Μετά από περίπου ένα χρόνο και αφού –σύμφωνα με την επιτελική κυβέρνηση- έχουμε νικήσει τον κορονοϊό τρεις-τέσσερις φορές ενώ βρισκόμαστε στο… τελευταίο μίλι, ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε την εκατόμβη…
Όπου η εκατόμβη ήταν η μέγιστη θυσία των αρχαίων, αρχικά προς τιμήν του Δία. Δηλώνει παράλληλα τον τεράστιο αριθμό.
Σε λίγο καιρό κλείνουμε τα δύο χρόνια πανδημίας, έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ τους 17.000 νεκρούς, έχουμε το αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ σε νεκρούς ανά εκατομμύριο ενώ οι ειδικοί μιλούν για επιπλέον 4.000 θανάτους ως τα Χριστούγεννα.
Τα νοσοκομεία ασφυκτιούν, ΜΕΘ δεν υπάρχουν αλλά και δεν σκόπευαν να φτιάξουν, όπως και δεν σκοπεύουν, πλην των «αναβαθμίσεων» που βέβαια γίνονται ερασιτεχνικά όπως αποκαλύφθηκε με αποτέλεσμα μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων.
Και δυστυχώς, οι συγκρίσεις γίνονται. Ίσα ή ανόμοια δεν υπάρχουν. Μιλάμε για νεκρούς. Μιλάμε για ευθύνες της Πολιτείας, στατικά ή διαχρονικά.
Και το μυαλό μας δεν μπορεί να μην πάει στους νεκρούς στο Μάτι, που έγιναν προεκλογικός αγώνας της Νέας Δημοκρατίας, άσχετα αν τίμησε μετά τους φερόμενους ως υπεύθυνους.
Άσχετα αν οι ευθύνες στο Μάτι δεν ήταν αποκλειστικά της τότε κυβέρνησης, αλλά διαχρονική της Ελληνικής Πολιτείας που δεν φρόντισε ποτέ να φτιάξει αληθινά σχέδια πόλεων, προγράμματα εκκενώσεων και αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών.
Να μην μιλήσουμε για την απαξίωση –τότε- των πτητικών πυροσβεστικών μέσων και λόγω των μνημονίων.
Δεν συγκρίνουμε ανόμοια αλλά οι θρήνοι για τους νεκρούς είναι ίδιοι…
Πόσα «Μάτια» μετράμε μετά από περίπου είκοσι μήνες πανδημίας, κυβερνητικών παλινωδιών, χειραγώγησης των επιστημόνων, προπαγάνδας και προσπάθειας χρησιμοποίησης της πανδημίας για ίδια ταξικά οφέλη και μέτρα κατά των εργαζομένων ή εισόδου των ιδιωτών από την πίσω πόρτα σε Παιδεία, Υγεία, ΔΕΗ και δεν συμμαζεύεται;
Την ώρα που ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης γελάει και χασκογελάει εντός και εκτός Βουλής, εντός και εκτός Ελλάδας καλώντας τους ξένους να έρθουν για τουρισμό, κάθε μέρα ένα μικρό χωριό της Ελλάδας χάνεται από τον χάρτη σε νεκρούς.
Από την αρχή της πανδημίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη ευθύνεται λίγο ή περισσότερο για 170 και περισσότερο Μάτια…
Ευθύνεται, όχι γιατί θα είχαμε αποφύγει όλους τους θανάτους, αλλά γιατί δεν έκανε τίποτα για να έχουμε λιγότερους. Οι μόνοι που πάλεψαν ήταν γιατροί και υγειονομικοί…
Πέρα από τα αλαλούμ μέτρα, το ΕΣΥ το άφησαν στην τύχη του, ίσως γιατί περίμεναν να δημιουργήσουν κρίση για να αιτιολογήσουν την είσοδο των αγαπημένων τους ιδιωτών.
Πόσοι θα γλίτωναν το θάνατο αν έφερναν έγκαιρα τις θεραπείες ή έπαιρναν ουσιαστικά μέτρα στις Εκκλησίες ή ζητούσαν εμβολιασμό Αστυνομικών και Στρατιωτικών;
Πόσους θα γλιτώναμε αν δεν είχε μπει στο μυαλό της Κεραμέως να θέλει τους μαθητές και τους σπουδαστές στους χώρους για να δείξει κάποια εικονική κανονικότητα που πιθανόν να έφερνε πρόωρες και επιθυμητές στο κυβερνητικό επιτελείο εκλογές;
Πόσους θα είχαμε γλιτώσει αν η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή έλεγε πως ο λόγος των ειδικών είναι νόμος, αντί να μπλέκουν τοπικιστικά, μικροκομματικά και μικροσυντεχνιακά συμφέροντα, όπως και παρεμβάσεις στελεχών και υπουργών στις αποφάσεις για την πανδημία;
Θέλουμε δεν θέλουμε, οι νεκροί είναι εκεί, καθημερινά και δεν εξαρτώνται από την πλαστή πραγματικότητα και αισιοδοξία που θέλουν να δώσουν τα πετσοταϊσμένα ΜΜΕ και η κυβερνητική προπαγάνδα.
Δεν είναι άτομα χωρίς ονοματεπώνυμο! Έχουν όνομα και διεύθυνση. Είναι κοντά μας…
Εξάλλου αύριο μπορεί να είμαστε εμείς οι νεκροί, οι φίλοι μας, οι συγγενείς μας…
