Πόσες φορές, έχουμε ακούσει για την στήριξη της επαγγελματικής εκπαίδευσης και πόσες φορές έχουμε σχολιάσει, ότι από λόγια όλοι πάνε καλά, αλλά από ουσιαστικά έργα στήριξης πάσχουν. Η κυβέρνηση της ΝΔ διαχρονικά το έχει επιβεβαιώσει και δεν υπάρχει για αυτό καμία αμφιβολία. Ξεχνιέται η πολιτική επιλογή για την διαθεσιμότητα 2500 εκπαιδευτικών επαγγελματικής εκπαίδευσης και το κλείσιμο τομέων και ειδικοτήτων με το έτσι θέλω, μόνο και μόνο για να χαρίσουν στους ιδιώτες τις δημοφιλέστερες ειδικότητες της επαγγελματικής εκπαίδευσης ,να πετάξουν στο δρόμο τόσους εκπαιδευτικούς και να αφήσουν εκτός σχολείου τους μαθητές;
Τίποτα δεν ξεχνιέται και τίποτα δεν έχει αλλάξει όσο αφορά την πολιτική τους, άδικη και άνιση με σχολεία και εκπαιδευτικούς πολλών ταχυτήτων. Ακούμε να επιχαίρουν για τα επιτεύγματα τους, για την αριστεία, την αξιολόγηση, τα πρότυπα και πειραματικά σχολεία και τις δήθεν προσπάθειες στήριξης του δημόσιου σχολείου. Νοιώθω ότι τα περισσότερα εξ αυτών έχουν έναν υποκριτικό, διεκπεραιωτικό χαρακτήρα και μια ακόμη προσπάθεια να παρουσιασθούν ως σοβαροί και άριστοι.
Επειδή όμως πολλά χρήζουν περαιτέρω σχολιασμού, θα αναφερθώ σε κάποια που νομίζω ότι απαιτούν προσοχή και επανεξέταση. Η ουσιαστική αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης, κατά την γνώμη μου έχει να κάνει, με την κάλυψη των κενών σε εκπαιδευτικούς, την υποχρέωση της πολιτείας να επιμορφώνει τους εκπαιδευτικούς, τις κτιριακές υποδομές και τα προγράμματα σπουδών, τα οποία πρέπει να συμβαδίζουν με τις αλλαγές που γίνονται στην αγορά εργασίας και στα αντίστοιχα πανεπιστημιακά τμήματα.
Αυτό που γίνεται σήμερα είναι προσλήψεις εκπαιδευτικών-οι περισσότερες από αυτές είχαν προγραμματιστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση-,μια αγχωτική και πιεστική δήθεν αξιολόγηση από τους πρόσφατα επιλεγέντες συμβούλους και το πιο κωμικό είναι ότι σε τομείς όπως ο Υγείας Πρόνοιας η αξιολόγηση των βρεφονηπιοκόμων σε κάποιες περιπτώσεις, να γίνεται ακόμα και από οδοντίατρους. Τρελά πράγματα αποτέλεσμα στρεβλών παθογενειών και προχειρότητας στην διαχείριση και τον προγραμματισμό. Όσο αφορά την επιμόρφωση που υποχρεούται η πολιτεία να παρέχει στους εκπαιδευτικούς ανύπαρκτη. Από μόνο του αυτό υποβαθμίζει την επαγγελματική εκπαίδευση και συγχρόνως επιβαρύνει οικονομικά τους εκπαιδευτικούς οι οποίοι από επαγγελματική φιλοτιμία επιμορφώνονται ατομικά με την όποια οικονομική επιβάρυνση, στους ήδη χαμηλότατους μισθούς. Αγκάθι μεγάλο έχει αποδειχθεί το κομμάτι των κτιριακών υποδομών, όπου παρατηρείται, 25 μαθητές να στοιβάζονται σε ένα προκάτ.
Όλη αυτή η απαράδεκτη κατάσταση υποτιμά τον εκπαιδευτικό γιατί του στερεί το δικαίωμα να επιτελέσει το έργο του και είναι τρομερά άδικο για τους μαθητές αφού είναι αδύνατον να διδαχθούν ότι και όπως πρέπει. Θεωρώ επίσης πολύ σημαντικό να αναφέρω την αναντιστοιχία που επιφέρει η συνύπαρξη στον τομέα Υγείας και Πρόνοιας της ειδικότητας των β. βρεφονηπιοκόμων με τις υπόλοιπες ειδικότητες που έχουν σχέση με την υγεία και την πρόνοια. Είναι μια παιδαγωγική ειδικότητα και αυτό φαίνεται από τα μαθήματα που διδάσκονται αλλά έχει εγκλωβιστεί σε έναν τομέα που δεν την αντιπροσωπεύει. Παλιότερα η ειδικότητα Bρεφονηπιοκόμων στα ΤΕΙ άνηκε στην ΣΕΥΠ (σχολές επαγγελμάτων υγείας πρόνοιας), αλλά αυτά άλλαξε , μετά από αγώνες του Πανελλήνιου Συνδέσμου Παιδαγωγών Πρώιμης Παιδικής Ηλικίας και λόγω της σπουδαιότητας του εκπαιδευτικού έργου που επιτελεί. Αναγνωρίσθηκε ως τμήμα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, με την ονομασία Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία. Νομίζω ,ότι είναι καιρός να αρχίσει σοβαρά η συζήτηση για την δημιουργία Tομέα Bοηθών Παιδαγωγών Αγωγής και Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία, στα ΕΠΑΛ. Αυτή είναι μια υπεύθυνη δουλειά μαζί με τα προηγούμενα, που θα αποδείξει ότι πραγματικά νοιάζονται οι πολιτικές ηγεσίες για την επαγγελματική εκπαίδευση και δεν την έχουν παραπεταμένη και απαρχαιωμένη.
