Συγκλονίζει η αμεσότητα της επιστολής/ανάρτησης στο Facebook ενός νοσηλευτή που μιλάει για τις συνθήκες εργασίας του και τα όσα “ακούει” από τον κόσμο που απλώς τον χαρακτηρίζει “βολεμένο”. Η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτησή του είναι πραγματική, όπως λέει μέσα από το χειρουργείο που αντιμετώπισε ένα ακόμη περιστατικό.
Διαβάστε τι έγραψε:
Ναι, ειμαι ενας βολεμενος.
Εχω δουλεια.
Εχω μισθο.
Εχω ασφαλεια.
Μα, για ενα λεπτο.
Αυτο το προνομιο το εχουν πολλοι εκει εξω.
Κατσε να σου εξηγησω, εν ταχει, τί σημαινει ‘’βολεμενος’’ στο νοσοκομειο.
Πολλες φορες ξυπναω απο τα ουρλιαχτα αυτων που πεθαναν στα χερια μου.
Καθομαι ξαπλωτος και προσπαθω να θυμηθω αν μπορουσαμε να κανουμε και κατι ακομη.
Αυτο το ‘’και κατι ακομη’’ στοιχειωνει γιατρους και νοσηλευτες οταν ερχεται η στιγμη να σκεπασουν με το νεκρικο σεντονι τους αγαπημενους σας.
Μια συναδελφος νοσηλευεται με εμφραγμα του μυοκαρδιου. Δεν αντεξε την πιεση του ‘’βολεματος’’.
Μια αλλη επαθε διαστρεμμα. Στην προσπαθεια της να προλαβει δυο τραυματιες τροχαιου, παραπατησε και…
Ενας συναδελφος χειρουργειται αυριο. Ειναι τα παρασημα της επιθεσης μεθυσμενων στα ΤΕΠ.
Αυτοι οι ‘’βολεμενοι’’ θα λειψουν καποιο διαστημα αναγκαστικα.
Σ’ αυτο το συστημα υγειας που εχει τα νοσοκομεια υποστελεχωμενα, ποιος θα καλυψει τις βαρδιες;
Α, δεν το ηξερες; Ναι. Στα νοσοκομεια κανουν βαρδιες οι συναδελφοι. Πρωι, απογευμα, νυχτα. Ο,τι να ‘ναι. Αρκει να μην μεινει ακαλυπτο το νοσοκομειο. Γι αυτο οποτε ερχεσαι, παντα καποιος ειναι εδω. ‘’Βολεμενος’’ εστω, αλλα ειναι εδω.
Και, καποιοι ‘’βολεμενοι’’ μπηκαν σ’ αυτη την αιθουσα που βλεπεις.
Ελα πες μου, ευκολο δεν ειναι;
Βλεπεις το ποταμι αιματος; Ειναι καποιου ανθρωπου. Βλεπεις το πεδιο της μαχης; Σε τι διαφερει απο ενα πραγματικο πεδιο μαχης;
Α, ναι. Εμεις ειμαστε ‘’βολεμενοι’’.
Την επομενη φορα που θα με πεις ‘’βολεμενο’’ θα σε παρω απο το χερακι και θα σε παω σε μια τετοια αιθουσα.
Αλλα θα εχει και τον ασθενη πανω. Και θα σου φορεσω μασκα. Να μην μυριζεις εντονα τον σιδηρο απο το αιμα και το καψιμο της διαθερμιας. Θα σου φορεσω πρασινα να μην γεμισεις με αιματα τα ρουχα σου. Και θα σε βαλω να βλεπεις μονο. Να βλεπεις τους ‘’βολεμενους’’ να γλιστρανε μεσα στα αιματα, προσπαθωντας να σωσουν μια ζωη. Εναν ανθρωπο. Μπορει τον δικο σου.
Μπορεις ακομα; Μπορεις απλα να κατσεις και να κοιτας; Να μυριζεις; Να ιδρωνεις; Να κοιτας γκριματσες αγωνιας;
Και ολα αυτα να γινονται γρηγορα. Πολυ γρηγορα. Χανεται ο ανθρωπος. Μην αγγιξεις κανενα απο τα μηχανηματα που βλεπεις. Τα χειριζονται οι ‘’βολεμενοι’’. Τι λες; Είναι ευκολο;
Ασε, μην πεις τιποτα. Τα λενε ολα τα γουρλωμενα ματια σου και η αναγωγη που σου ερχεται αυθορμητα στην οψη του αιματος.
Ολοι αυτοι οι ‘’βολεμενοι’’ αυριο θα ξανακανουν αυτα που ειδες. Και μερικες φορες θα χανουν ζωες. Αλλα τις περισσοτερες θα σωζουν ζωες.
Το μονο ‘’βολεμα’’ που βλεπω εγω ειναι οτι ειμαστε οι υγιεις εργατες υγειας που καθε μερα κολυμπαμε σε κοκκινες θαλασσες ανθρωπινου πονου.
Και ακριβως επειδη ξερουμε τι θα πει πονος, δεν σε παρεξηγουμε.
Ισως ομως, τωρα που ειδες με τα ματια σου, ισως λεω, αρχισεις να αναθεωρεις καποια πραγματα.
Αν ναι, μοιρασου την εμπειρια.
Αν οχι, αυριο ελα παλι στην ιδια αιθουσα.
Λαμπρος Λιαπης (εχθρος της πραγματικοτητας).