Η σειρά «100 χρόνια Warner Bros.» καταγράφει την πορεία τού στούντιο που ίδρυσαν στο Χόλιγουντ τα αδέρφια Γουόρνερ παράλληλα με τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στην Αμερική.
Η Warner Bros. ανήκει στους Big Five των στούντιο του Χόλιγουντ. Το ντοκιμαντέρ «100 χρόνια Warner Bros.» που σκηνοθέτησε η Λέσλι Αϊγουερκς αφηγείται την ιστορία του στούντιο μέσα από τέσσερα ωριαία επεισόδια με αφηγητή τον Μόργκαν Φρίμαν. Μιλούν στην κάμερα πολλοί άνθρωποι του κινηματογράφου (Ιστγουντ, Σκορσέζε, Κλούνεϊ, Γουίνφρεϊ, Καϊτέλ, Ριβς, Λούρμαν, Νόλαν, Μπρουκς κ.ά.) όχι μόνο για τη σχέση τους με τη Warner, αλλά κυρίως για το πώς η κοσμοθεωρία των τεσσάρων τρομερών αδερφών σημάδεψε ανεξίτηλα την ιστορία του Χόλιγουντ.
Σχεδόν όλοι οι παραπάνω συμφωνούν σε μία βασική θέση: οτιδήποτε επαναστατικό ή πρωτοποριακό γινόταν στην αμερικανική βιομηχανία του θεάματος συνήθως είχε αφετηρία τα γραφεία των Γουόρνερ. Τα παραδείγματα αμέτρητα, αν και υπήρχε πάντα η πληγή της στάσης του στούντιο κατά τη μαύρη περίοδο του μακαρθισμού: το πέρασμα από τον βωβό κινηματογράφο στον ομιλούντα, οι πρώτες ταινίες που στηλίτευαν τον φυλετικό ρατσισμό, οι τεχνολογικές καινοτομίες σε όλες τις δεκαετίες, οι πρωτότυπες και χειρουργικής ακρίβειας χορογραφίες του Μπάσμπι Μπάρκλεϊ, οι ανανεώσεις κλασικών ειδών όπως το γουέστερν ή το φιλμ τρόμου κ.ά.
Το πρώτο επεισόδιο «The stuff that dreams are made of» παρουσιάζει την απόφαση των αδερφών Γουόρνερ να μπουν στα άγνωστα λημέρια του σινεμά, αρχικά από το πόστο των αιθουσαρχών και στη συνέχεια ως παραγωγοί, και παραπέμπει ευθέως σε ένα από τα πλέον εμβληματικά φιλμ της εταιρείας, το «Γεράκι της Μάλτας», που μαζί με την πολιτικά πρωτοποριακή «Καζαμπλάνκα» σημάδεψαν τα 40s. Ειδικά η δεύτερη διαμόρφωσε κλίμα για την ανάμειξη της Αμερικής στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ρεαλιστικές και πολιτικές ταινίες το ’70
Το δεύτερο επεισόδιο «Clint, Kubrick and kryptonite» δείχνει πώς το στούντιο γνώρισε στιγμές μεγάλης δόξας στα 70s. Στα 60s όμως, αλλάζοντας χέρια ιδιοκτητών, η Warner βρέθηκε ένα βήμα πριν από την ολοκληρωτική καταστροφή. Σώθηκε χάρη στον Στιβ Ρος, έναν Εβραίο που δεν είχε σχέση με το σινεμά (η περιουσία του φτιάχτηκε με τις ενοικιάσεις αυτοκινήτων και τα γραφεία τελετών!) ο οποίος στόχευε να μπει στη μουσική βιομηχανία και αγόρασε τη Warner επειδή της ανήκε η δισκογραφική Atlantic Records. Το γεγονός που άλλαξε τη στάση του Ρος απέναντι στο κινηματογραφικό στούντιο ήταν η θρυλική συναυλία του Γούντστοκ το 1969, τα δικαιώματα της οποίας αγόρασε η Warner χτυπώντας φλέβα χρυσού, ενώ ένας νέος σκηνοθέτης κατέγραφε με μανία τα πιο σημαντικά γεγονότα του event. Το όνομά του ήταν Μάρτιν Σκορσέζε και αργότερα, όταν η πρώτη ταινία του «Κακόφημοι δρόμοι» απορρίφθηκε από την Paramount, ο νεαρός Νεοϋορκέζος βρήκε φιλοξενία στην οικογένεια της Warner. Η άκρως ρεαλιστική ταινία του γνώρισε εμπορική επιτυχία, όπως και οι δημιουργίες μιας ομάδας νέων κινηματογραφιστών που είχαν έρθει για να καταρρίψουν μια σειρά από παγιωμένους κανόνες στο Χόλιγουντ. Η «Εξαφάνιση» του Πάκουλα, το «Badlands» του Μάλικ, η «Σκυλίσια μέρα» του Λουμέτ, το «Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου» του Πόλακ (που με αφορμή το Γουότεργκεϊτ έδειξε πως κανείς –ούτε καν ο Αμερικανός πρόεδρος– δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο), ο «Εξορκιστής» του Φρίντκιν, το «Οταν ξέσπασε η βία» του Μπούρμαν ήταν ταινίες που εκτός της καλλιτεχνικής επιτυχίας τους έκαναν και μεγάλη αίσθηση στις αίθουσες. Μάλιστα αρκετές από αυτές θεωρήθηκαν ευθείς βολές κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Το φιλί της ζωής όμως έδωσε η επιτυχία του Κλιντ Ιστγουντ με τον «Βρόμικο Χάρι» που έγινε το πρώτο franchise στην ιστορία του σινεμά. Πάντως το ύψιστο πρεστίζ στο στούντιο χάρισε η αποκλειστική και χωρίς καμία δέσμευση συνεργασία με τον κορυφαίο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, που ξεκίνησε με το επεισοδιακό «Κουρδιστό πορτοκάλι». Ο τρίτος όρος του τίτλου του δεύτερου επεισοδίου προφανώς και αναφέρεται στον «Σούπερμαν», το πρώτο φιλμ με υπερήρωα που μεταπήδησε με απόλυτη επιτυχία από τις σελίδες των κόμικς στο σελιλόιντ, κάνοντας θραύση στα ταμεία.
Μπλοκμπάστερ και επιστημονική φαντασία
Το τρίτο επεισόδιο «Heroes, villains and friends» παρουσιάζει πώς το στούντιο στα ριγκανικά 80s οδεύει σε νέες μεγάλες δόξες χάρη στο μαγικό άγγιγμα του Σπίλμπεργκ, στον οποίο ο Ρος είχε πει μόνο ένα πράγμα: «Κάνε τις ταινίες που θες εσύ». Ο μεγάλος παραμυθάς τον άκουσε και γύρισε την πρώτη δραματική ταινία του, το «Πορφυρό χρώμα», ενώ παράλληλα εκτελούσε χρέη παραγωγού σε επιτυχίες όπως τα «Γκρέμλινς», «Γκούνις» και «Το πνεύμα του κακού». Τα 90s μπήκαν ακόμη πιο δυνατά με το εισπρακτικό ρεκόρ του «Μπάτμαν» σε σκηνοθεσία Τιμ Μπάρτον, ενώ η δεκαετία έκλεισε με το επαναστατικό «The Μatrix», που άνοιξε νέους ορίζοντες στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας.
Το τέταρτο επεισόδιο «Wizarding world & the big bang» μας εισάγει στον νέο αιώνα, στην ψηφιακή εποχή και στις απεριόριστες δυνάμεις του διαδικτύου. Εδώ ξεχωριστή θέση καταλαμβάνουν ο Χάρι Πότερ και η τεράστια απήχησή του, όμως εμβληματικό ρόλο παίζει ο Κρίστοφερ Νόλαν και η ανατρεπτική ματιά του πάνω στον κόσμο των υπερηρώων. Ο «Σκοτεινός ιππότης» του όχι μόνο επανασύστησε τον Μπάτμαν στη νέα γενιά αλλά καθόρισε τους νέους κανόνες στο σινεμά φαντασίας, με το επόμενο φιλμ του «Inception» να προκαλεί επανάσταση στο είδος. Η γυναικεία χειραφέτηση και ενδυνάμωση έχουν επίσης μερτικό στον τρόπο λειτουργίας της εταιρείας, που μεταβαίνει πλέον στη νέα εποχή χωρίς να αλλοιώνει τα κύρια χαρακτηριστικά της ιδεολογίας της. Μιας ιδεολογίας που ποντάρει κυρίως στη δέσμευση του στούντιο προς τους οραματιστές δημιουργούς να αφηγηθούν την ιστορία που θέλουν χωρίς κανέναν περιορισμό.
