Ήταν είκοσι μέρες πριν το μοιραίο, στις 8 Δεκεμβρίου στις 6 το απόγευμα, όταν με μια από τις τελευταίες του αναρτήσεις μέσα από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν ήδη ενάμιση μήνα, ο Θάνος Μικρούτσικος μας προϊδέαζε ίσως για τα μελλούμενα.
Έγραψε με γενναιότητα, όπως άλλωστε όλον αυτόν τον καιρό που έδινε την σκληρή μα άνιση μάχη του:
«Ποτέ δεν κρύφτηκα. Μηνύματα έρχονται από πολλούς φίλους που ρωτάνε για την κατάσταση της υγείας μου. Ενάμιση μήνα τώρα βρίσκομαι σ΄ ένα δωμάτιο του νοσοκομείου παλεύοντας μ΄ ένα ανόητο πυρετό που επιμένει. Σας γράφω σήμερα γιατί αισθάνομαι πιο δυνατός κι είμαι σίγουρος ότι θα σας συναντήσω σύντομα».
Μόνο που δεν πρόλαβε να ξανασυναντήσει τους φίλους του. Πρόλαβε ωστόσο να «απαγγείλει» έναν στίχο-στάση ζωής που έγραψε ο αγαπημένος του Τούρκος ποιητής και αγωνιστής Ναζίμ Χικμέτ:
«“Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ»…
