Η ουκρανική κρίση έχει πολλές και σημαντικές παράπλευρες επιπτώσεις για τη χώρα μας φέρνοντας στην επιφάνεια όλα τα κακώς κείμενα των πολλών τελευταίων δεκαετιών.
Τώρα φαίνεται πόσο ρηχή είναι η ελληνική οικονομία καθώς το απόλυτο βάρος δόθηκε στον τουριστικό κλάδο, με τη βιομηχανία και τη πρωτογενή παραγωγή να έχουν συνειδητά καταστραφεί από τις άστοχες πολιτικές του παρελθόντος.
Τα απρόβλεπτα όμως στην πορεία μιας οικονομίας μπορούν να διαλύσουν όλες τις επιφανειακές και με πρόσκαιρα κέρδη κρατικές πολιτικές.
Τραγικό παράδειγμα η ουκρανική κρίση και η Ελλάδα. Ιδιώτες και κράτος, εδώ και δεκαετίες, έχουν πέσει με όλα τα μέσα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, στην ανάπτυξη του τουρισμού κάνοντας την Ελλάδα από τους δημοφιλέστερους παγκοσμίως προορισμούς.
Πρώτο και απόλυτο θύμα του μονοθεματικού αυτού προσσανατολισμού ο πρωτογενής τομέας. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης μένουν ακαλλιέργητα και άλλα τόσα άλλαξαν χρήση γιατί οι ιδιοκτήτες τους αποφάσισαν να ασχοληθούν με την «βαριά» βιομηχανία της χώρας μας.
Ετσι σήμερα, με τον πληθωρισμό και τους περιορισμούς στο διακρατικό εμπόριο βασικών διατροφικών προϊόντων η Ελλάδα κινδυνεύει άμεσα από επισιτιστική κρίση, όσο και αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να αγνοεί το μέγα αυτό πρόβλημα.
Δεν μπορεί να η Eλλάδα να συνεχίζει να εισάγει, για τις ανάγκες της διατροφής του πληθυσμού, τρόφιμα ζωικής προέλευσης- κρέας και γάλα- ή έμμεσα- ζωοτροφές και ζώα αναπαραγωγής- των οποίων η αξία να ξεπερνά την αντίστοιχη για ενέργεια, ακόμη και με τις σημερινές υψηλότατες τιμές.
Στην πρωτοφανή κρίση που όπως εκτιμάται θα κτυπήσει τον Σεπτέμβριο με σφοδρότητα τα ελληνικά νοικοκυριά δεν είναι σε θέση όπως αποδεικνύεται να δώσει λύση η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Γιατί με τις παρωπίδες και τις εξαρτήσεις της αδυνατεί να συλλάβει τη δραστική αλλαγή του πρωτογενούς τομέα που απαιτείται.
