Αυτό ούτε ο Ιούλιος Βερν δεν το είχε φανταστεί, όταν έγραφε το «Ταξίδι στο κέντρο της Γης». Σε βάθος περίπου 660 χιλιομέτρων κάτω από τα πόδια μας, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι υπάρχουν βουνά με ύψος μεγαλύτερο ακόμη και από το Έβερεστ, σύμφωνα με εκτιμήσεις Αμερικανών και Κινέζων γεωεπιστημόνων.
Η Γη έχει τρία βασικά στρώματα, τον φλοιό, τον μανδύα και τον πυρήνα. H «καρδιά» του πλανήτη μας χωρίζεται σε εσωτερικό και εξωτερικό πυρήνα, αλλά είναι λιγότερο γνωστό ότι και ο μανδύας διαθέτει ανώτερο και κατώτερο στρώμα. Ανάμεσα σε αυτά τα δύο στρώματα, υπάρχει μια διαχωριστική ζώνη που οι ερευνητές ονομάζουν απλώς «το σύνορο των 660 χιλιομέτρων». Και σε αυτό το διαχωριστικό στρώμα σχηματίζονται πιθανώς βουνά μεγαλύτερα από οποιοδήποτε υπάρχει στην επιφάνεια της Γης.
Η επίκουρη καθηγήτρια γεωφυσικής Τζέσικα Ίρβινγκ του Πανεπιστημίου Πρίνστον, ο δρ Γουενμπό Γου του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) και ο Σιντάο Νι του Ινστιτούτου Γεωδαισίας και Γεωφυσικής της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό “Science”, χρησιμοποίησαν τα σεισμικά κύματα ενός πολύ ισχυρού σεισμού μεγέθους 8,2 Ρίχτερ που είχε συμβεί στη Βολιβία το 1994, για να κάνουν μια «τομογραφία» στην τοπογραφία του εσωτερικού της Γης.
Τα σεισμικά κύματα έχουν τη χρήσιμη ιδιότητα, όπως το φως, να καμπυλώνουν και να αντανακλώνται, καθώς διαπερνούν τα πετρώματα στα έγκατα του πλανήτη, πράγμα που επιτρέπει στους επιστήμονες να βγάζουν συμπεράσματα για το τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια.
Οι ερευνητές εξεπλάγησαν όταν ανακάλυψαν πόσο ανώμαλο φαίνεται να είναι το διαχωριστικό στρώμα ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα, πολύ περισσότερο από τις ανωμαλίες που εμφανίζει η τοπογραφία στην επιφάνεια της Γης. Αν και δεν μπορούν να κάνουν ακριβείς μετρήσεις για το ύψος τους, ανακοίνωσαν ότι τα βουνά αυτού του στρώματος πιθανώς είναι μεγαλύτερα και από το Έβερεστ, ενώ ανάμεσα τους φαίνεται να υπάρχουν ομαλές εκτάσεις σαν πεδιάδες.
Ο μανδύας, το ενδιάμεσο στρώμα μεταξύ φλοιού και πυρήνα, αποτελεί περίπου το 84% του όγκου της Γης. Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαιοι μέσα από ποιες θερμικές ή χημικές διαδικασίες το «σύνορο» των 660 χλμ. είναι μορφολογικά τόσο ακανόνιστο.
