Στις 28 Αυγούστου 1989, η υψικάμινος της Ελευσίνας και οι κλίβανοι που στήθηκαν ανά την επικράτεια «υποδέχονταν» εκατομμύρια φακέλους «στιγματισμένων» από την Ασφάλεια.
30 χρόνια μετά, η πράξη «εθνικής συμφιλίωσης» που σε καμία περίπτωση δεν οδήγησε -και ευτυχώς- σε «ταξική συμφωνία» επανέρχεται σε χρόνο ενεστώτα. Ο ρεβανσισμός της Δεξιάς και οι πρακτικές που τον πλαισίωναν αποτελούσαν και αποτελούν δομικό της χαρακτηριστικό.
Η αντιμετώπιση του (πρώην) αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. ήταν το πρώτο δείγμα γραφής. Ο νέος υπουργός Προστασίας του Πολίτη φρόντισε να στείλει τα ανάλογα μηνύματα όταν προχώρησε σε έκτακτη σύσκεψη με επίκεντρο την ασφάλεια χωρίς να τον καλέσει, πράττοντας αναλόγως και για τέσσερις ακόμα αντιστράτηγους της ΕΛ.ΑΣ. Ίσως, πρόκειται για την πρώτη σύσκεψη νέου υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. για ένα τόσο κρίσιμο θέμα χωρίς τη φυσική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. Δηλαδή, χωρίς αυτούς που θα μπορούσαν να τον ενημερώσουν ενδελεχώς για όσα παραλαμβάνει και όσα θα κληθεί να διαχειριστεί.
Αναντίρρητο ότι κάθε νέα πολιτική ηγεσία δικαιούται να επιλέγει τους ανθρώπους που θα στελεχώσουν τις διοικητικές δομές ή τα Σώματα που θα εποπτεύουν. Ωστόσο, ο τρόπος που επέλεξε ο κ. Χρυσοχοΐδης σηματοδοτεί την ακραία ρήξη με ό,τι εννοούμε «συνέχεια του κράτους». Ακραία ρήξη, επίσης, με το πρόσφατο παρελθόν, το οποίο βάσει στατιστικών δεν ευθυγραμμίζεται με τις μιντιακές διαστάσεις του. Κυκλώματα, «μαφίες» εντός ή εκτός φυλακών και σπείρες εξαρθρώνονταν, όμως, τέτοιες ειδήσεις δεν εξυπηρετούσαν τον μιντιακό σκοπό και έπρεπε να παραμεριστούν μπροστά στον «τσαντάκια», τον «πορτοφολά» και τις επαναστατικές εκσπερματώσεις βενζίνης στα Εξάρχεια.
Ο (πρώην) αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ., Αρ. Ανδρικόπουλος, πήρε το μήνυμα της… παραίτησής του, κάτι που φαίνεται πως θα ισχύσει -έστω και μεταγενέστερα- και για τον υπαρχηγό. Οι «προγραφές» της νέας πολιτικής ηγεσίας μόλις ξεκίνησαν και ξεφεύγουν κατά πολύ από τα διοικητικά, επιχειρησιακά και λειτουργικά όρια της Αστυνομίας. Το «φακέλωμα» ήταν και θα είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια της Δεξιάς, η οποία με αμιγώς ιδεολογικοπολιτικά κριτήρια θα «φιλτράρει» την ικανότητα και την επάρκεια των επιλογών της για τη διάρθρωση του κρατικού μηχανισμού. Οι εθνικόφρονες θα βρεθούν και πάλι στην πρώτη γραμμή γιατί έφτασε η ώρα να πάρουν τη σκυτάλη από τα «αντιδραστικά στοιχεία» της ραχοκοκαλιάς του κράτους.
