Η ακροδεξιά, σε όλες τις εκφάνσεις της, στην ημεδαπή αλλά και παγκοσμίως έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: είναι δουλική στους ισχυρούς και εχθρική με τους ανίσχυρους.
Είναι σαν τον στρατηγό ε.α Φραγκούλη Φράγκο. Ο εν λόγω γαλονάς δεν έχει κανένα θέμα να υπογράφει μνημόνια για το πόπολο. Τον Ιούλιο του 2015, μαζί με άλλους καραβανάδες, καλούσε τον κόσμο να σώσει τη χώρα από την Αριστερή Κυβέρνηση που αντιστέκονταν στο τρίτο μνημόνιο λέγοντας «Ναι» στο δημοψήφισμα. Βάζοντας βέβαια κι αυτό το χεράκι του στην επερχόμενη ήττα της Κυβέρνησης και στο τρίτο τιμωρητικό μνημόνιο που ακολούθησε.
«Θλίβομαι, διότι με ανευθυνότητα και αμετροέπεια της συγκυβέρνησης διασύρεται η πατρίδα μας και οι Έλληνες διεθνώς, ενώ οδηγούμεθα σε ατραπούς δύσκολες με αβέβαιο μέλλον και την πλήρη πτωχοποίηση», έγραφε τότε ο στρατηγός. «Επιβάλλεται, όσο ποτέ άλλοτε, οι Έλληνες να αποφασίσουν με σύνεση και ψυχραιμία, για την επιβίωση μας ως έθνους μέσα στην Ευρώπη με ένα ηχηρό ΝΑΙ την Κυριακή!».
Από Κυριακή σε Κυριακή ο στρατηγός έχει ένα θέμα.
Δυόμισι χρόνια μετά και πάνω από εκατόν είκοσι Κυριακές ο Φρ. Φραγκούλης έβγαλε τη στολή του «Μένουμε Ευρώπη», άφησε στην άκρη το κολονάτο ποτήρι και έβαλε εκείνη του λύκου αποδεικνύοντας ότι τα σιρίτια τά ‘χει για να κάνει μαγκιές στους ανίσχυρους «γυφτοσκοπιανούς» και γονυκλισίες στους ισχυρούς Ευρωπαίους. Ο ορισμός του φασίστα ή της «σοβαρής» Χρυσής Αυγής πού έλεγε κι ο Μπαλτάκος που στις μέρες της δόξας του στο γραφείο του στη Βουλή χαριεντίζονταν με τον Η. Κασιδιάρη. Για τους υπόλοιπους το κάψιμο της κατάληψης libertatia στη Θεσσαλονίκη, από ακροδεξιούς Χρυσαυγίτες και Μακεδονομάχους που προσβάλλουν με την ύπαρξή τους τη Μακεδονία, πέρασε στα ψιλά των περισσοτέρων ΜΜΕ.
Κι ας γλίτωσε η χώρα από καθαρή τύχη έναν νέο Δεκέμβρη του 2008 σε περίπτωση που μέσα υπήρχαν καταληψίες. Οι εγχώριες σάρισες της ενημέρωσης δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτε. Ούτε και από το συλλαλητήριο αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι (ως γεγονός και είδηση).
Η διεισδυτική τους ματιά και το δημοσιογραφικό τους τάλαντο κράτησε μόνο τους γραφικούς, τους ψεκασμένους, τα άλογα, τον Αλέξανδρο και τις περικεφαλαίες.
Ο Κυριάκος παίζει την κολοκυθιά (πότε να στηρίξω πότε να μη στηρίξω), μια ντουζίνα Δεξιοί πολιτικοί διαβλέπουν προοπτικές καριέρας (Ο Σαμαράς έχει το know-how), το ράσο ξεσάλωσε (χίλια μπράβο στον Ιερώνυμο για την ψύχραιμη στάση του) και ο απλός κόσμος θα δει συν το χρόνο να προδίδεται για μία ακόμη φορά από αυτούς που μπαλκόνια έβγαζαν δεκάρικους για το Έθνος (ρίχνοντας νερό στο μύλο του συνδρόμου της προδοσίας που κατατρέχει τους Έλληνες).
Δεν γνωρίζω που βρίσκονται οι σοβαροί άνθρωποι και επιχειρηματίες σήμερα να βάλουν πλάτη να βγει η χώρα από την κρίση με όρους κοινωνίας. Να αναπτυχθεί όχι ως βαλκάνιος επαίτης αλλά ως ισότιμος εταίρος. Να τελειώσουμε με τις αγίες οικογένειες και την οικονομική ελίτ. Με την αναξιοκρατία και το πελατειακό κράτος. Με τη φοροδιαφυγή, τα παραδείσια νησιά και τα Βουλγάρικα ΑΦΜ. Με τους πολιτικάντηδες, τους Λεβέντιδες και τους εθνικούς τηλεπωλητές. Να κατέβουμε από το άλογο του εθνικισμού και να ανέβουμε στο όχημα της ανάπτυξης για όλους και επ’ ωφελεία όλων. Αλλά το συλλαλητήριο της Κυριακής ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιληφθώ ότι αν υπάρχουν ήρθε η ώρα να βάλουνε πλάτη.
