Εξακόσια τριάντα τρία (633) διαφορετικά καταναλωτικά και επισκευαστικά δάνεια συνολικού ύψους 7.108.950 ευρώ έχει χορηγήσει σε εκατοντάδες πελάτες της η Attica Βank τα δύο τελευταία χρόνια (2017-2019). Μεταξύ των εκατοντάδων πελατών της είναι και ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος μάλιστα έχει χρεωθεί και με ιδιαίτερα αλμυρό επιτόκιο. Ας σημειωθεί ότι μαζί με τις ειδικές κατηγορίες –δεν ανήκει σε αυτές ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας– τα καταναλωτικά δάνεια που έχει παραχωρήσει η τράπεζα φτάνουν τα 932.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Π. Πολάκης έχει λάβει δύο δάνεια συνολικού ύψους 100.000 ευρώ τα οποία εξυπηρετεί κανονικά (σε αντίθεση με τα δάνεια του «Κήρυκα Χανίων» της οικογένειας Μητσοτάκη που επί σχεδόν δέκα χρόνια ήταν «κόκκινα»).
Ο Π. Πολάκης έχει πάρει, σύμφωνα με στοιχεία τα οποία περιήλθαν σε γνώση της εφημερίδας μας, 70.000 ευρώ μέσω του τυποποιημένου προϊόντος της τράπεζας «Attica XL» με επιτόκιο 6,1% και επιπλέον 30.000 ευρώ μέσω του επίσης τυποποιημένου δανειακού προϊόντος «Δάνειο μελών και εργαζομένων ΕΤΑΑ» με επιτόκιο 8,6%. Συνολικά δηλαδή 100.000 ευρώ με καθόλου φτηνό επιτόκιο, αν αναλογιστεί κανείς ότι το βασικό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι 0%.
Χωρίς ειδική μεταχείριση
Κατά συνέπεια όπως εύκολα συνάγεται από τους αριθμούς –που είναι ακριβώς αυτοί που τέθηκαν υπόψη και των εποπτικών αρχών από τη διοίκηση της Attica Bank– δεν πρόκειται ούτε για ειδική μεταχείριση ούτε για tailor made δάνειο. Προς τι λοιπόν διαρρηγνύουν κάποιοι τα ιμάτιά τους; Ο Π. Πολάκης είναι ένας από τους 1.000 δανειολήπτες μιας μικρής τράπεζας τα δύο τελευταία χρόνια.
Εξάλλου σύμφωνα με τα όσα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε το 2015 με τους θεσμούς και θεσμοθετήθηκε στη συνέχεια τα πολιτικά –και τα συνδεμένα με αυτούς πρόσωπα– οι ασκούντες πάσης μορφής εξουσία αλλά και οι δημοσιογράφοι δεν δικαιούνται καμιάς ειδικής μεταχείρισης από τις τράπεζες. Αντιθέτως τα αιτήματά τους εξετάζονται από ειδική επιτροπή ανά τράπεζα με πολύ αυστηρά κριτήρια. Υπενθυμίζεται ότι για τα δύο ανωτέρω δάνεια ο Π. Πολάκης έχει προσημειώσει την οικογενειακή του στέγη, ενώ έχει δώσει και άλλες οικονομικές εγγυήσεις.
Καμία ειδική μεταχείριση λοιπόν! Ο θόρυβος είναι προφανές ότι έχει ταπεινά ελατήρια και μικροπολιτική στόχευση. Και μάλιστα προέρχεται από κόμματα που χρωστούν πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ και οι ρυθμίσεις που προφασίζονται ότι έχουν κάνει απλώς αυξάνουν το ύψος της οφειλής τους, αφού δεν καταβάλλουν ούτε τους τόκους.
Την ίδια στιγμή εκατοντάδες πολιτικά πρόσωπα σύμφωνα με τις δηλώσεις πόθεν έσχες έχουν λάβει νομίμως –όπως και ο Π. Πολάκης– υψηλά και πολυάριθμα δάνεια. Ας σημειωθεί ότι βουλευτές τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης έχουν λάβει εκατοντάδες δάνεια ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Κάτι που αποτυπώνεται και στο πόθεν έσχες τους. Ουδέν παράνομο δηλαδή. Το πρόβλημα βεβαίως είναι αλλού. Στην αδυναμία πρόσβασης με λογικούς όρους στο τραπεζικό χρήμα.
Τράπεζες και δάνεια
Ο θόρυβος και η σκόνη που σήκωσαν τα γνωστά… αλαλάζοντα κύμβαλα και η αποκάλυψη των πραγματικών δεδομένων της δανειοδότησης Πολάκη φέρνουν με δραματικό τρόπο στην επιφάνεια το θέμα της χορήγησης δανείων γενικά από το τραπεζικό σύστημα. Διότι οι όροι δανειοδότησης Πολάκη μόνο ευνοϊκοί δεν είναι (8% επιτόκιο, προσημείωση ακινήτου και όχι μόνο).
Παρά το γεγονός ότι το 2018 οι τράπεζες «είδαν» να επιστρέφουν στα ταμεία τους 15 δισεκατομμύρια ευρώ από καταθέσεις ιδιωτών και άλλα 2,5 δισ. ευρώ από επιχειρήσεις, δηλαδή να αυξάνονται οι καταθέσεις σχεδόν κατά 18 δισ. σε έναν χρόνο, η πιστωτική επέκταση ήταν σχεδόν μηδενική.
Ας σημειωθεί επίσης ότι το 2018 ήταν χρονιά σχεδόν μηδενισμού του μηχανισμού παροχής ρευστότητας (ELA), ενώ το 2016 η ρευστότητα άγγιξε τα 95 δισεκατομμύρια ευρώ. Υπό αυτές τις συνθήκες οι τράπεζες απαιτούν απίθανες εγγυήσεις για χορήγηση δανείων. Συνήθως ζητούν cash collateral, δηλαδή ισόποσες καταθέσεις με το δάνειο, ώστε δάνεια να παίρνουν όσοι… έχουν λεφτά. Επίσης δέχονται ακίνητα μόνο υψηλής αξίας, ενώ ζητούν προσβάσεις σε μισθοδοσίες και πάσης φύσεως εισοδήματα.
Η κατάσταση αυτή που παραμένει σχεδόν στάσιμη τα τελευταία χρόνια αφήνει έντονα αρνητικό αποτύπωμα στην οικονομία, καθώς η τραπεζική χρηματοδότηση δεν έχει ουσιαστικά συμμετοχή στην αύξηση του ΑΕΠ.
Οι τράπεζες προτιμούν δανειοδοτήσεις μόνο στο πλαίσιο προγραμμάτων υψηλής χρηματοδότησης ή μεγάλων πρότζεκτ με δανειολήπτες επιχειρήσεις υψηλότατης οικονομικής επιφάνειας.
Ειδικότερα, έχουν εξαφανιστεί σχεδόν από την αγορά τα στεγαστικά δάνεια και δίνονται μόνο επισκευαστικά με προσημείωση ακινήτου, τακτική η οποία βρίσκει εφαρμογή και στα καταναλωτικά δάνεια.
Και στις περιπτώσεις που χορηγούνται δάνεια τα επιτόκια εξακολουθούν να είναι πολύ υψηλά. Πολλές φορές αγγίζουν το 9%-10% για μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ και πολλές μεγαλύτερες αναγκάζονται να προσφεύγουν στο διεθνές τραπεζικό σύστημα για να εξασφαλίζουν επιτόκια χαμηλότερα του 5%.
