H είδηση για άφιξη Σέρβων χούλιγκανς στο Βερολίνο έφτασε στα αυτιά μου το απόγευμα του Σαββάτου. Οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα, υποτίθεται, κατέφτασαν στη γερμανική πρωτεύουσα για να συμμετάσχουν στις προγραμματισμένες οδομαχίες, στο πλευρό των «αδελφών» Ελλήνων που ομνύουν στα ίδια χρώματα. Ο εχθρός ήταν και αυτός παρών. Η επίθεση ήταν προσχεδιασμένη και οργανωμένη. Όχι ότι ο στόχος ήταν τίποτε γυναικόπαιδα αμέτοχα του αίματος…
Η συμμετοχή ξένων χουλιγκάνων στις εν Ελλάδι εχθροπραξίες είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Σε επεισόδια που γίνονται περισσότερο για σπορ παρά για το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ έχουν περίοπτη θέση Ρώσοι, Ουκρανοί, Σέρβοι, Κροάτες και άλλα καλόπαιδα της εγγύς Ευρώπης. Στο πεδίο της μάχης, όλα μπερδεύονται γλυκά: εθνικότητες, ομάδες, θρησκείες, ντρόγκες, συμφέροντα, λίγο ποδόσφαιρο, ακόμα λιγότερο μπάσκετ. Τα δικά μας καλόπαιδα ενορχηστρώνουν τις μάχες που εδράζονται στις εγχώριες αντιπαλότητες και ως αντάλλαγμα πετάγονται στα Βελιγράδια και στις Σόφιες για να δώσουν ένα βαρύ χεράκι όπου απαιτείται.
Όσοι ξαφνιάστηκαν με τα έκτροπα που έστειλαν τον Μιχάλη Κατσούρη στον άλλο κόσμο πριν από μερικούς μήνες στη Νέα Φιλαδέλφεια ξαφνιάστηκαν και με τη χθεσινή κλωτσοπατινάδα στο Βερολίνο. Όσοι περίμεναν τότε δραστικά μέτρα από την Πολιτεία περιμένουν και τώρα γροθιά στο μαχαίρι. Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι φυσικά: «Ουδείς».
Τα ίδια, άλλωστε, έγιναν και το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα και το 2012 στην Κωνσταντινούπολη. Μία και μοναδική φορά αποφεύχθηκαν οι «κοκκινοπράσινες» συμπλοκές σε φάιναλ-φορ με δύο ελληνικές ομάδες: το 2009 στο ίδιο Βερολίνο όπου ο Παναθηναϊκός διεκδικεί απόψε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης.
Όσοι ταξίδεψαν τότε με μάτι που γυάλιζε μελέτησαν τα κατατόπια, διάβασαν σωστά τα χούγια των Γερμανών πολιτσμάνων και επέστρεψαν δριμύτεροι 15 χρόνια αργότερα. Οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. «Ραντεβού στα δρομάκια τα μεσάνυχτα», ήταν το σύνθημα. «Και μακριά από το κέντρο της πόλης».
To modus operandi της βερολινέζικης αστυνομίας είναι κάπως αιρετικό και παράλληλα κατανοητό. Αφήνουμε τους ξένους χούλιγκανς να βγάλουν τα μάτια τους μεταξύ τους, αρκεί να μην απειληθεί ο φιλήσυχος πληθυσμός της πόλης. Πιάνουμε μερικούς, τους φακελώνουμε για μελλοντική χρήση και τους διαολοστέλνουμε μέχρι να περάσει ο πονοκέφαλος. Εάν χρειαστεί, μπαγλαρώνουμε κάποιους και πετάμε τα κλειδιά του κελιού στον ποταμό Σπρέε. Βάζουμε και τους σκύλαρους να γαβγίζουν για εφέ. Και όποιον πάρει ο χάρος.
Ο χάρος παραλίγο να πάρει έναν Σέρβο ταραξία, που τραυματίστηκε σοβαρά, ενώ 5-6 άλλοι πήγαν σε νοσοκομεία για τις πρώτες βοήθειες. Επεισόδια έγιναν και σε ένα ξενοδοχείο όπου είχαν καταλύσει οπαδοί του Παναθηναϊκού, αλλά με λιγότερο κόσμο και μικρότερη αγριότητα. Οι δράστες φορούσαν μάσκες του σκι στο πρόσωπο και κρατούσαν ρόπαλα, τα οποία προφανώς είχαν φέρει από τα σπίτια και από τα λημέρια τους.
Η βεντέτα που ξέσπασε κράτησε λίγο, αφού οι σκληροπυρηνικοί της μίας πλευράς έκαναν το χουλιγκανικό καθήκον τους και επέστρεψαν στην πατρίδα. Προηγουμένως, βέβαια, ξανάγιναν φίλοι με τους απέναντι φανατικούς, προκειμένου να ανταλλάξουν εισιτήρια, χρήματα και ευχές για το καλοκαίρι. «Τα ξαναλέμε στους τελικούς, έτσι μάγκες;» Είπαμε, όλη αυτή η εξαγωγή αλητείας και αθλιότητας δεν είναι παρά ένα ευγενές σπορ, που ευδοκιμεί σε σκοτεινά σοκάκια, έρημους σιδηροδρομικούς σταθμούς και ανυποψίαστα ξενοδοχεία.
Στα γήπεδα, πάλι, όχι. Εκεί καραδοκούν κάμερες και κυκλώματα ασφαλείας, ο οφθαλμός ος τα πάνθ’ ορά. Οι Έλληνες «φίλαθλοι» γνώριζαν εξαρχής ότι το κλίμα μέσα στην Uber Arena και στην πλατεία που βρίσκεται ακριβώς απ’ έξω θα ήταν ήσυχο. Αλίμονο, όμως, υπολόγιζαν δίχως τον ξενοδόχο. Τούρκοι κάτοικοι Βερολίνου, οπαδοί της Φενέρμπαχτσε, έκαναν ένα άγριο ντου σε οπαδούς του Παναθηναϊκού λίγο πριν αρχίσουν οι ημιτελικοί, αφ’ ενός για να δοξολογήσουν τον Κεμάλ και αφ’ ετέρου για να βουτήξουν τα εισιτήρια των Ελλήνων ή και να μπουν στο γήπεδο τζάμπα. Ποιος Κεμάλ, τώρα, μπροστά στον Νικ Καλάθη και τον Σκότι Γουίλμπεκιν;
Οι Γερμαναράδες ρόμποκοπ έσπευσαν και φόρεσαν βραχιόλια για κάνα εικοσάλεπτο σε όποιον έβρισκαν να κρύβεται στις τουαλέτες και η φωτιά έσβησε γρήγορα. Ποιος κάνει επεισόδια σε γήπεδο, κάτω από τη μύτη των αρχών, όταν μπορεί να στείλει μπιλιετάκι για σαββατιάτικο εορταστικό σουαρέ στο Πρεντσλάουερ Μπεργκ και στο Σπαντάου; Κάπως έτσι ξεχωρίζουν οι ερασιτέχνες από τους επαγγελματίες.
Διαβάστε επίσης
Καρυπίδης: «Τέτοιο «χειρουργείο» είχαμε χρόνια να δούμε, ντροπή και αίσχος»
Ο Βαγιαννίδης «έβαψε» την κούπα πράσινη με buzzer beater στο 90+7 (Video)
Λεκτικές επιθέσεις από παίκτες του Αρη και τον Καρυπίδη στη διαιτητή Φραπάρ
Ο υπουργός Φλωρίδης μαινόμενος σπρώχνει αστυνομικούς και εμποδίζει τη σύλληψη της γραμματέα του
