Πριν από μερικές εβδομάδες η στήλη ασχολήθηκε με τον μύθο των στρατηγικών κακοπληρωτών και κάποιοι μάς κοίταξαν με μισό μάτι. Η συνέχεια δικαίωσε πανηγυρικά την άποψη ότι πρόκειται περί κατασκευάσματος του τραπεζικού λόμπι.
Τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποίησαν οι τράπεζες –ως έχουν πλέον δικαίωμα– απέδειξε ότι κατά 99% οι λογαριασμοί των «κόκκινων δανειοληπτών» ήταν άδειοι. Οι ισχυρισμοί ότι οι «μπαγαπόντηδες» είναι περί το 25% αποδείχτηκαν αέρας κοπανιστός… Αλλού πρέπει να αναζητηθούν οι καθωσπρέπει «μπαταχτσήδες» φίλοι των τραπεζιτών…
Πολύ φοβάμαι ότι το υπ. Οικονομικών τείνει να αναπαράγει έναν παρόμοιο μύθο και να τον μεταφράσει σε αυστηρά κριτήρια ένταξης στο νέο καθεστώς των ρυθμίσεων των χρεών προς την εφορία. Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι θετικό γεγονός ότι την ερχόμενη εβδομάδα μάλλον κατατίθενται τα νομοσχέδια για τις 120 δόσεις που αφορούν τη ρύθμιση χρεών προς τα ασφαλιστικά ταμεία και το νέο καθεστώς δόσεων που μπορεί να φτάνουν και τις 120 προς την εφορία.
Και ενώ για τα ταμεία η ρύθμιση είναι απλή και αφορά τους πάντες, για την εφορία τίθεται ένα πλέγμα κριτηρίων που μειώνει την εμβέλεια του μέτρου και αποκλείει μάλλον αρκετούς.
Και αυτό για να ικανοποιηθούν διάφοροι δαίμονες εξ Εσπερίας που ως γνωστόν είναι βουτηγμένοι στην ιδεοληψία. Απλές λύσεις, κατανοητές από όλους. Η συνταγή εφαρμόζεται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Πενήντα (50) ευρώ κατώτερη δόση και οφειλόμενο ποσό διά 120. Απλή φόρμουλα. Γιατί δεν την εφαρμόζουν και στο υπ. Οικονομικών;