Μέσα σε μία βδομάδα, δύο περιστατικά βίας εναντίον δημοσιογράφων, απέδειξαν σε συμπτυγμένο χρόνο, πόσο ανασφαλές είναι το να είσαι δημοσιογράφος στην Ελλάδα. Και στις δύο επιθέσεις, δεν υπήρξαν προσωπικές διαφορές, ούτε ιδιωτικά θέματα προς επίλυση. Οι δημοσιογράφοι έγιναν θύματα επιθέσεων γιατί ήταν δημοσιογράφοι, επειδή δηλαδή έγραψαν πράγματα που δεν ήταν αρεστά στους δράστες.
Η μια περίπτωση αφορούσε τον γράφοντα. Ένας επιχειρηματίας, επιτέθηκε την Παρασκευή σε μένα και την οικογένειά μου, (συμπεριλαμβάνεται η οκτάχρονη κόρη μου) γιατί πριν από έντεκα χρόνια αποκάλυψα τη λίστα Λαγκάρντ στην οποία φιγουράριζε το όνομά του με καταθέσεις σε ελβετική Τράπεζα. Ο νταής, τον οποίο δεν γνώριζα, χτύπησε τη μητέρα της συντρόφου μου και την έστειλε με τραύματα στο νοσοκομείο ενώ έφερε σε κατάσταση κλονισμού την κόρη μου.
Τον τραμπουκισμό κατήγγειλαν η ΕΣΗΕΑ, διεθνείς οργανισμοί, το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, βουλευτές της Ελληνικής Λύσης και με γενναιότητα ο Άδωνης Γεωργιάδης.
Το βράδυ της Τρίτης, ο δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ Γιώργος Παπαχρήστος, δέχθηκε δημόσια επίθεση στο γήπεδο επίσης από επιχειρηματία, όχι για οπαδικές ή προσωπικές διαφορές αλλά για όσα έχει γράψει και δεν άρεσαν.
Η ΕΣΗΕΑ κατήγγειλε το επεισόδιο, το οποίο ορθά χαρακτήρισε και πάλι ως επίθεση στην Ελευθερία του Τύπου και τη δημοσιογραφία. Ανακοίνωση επίσης έβγαλε εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ , ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και το ΠΑΣΟΚ.
Στα δύο περιστατικά τα οποία είναι πανομοιότυπα και στη δημόσια βία που ασκήθηκε και στα κίνητρα των δραστών (έπρεπε να τιμωρηθεί ο αντιπαθητικός δημοσιογράφος), έχουμε μια σοβαρή διαφορά στην αντιμετώπισή τους.
Για την επίθεση στον Γιώργο Παπαχρήστο η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, αντέδρασαν αστραπιαία και σκληρά. Συνέδεσαν δε την επίθεση με απειλή προς τη Δημοκρατία και την δημοσιογραφία. Έτσι έπρεπε να κάνουν. Ο Παπαχρήστος χτυπήθηκε γιατί έγραψε όσα έγραψε, γιατί δημοσίευσε ρεπορτάζ ή τις απόψεις του. Αν κάποιος είχε θιγεί θα μπορούσε να τον οδηγήσει στη Δικαιοσύνη.
Στην επίθεση που έγινε σε μένα και την οικογένειά μου, δεν υπήρξε καμία ανακοίνωση, έστω τυπική, που να καταδικάζει αυτόν που επιτέθηκε σε έναν δημοσιογράφο.
Δεν βρισκόμαστε απέναντι σε επιλεκτική ευαισθησία του Μητσοτάκη, του Ανδρουλάκη και των επιτελείων τους. Δεν έχουμε μόνο μια προβληματική αντίληψη για τη Δημοκρατία, σύμφωνα με την οποία κάτι αντιδημοκρατικό είναι ανεκτό ή όχι ανάλογα με το ποιος είναι το θύμα.
Στην ουσία, έχουμε το κλείσιμο του ματιού, την αδειοδότηση και την προτροπή σε όποιον τραμπούκο θέλει να δείρει ή να σκοτώσει εμένα ή οποιονδήποτε δημοσιογράφο δεν είναι αρεστός στον Μητσοτάκη και τον Ανδρουλάκη. Όταν δεν κόβεις το δρόμο στη βία, όταν δεν μπαίνεις ανάχωμα σε συμπεριφορές που απειλούν ανθρώπους, όταν δεν κρατάς έστω τα προσχήματα της Δημοκρατικής λειτουργίας, τότε δίνεις μήνυμα στους τραμπούκους ότι μπορούν να συνεχίσουν. Ότι αυτό επιθυμείς.
Την ίδια στάση κράτησε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και όταν πριν δύο χρόνια αποκαλύφθηκε το συμβόλαιο δολοφονίας μου. Συναίνεσαν δια της σιωπής, πήραν την πολιτική ευθύνη να επιβραβεύσουν τον εγκληματία.
Όπως έγραψα μετά την επίθεση εναντίον μου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι ηθικός αυτουργός των επιθέσεων. Έχει ενοχοποιήσει την ερευνητική δημοσιογραφία και τη δημοσιογραφία που κρίνει την πολιτική του και έφτασε σε σημείο να με αποκαλέσει εγκληματία μέσα στη Βουλή. Όταν το κάνει ο πρωθυπουργός, ο απλός οπαδός του ακολουθεί τη συνταγή άνωθεν.
Με τον Νίκο Ανδρουλάκη τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Ενώ το Documento είναι αυτό που αποκάλυψε το παράνομο δίκτυο παρακολουθήσεων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, του οποίου θύμα είναι και ο Ανδρουλάκης, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αν και θα όφειλε ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις αποκαλύψεις, συμπεριφέρεται ως πελάτης του predator . Εναρμονίζεται σιωπηλά με τα όρια που θέτει ο Μητσοτάκης και αντιμετωπίζει εχθρικά όχι το θύτη του αλλά τον ευεργέτη δημοσιογράφο.
Την παράξενη αυτή συμπεριφορά μπορεί να την εξηγήσει μόνο ο ίδιος. Το βέβαιο είναι ότι κάνει ζημιά και στον πολιτικό του χώρο και στη Δημοκρατία.
Αρμοδιότητά μου δεν είναι να παραστήσω τον ψυχολόγο του Ανδρουλάκη ή οποιουδήποτε άλλου. Είναι όμως υποχρέωσή μου, να καταγγείλω δημόσια, ότι Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης, φέρουν από κοινού την ευθύνη για τον ρόλο του υποκινητή και ηθικού αυτουργού για οποιονδήποτε αποφασίσει αύριο να κάνει κακό σε εμένα και την οικογένειά μου. Αν θέλουν να απαλλαγούν από αυτή την ευθύνη, ας καταγγείλουν δημόσια την επίθεση, όπως έκαναν και στην περίπτωση του Γιώργου Παπαχρήστου. Διαφορετικά απλώς έχουν δώσει το σύνθημα «αυτόν χτυπάτε τον».
