Ήταν ίσως οι σημαντικότερες Ενδιάμεσες Εκλογές των τελευταίων δεκαετιών. Την Τρίτη που μας πέρασε κρίθηκαν 35 από τις 100 έδρες της Γερουσίας, η Βουλή των Αντιπροσώπων και 36 από τους συνολικά 50 Κυβερνήτες.
Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν οι δημοσκοπήσεις προεξοφλούσαν ένα κόκκινο κύμα που θα σάρωνε τις ΗΠΑ. Μια μεγάλη επικράτηση των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο ήταν προ των πυλών. Η χαμηλή δημοτικότητα του Τζο Μπάιντεν, σε συνδυασμό με την δυναμική παρουσία του Ντόναλντ Τραμπ και των οπαδών του συνέτειναν σε αυτό. Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ επέλεξε πάνω από 300 υποψήφιους, διοργάνωσε δεκάδες συγκεντρώσεις ενώ εκατομμύρια δολαρίων ρίχτηκαν στην μάχη από τις χορηγίες που συγκέντρωσε. Ο ίδιος, είδε τις εκλογές ως το κόκκινο άρμα που θα του έδινε το Χρίσμα για την υποψηφιότητα των Προεδρικών του 2024 και την μεγάλη ρεβάνς από τον Τζο Μπάιντεν που του «έκλεψε τη νίκη», όπως ακόμα διατείνεται.
Όμως, η κάλπη διέψευσε κάθε πρόβλεψη. Οι Ρεπουμπλικάνοι κέρδισαν την Βουλή όπως αναμενόταν, αλλά μάλλον με μια μικρή διαφορά επτά εδρών παρά με το κόκκινο τσουνάμι της λαϊκής αποδοκιμασίας, όπως περίμεναν. Η πολυπόθητη νίκη στη Γερουσία (και άρα ο πλήρης έλεγχος του Κογκρέσο) μάλλον δεν θα έρθει ποτέ. Όταν γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Ρεπουμπλικάνοι προηγούνται 49-48, η καταμέτρηση συνεχίζεται σε Αριζόνα και Νεβάδα, ενώ στη Τζόρτζια η θέση θα κριθεί σε επαναληπτικές εκλογές σε ένα μήνα. Όπως φαίνεται, οι Δημοκρατικοί θα κρατήσουν τον έλεγχο της Γερουσίας. Στις Πολιτείες τέλος, μάλλον οι Κυβερνήτες θα είναι 26 Ρεπουμπλικάνοι και 24 Δημοκρατικοί. Η απόλυτη διαίρεση του εκλογικού Σώματος και της χώρας.
Τι έκρινε τις εκλογές;
Αρχικά και βάση των δημοσκοπήσεων, φαινόταν ότι το τραμπικό κύμα αποδοκιμασίας στον Λευκό Οίκο, με τους 200 περίπου Εlection Deniers ως υποψήφιους με την στήριξη του Τραμπ, θα έδινε τον τόνο. Με τον πληθωρισμό να έχει φτάσει σε υψηλά 40ετίας και να γίνεται το κεντρικό όπλο των Ρεπουμπλικάνων, αναμενόταν η λαϊκή δυσαρέσκεια να αποτυπωνόταν έντονα. Όμως, ένα βουβό κύμα ξεπήδησε από την αντίπερα όχθη, αυτή των Δημοκρατικών. Εδώ έπαιξε κεντρικό ρόλο η Προοδευτική πτέρυγα του κόμματος. Σήκωσε ψηλά το ζήτημα του μισθού (15 δολάρια κατώτατο ωρομίσθιο), την κοινωνική προστασία και την καθολική υγειονομική περίθαλψη, έδωσε μάχες για τα δικαιώματα των γυναικών μετά την σκοταδιστική απόφαση για απαγόρευση των αμβλώσεων, εναντιώθηκε στην ανεξέλεγκτη οπλοχρησία, ενώ θέτει πλέον ανοικτά την δημοκρατική μεταρρύθμιση για την καθολικότητα της ψήφου. Η Γενιά-Ζ τους στήριξε και μάλλον έκρινε το αποτέλεσμα. Η δε ηγεσία του κόμματος, με τον Ομπάμα σε κεντρική θέση, κράτησε ψηλά τα ταυτοτικά ζητήματα, έβαλε στο κάδρο τον Πούτιν και βομβάρδισε τους ψηφοφόρους με μηνύματα, ώστε να σωθεί η Δημοκρατία από τους εχθρούς της.
Οι Ρεπουμπλικάνοι απέτυχαν και ο Τραμπ έχει όλη την ευθύνη. Ήδη, επιφανή στελέχη του κόμματος δηλώνουν ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουν μπροστά. Ο Κυβερνήτης της Φλόριδα Ντε Σάντις, προβάλλει ως μια νεότερη και πιο μοντέρνα εκδοχή του Τραμπ.
Ο Νεκτάριος Μπουγδάνης είναι υποψήφιος Διδάκτορας πολιτικών επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου – Τομέας Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
