Ο ανέμελος πρωθυπουργός που τον λες και ταξιδιώτη ή και ιπτάμενο καθώς δεν έβλεπε την ώρα και τη στιγμή να μην αποποιηθεί των ευθυνών του ή να μην κάνει ένα ταξιδάκι, αποφεύγοντας το Μέγαρο Μαξίμου που για χάρη του τόσα ψέματα είπε, βρίσκεται σε μεγάλα ζόρια.
Τα κουκιά δεν του βγαίνουν και η Πολιτεία του βλέπουμε και κάνουμε, πληρώνουμε και μας κάνουν το ωραίο προφίλ, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά στην πραγματικότητα που ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει.
Βρήκε ευκαιρία στην πανδημία και χτύπησε αλύπητα τη μεσαία και κατώτερη οικονομικά τάξη, τάζοντας και δίνοντας καθρεφτάκια και αναρωτιέται τώρα τι έχει πάθει ο κολλήγος και παραπονιέται.
Μπορεί να έκαψε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, να κατέστρεψε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, να έκλεισε δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις αλλά το κοντόφθαλμο και αλαζονικό μυαλό του δεν καταλαβαίνει πως ο κόσμος έχει περάσει στην αστική και βιομηχανική επανάσταση, έχει περάσει διαφωτισμό και η ακραία ταξική κοινωνία της προβικτωριανής εποχής απέχει από το σημερινό όραμα της ψηφιακής…
Τι έπαθαν και δεν τους αρέσει ο Τραμπ, ο Ορμπάν ή ο Μπολσονάρου;
Τι πρόβλημα έχουν με τη Θάτσερ ή τον Πινοσέτ;
Αυτά δεν μπορεί να καταλάβει ο πρωθυπουργός που πίστεψε πως φτάνοντας στο Μέγαρο Μαξίμου με αλήθειες σκληρές και ψέματα θα ήταν παρέλαση.
Δεν κατάλαβε πως η ταξική κοινωνία που οραματίζεται αυτός και οι όμοιοί του νεοφιλελεύθεροι ακροδεξιοί, ανήκει στο παρελθόν.
Και για το λόγο αυτό προσπαθεί μέσα από την «απάτη», τη βοήθεια των συμβούλων και των επικοινωνιολόγων να καλύψει τις πράξεις του με μια κίνηση, ένα χαμόγελο, μια υποτιθέμενη παραχώρηση που θα ανατρέψει την πραγματικότητα.
Όσους ζωγράφους και να επιστρατέψει για να φτιάξει τη φιγούρα του, όσα πινέλα και χρώματα κι αν βάλει, όσο κι αν προσπαθήσουν να ωραιοποιήσουν την πραγματικότητα η Αυλή του και ο ίδιος θα είναι πάντα τόσο άσχημη ιδεολογικά…
Πάντα θα υπάρχει ένας Γκόγια που θα απεικονίζει την πραγματικότητα της Αυλής, όπως έκανε και ο ίδιος ο ζωγράφος χωρίς να ωραιοποιεί τίποτα…
Κανείς επικοινωνιολόγος δεν μπορεί να κρύψει επ’ άπειρον την πραγματικότητα!
Ίσως το συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή, αργά για εκείνον, όσο πιο γρήγορα ωστόσο, καλύτερα για μας…
