Ο Ι.Σ.Καριώτης σκιαγραφεί το πορτρέτο του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής που του λείπουν λογική και ανθρωπιά αλλά το καλύπτει με ψέματα και εθνοπρεπείς μπούρδες
Λέει ότι το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής χρειάζεται μυστικά κονδύλια. Ψέματα. Ούτε ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει τι θα τα κάνει. Λέει ότι η δομή προσφύγων που μας κόστισε τα μαλλιά της κεφαλής μας –πέντε φορές πάνω από το κανονικό– θα κόστιζε επί ΣΥΡΙΖΑ ακόμη παραπάνω. Ψέματα. Τη δομή που έφερε ως παράδειγμα την κατασκεύασε και την πλήρωσε ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης και δεν κόστισε ούτε ευρώ στο ελληνικό δημόσιο. Λέει ότι πετάει έξω από τα σπίτια τούς αιτούντες άσυλο γιατί δεν μπορεί να είναι πιο ανθρώπινος με τους ξένους από ό,τι με τους Ελληνες. Ψέματα, φυσικά. Στους ακροδεξιούς κάνει το χατίρι και όχι στους φουκαράδες Ελληνες. Λέει ότι οι ροές έχουν μειωθεί. Ψέματα. Σπρώχνουν τις βάρκες με τους πρόσφυγες πίσω, αυτή είναι η κρυφή αλήθεια. Λέει ότι δεν εξέτασε το βιογραφικό του ισλαμοφάγου που διόρισε επικεφαλής σε δομή προσφύγων. Ψέματα, τον διόρισε ως παιδί του κόμματος και οι απόψεις του μάλλον θεωρήθηκαν προσόν και όχι μειονέκτημα.
Γενικώς ο άνθρωπος που διαχειρίζεται την τύχη των δυστυχισμένων το ψέμα το έχει στην άκρη των χειλιών του. Λογική, ευαισθησία, ανθρωπιά του λείπουν. Συμπληρώνει όμως τις ελλείψεις του με δημόσιες σχέσεις, ψέματα και εθνοπρεπείς μπούρδες. Ο Ελύτης έλεγε για τις τελευταίες πως όταν τις ακούμε μυρίζει ανθρώπινο κρέας. Στην περίπτωση του Μηταράκη μυρίζει και χρήμα. Αν σκεφτούμε ότι διαθέτει περίπου τέσσερα χιλιάρικα τον μήνα μόνο για τις απομαγνητοφωνήσεις των ομιλιών του, καταλαβαίνετε για τι πράγμα μιλάμε. Με την υποσημείωση φυσικά ότι οι ομιλίες είναι δικές του, αλλά τα χιλιάρικα είναι δικά μας. Κι αν κάποιος εξίσου ελληνοπρεπής μ’ αυτόν αμφιβάλλει, ας κάνει τον κόπο να δει την έκθεση ευρωπαϊκού οργανισμού που δημοσιεύτηκε όχι στο Documento του Βαξεβάνη αλλά στην «Καθημερινή» του Αλαφούζου. Θα του σηκωθεί εθνοπρεπώς η τρίχα για το πάρτι που γίνεται γενικώς και ειδικώς στο υπουργείο του Μηταράκη.
Και δεν του φαινόταν καθόλου. Εβγαζε μια μετριοπάθεια, κάτι το ουδέτερο, κάτι το υφυπουργικό επί Σαμαρά, όπως και επί Κυριάκου. Και να τος πετιέται. Μόλις είδε εξουσία και κονδύλια, δυνατότητες για ρουσφέτια και χαϊμαλιά, άλλος άνθρωπος. Ο Μηταράκης; Μάλιστα, ο Μηταράκης. Ψήλωσε η μύτη του Μηταράκη. Και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του όταν απαντάει σε εκείνους που μέχρι προχτές τον θεωρούσαν δεύτερης εθνικής και πακιακιό της πολιτικής. Ιππεύει επί της δυστυχίας χιλιάδων ανθρώπων προς τα ιστορικά πεπρωμένα του. Και κραδαίνει το ψέμα ως σπάθη κατά των αντιπάλων του, των κατηγόρων του, των συριζομαδούρων που τον έχουν στο μάτι για τον τρόπο που φέρεται στους ξένους και για τον τρόπο που κοροϊδεύει τους ντόπιους. Νότης Μηταράκης: ένας Πινόκιο παντός καιρού.
