Οσες φορές συναντήθηκα με τον Θάνο –και στο σπίτι του πριν από πολλά χρόνια και στον Σταυρό του Νότου και αλλού (αλλά και διαβάζοντας τις συνεντεύξεις του στα ΜΜΕ)– μου άφηνε την εντύπωση ενός πολύ άνετου ανθρώπου.
Και δεν αποδίδω την άνεση στο γεγονός ότι είχε λύσει το οικονομικό του πρόβλημα και μπορούσε πια να δισκογραφεί ό,τι ήθελε ή στο ότι ήταν πια αναγνωρίσιμος. Λέω «άνετος» γιατί ήταν ξεκάθαρος στο τι πίστευε, τι μπορούσε να δώσει, τι έδωσε, αν τα κατάφερε, αν μετάνιωσε, ακόμη και τι και ποιες δυνάμεις είχε για όπλα του. Και στο βλέμμα του φαινόταν αυτό. Και αυτά τα έλεγε δημόσια στον Τύπο και στην τηλεόραση. Κάποιος ίσως να διέκρινε σ’ αυτόν μια υπεροψία καθώς δεν κοιτούσε τον απέναντί του πάντοτε στα μάτια και κάποιες φορές ήταν σαν να έδινε διάλεξη (!). Αλλά κι αυτό στην «άνεσή» του θα μπορούσα να το κατατάξω.
Οσον αφορά τις δυνάμεις του, έπεσε έξω τουλάχιστον δύο φορές. Η μία πρόσφατη, που πίστεψε ότι μπορεί να τα βάλει με τον Χάρο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι, παρά την κατάστασή του, τους τελευταίους 15 μήνες έκανε τις περισσότερες απανωτές εμφανίσεις του, ωσάν πρόκληση σε ανώτερες δυνάμεις. Η άλλη όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού («Εσύ κι αν γίνεις υπουργός, εγώ θα σ’ αγαπάω» έλεγαν οι στίχοι του Μανώλη Ρασούλη). Στο υπουργείο πήγε και τον βρήκε μια φορά ο Μανώλης. Τον καλοδέχτηκε και μίλησαν για δύο ώρες. «Θάνο, πρέπει να κάνεις αυτό κι αυτό». «Εχεις δίκιο» του είπε ο Θάνος «αλλά παραδέχομαι ότι δεν μπορώ, γιατί δεν δίνουν ούτε τα στοιχειώδη κονδύλια στο υπουργείο». Εκτοτε ο Ρασούλης στάθηκε απέναντι στον υπουργό και όχι στον φίλο Θάνο. Εγώ του είπα ότι αν δεν μπορεί να κάνει κάτι ο Μικρούτσικος που είναι σαρξ εκ της σαρκός του καλλιτεχνικού κόσμου, ε τότε κανένας υπουργός δεν θα κάνει. Ο Μανώλης το ένιωσε αργότερα, όταν επί Ευάγγελου Βενιζέλου πήγε στο υπουργείο Πολιτισμού να δει τον υπουργό και του είπαν: «Συγγνώμη, κύριε, ποιος είστε;».
Ο Θάνος τελικά έδωσε ό,τι είχε να δώσει; Πιστεύω πως όχι. Μουσικά τουλάχιστον ήταν απρόβλεπτος. Οι δυνατότητές του απεριόριστες. Ως εκ τούτου ας είμαστε επιφυλακτικοί. Πάντως αν άφησε κάτι στο συρτάρι, πιστεύω ότι και πάλι θα μας εκπλήξει.
ΥΓ.: Από τους υπουργούς Πολιτισμού εξαιρώ τον Νίκο Ξυδάκη.
Ο Πέτρος Βαγιόπουλος είναι συνθέτης
