Επίκαιρο όσο ποτέ – Η λογοκρισία χθες, σήμερα, (αύριο;) – Στο Hot.Doc History της Κυριακής με το Documento

Δεν θα βρεις πολίτη να υπερασπίζεται τη λογοκρισία. Και όμως το επαίσχυντο φαινόμενο βρίσκει τρόπους να διεισδύει στι δημόσια ζωή από το παράθυρο. Αγνοια του παρελθόντος, ασθενής μνήμη, άμβλυνση των αντανακλαστικών, αφήνουν χαραμάδες στους επίδοξους σκοταδιστές.

Χαραμάδες που μπορεί να γίνουν θύρες ανοιχτές να μάς ξαναγυρίσουν στη σκοτεινή Ευρώπη του 17ου.αιώνα. Οταν στη Βρετανία τέθηκαν οι θεσμικές βάσεις της λογοκρισίας, ακολούθησε η εκτέλεση χωρίς δίκη για απειλή κατά του βασιλιά. Και κατόπιν ο λόρδος Κάσλρι με την προστασία της υποτιθέμενης «αφέλειας των φτωχών κι αμόρφωτων τάξεων από βλάσφημες και ριζοσπαστικές ιδέες». Στις γερμανικές χώρες του 19ου όπου ο πρίγκηπας Μέτερνιχ στραγγάλιζε Τύπο και Πανεπιστήμια με φυλακίσεις 12 χρόνων για αδικήματα γνώμης.

Δεν θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στο λιμασμένο Μεσολόγγι. Εκεί που όταν ο Ελβετός Μάγερ τύπωνε άρθρα για την πείνα, δέχτηκε απειλές από το γκουβέρνο το οποίο «περί τούτου εφρόντισεν και το είχε καλώς προμηθευόμενον». Και χρειάστηκε να βάλουν πλάτη δυο αγράμματοι καπεταναίοι, Ραζικότσικας και Μήτζιος Κοντογιάννης: «Γράφε ό,τι γνωρίζεις ελεύθερα χωρίς συστολήν, τα καλά και τα κακά μας, κι αν σε ξαναπειράξουν πες να σου στείλουμε φρουρά». Κόντρα στους συντηρητικούς που διακήρυτταν: «Δεν μας χρειάζονται προς το παρόν εφημερίδες, γιατί θα χαλάσει τα μυαλά των ξυπόλυτων και των κολλιγάδων, θα πάρει ο νους των αέρα, γιατί οι δημοσιογράφοι θα γράφουν ό,τι τους κατέβει!»

Πολύ περισσότερο στην Ιταλία που ο Μουσολίνι διόρισε διευθυντή του κρατικού Πρακτορείου τον έμπιστο του μελανοχίτωνα.

Ούτε στην Αμερική του Μακάρθι όπου η αφρόκρεμα του Χόλιγουντ εκδιώκοταν ή έμπαινε φυλακή και κέρδιζε Οσκαρ σεναρίου με ψεύτικα ονόματα.
Δεν θα επιτρέψουμε τον αόρατο λογοκριτή των social media, του Facebook κ.α. να παρεμποδίζει την επικοινωνία μας επικαλούμενος μια ψευδώνυμη «Κοινότητα».
«Η δημοσίευσις είναι ψυχή της Δικαιοσύνης» δεν είναι ενα πανό στην ΕΣΗΕΑ (τώρα μάλιστα!)· είναι το διαρκές ζητούμενο.

Ολα αυτά και πολλά άλλα σε 100 σελίδες.

Γράφουν Λάζου, Παναγιωτίδης, Βενάκης, Ζαρόκωστας, Βαζαίος, Νικολάρα, Ψαρομήλιγκος.

Στο Hot.Doc History της Κυριακής με το Documento