειακή περιουσία. Ακόμη και αν δεν είναι αυτή η πρόθεσή του, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός επιστρατεύει την κρατική εξουσία για να συντρίψει έναν ενοχλητικό δημοσιογράφο.»
Το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στο antinews.gr:
Το καθεστώς διώκει την ερευνητική δημοσιογραφία
Οι διώξεις εναντίον δημοσιογράφων, που κάνουν αποκαλύψεις για δύσοσμες υποθέσεις, όπως το σκάνδαλο Novartis, και γίνονται δυσάρεστοι στα κυκλώματα της εξουσίας, είναι χαρακτηριστικό των αυταρχικών καθεστώτων, έστω και υπό τον μανδύα της εκλεγμένης κυβέρνησης.
Ο Ερντογάν και ο Πούτιν είναι εκλεγμένοι ηγέτες με μεγάλες πλειοψηφίες, που όμως έχουν εγκαθιδρύσει αυταρχικές δημοκρατίες. Και στα δύο καθεστώτα η ερευνητική δημοκρατία διώκεται. Είναι ανησυχητικό ότι επί κυβέρνησης Μητσοτάκη διώκεται και στη χώρα μας η ερευνητική δημοσιογραφία. Η κλήση σε απολογία του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη με βαρύ κατηγορητήριο – όπως και των Γιάννας Παπαδάκου και Αλέξανδρου Τάρκα που είχαν προηγηθεί- για την αποκάλυψη πτυχών του σκανδάλου Novartis ξεπερνά τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους και αποκτά τον χαρακτήρα δίωξης κατά της ερευνητικής δημοσιογραφίας.
Ο Κώστας Βαξεβάνης όπως και προηγουμένως οι Παπαδάκου και Τάρκας, δεν καλέστηκαν ως μάρτυρες στη δικαστική διερεύνηση του σκανδάλου Novartis -όπως από το βήμα της Βουλής αναγνώρισαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού- αλλά ως κατηγορούμενοι. Ειδικά ο Κώστας Βαξεβάνης διώκεται για «συνέργεια σε κατάχρηση εξουσίας από κοινού διά της εκθέσεως σε δίωξη ή τιμωρία κάποιου αθώου κατά συρροή, συνέργεια διά της μεταχειρίσεως παρανόμως εκβιαστικών μέσων για να πετύχουν οποιαδήποτε έγγραφη ή προφορική κατάθεση κατηγορουμένου ή μάρτυρα, συνέργεια σε παράβαση καθήκοντος κατά συρροή και εγκληματική οργάνωση-συμμορία». Το κατηγορητήριο είναι στο πνεύμα του πορίσματος της πλειοψηφίας της προανακριτικής επιτροπής στη Βουλή που κατέληξε στην παραπομπή του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Το πολιτικό υπόβαθρο
Είναι ελληνικό παράδοξο ότι ενώ το σκάνδαλο Novartis ακόμη δεν έχει εκδικαστεί και οι δικογραφίες για τους Άδωνη Γεωργιάδη και Δημήτρη Αβραμόπουλο εκκρεμούν – σε αντίθεση με την αντίστοιχη για τον Ανδρέα Λοβέρδο- παραπέμπονται οι δημοσιογράφοι που αποκάλυψαν πτυχές της υπόθεσης. Η όλη μεθόδευση από την πλευρά της κυβέρνησης παραπέμπει στην αρχική τοποθέτηση ότι «ναι μεν υπάρχει σκάνδαλο, με εμπλεκόμενους γιατρούς και διοικητικούς παράγοντες, αλλά αποτελεί σκευωρία της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο σκέλος που ενέπλεξε πολιτικά πρόσωπα». Εν ολίγοις ασκείται πίεση στους δημοσιογράφους ώστε, προκειμένου να ξεμπλέξουν να «κάψουν» τον Παπαγγελόπουλο και ενδεχομένως και άλλα πρόσωπα της τότε κυβέρνησης για να προκύψει η πολιτική μεθόδευση της «σκευωρίας» κατά τους εμπνευστές της αντίστοιχης θεωρίας. Μόνο που έτσι μπαίνει στο εδώλιο η δημοσιογραφία, εκβιάζονται δημοσιογράφοι να αποκαλύψουν τις πηγές τους και ποινικοποιείται η σχέση μεταξύ πηγών και λειτουργών του Τύπου.
Παράλληλα στέλνεται ένα μήνυμα ότι καλύτερα οι δημοσιογράφοι να εγκαταλείψουν την ερευνητική δημοσιογραφία γιατί κινδυνεύουν να τυλιχτούν σε μία κόλα χαρτί δικογραφίας. Στην περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη υπάρχει και το επιπλέον στοιχείο της προσωπικής αντιδικίας με την οικογένεια του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, λόγω της επιμονής του στα θέματα που αφορούν την οικογενειακή περιουσία. Ακόμη και αν δεν είναι αυτή η πρόθεσή του, δημιουργείται η εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός επιστρατεύει την κρατική εξουσία για να συντρίψει έναν ενοχλητικό δημοσιογράφο.
