Ο «Καφές» είναι μια παλαιότερη ηχογράφηση που δεν είχε συμπεριληφθεί σε κάποιο δίσκο της Χαρούλας Αλεξίου και βγήκε τώρα στο φως.
Μπορεί η μεγάλη ερμηνεύτρια Χάρις Αλεξίου να δήλωσε πριν από τέσσερα χρόνια ότι σταματά το τραγούδι, ως φαίνεται όμως θα συνεχίσει να είναι παρούσα στη δισκογραφία με παλαιότερες ανέκδοτες ηχογραφήσεις, οι οποίες για κάποιο λόγο δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας.
Ετσι έγινε με το τραγούδι «Ο καφές» του Θοδωρή Παπαδόπουλου και της Σμάρως Παπαδοπούλου (δεν έχουμε στοιχεία για τη χρονιά ηχογράφησής του), που μόλις κυκλοφόρησε από την FM Records και όχι από τη Μinos, εταιρεία ταυτισμένη με το ρεπερτόριο της Αλεξίου, απ’ όπου άλλωστε είχε κυκλοφορήσει και το περσινό ψηφιακό άλμπουμ της «Reworks».
Δεν πρόκειται για εκ νέου ανάγνωση σε υλικό της Αλεξίου, αλλά για μια ατόφια ηχογράφηση που δεν είχε συμπεριληφθεί σε κάποιο δισκογραφικό project της τραγουδίστριας και τώρα βγήκε στο φως, θυμίζοντάς μας πάνω απ’ όλα πως τα τραγούδια άπαξ και φτιαχτούν/ ηχογραφηθούν κ.λπ. δεν χάνονται, αλλά είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να ταξιδέψουν στον χρόνο.
Ο «Καφές» είναι μια λαϊκότροπη μπαλάντα που οδηγείται σ’ ένα ηλεκτρικό, σχεδόν post rock κρεσέντο στο τελευταίο λεπτό και περιγράφει την ερωτική απώλεια έτσι όπως τη «σχεδίασε» η στιχουργός Σμάρω Παπαδοπούλου: η φωνή της Αλεξίου εκτινάσσεται κυριολεκτικά στο ρεφρέν που λέει: «Και δεν θέλω πια την πόρτα μου ν’ ανοίξω και να βγω/ και δεν ξέρω αν μου λείπεις ή ακόμα σ’ αγαπώ». Πέραν του στίχου και της ερμηνείας της Αλεξίου, το τραγούδι εντυπωσιάζει με την ευχέρεια του Θοδωρή Παπαδόπουλου, ενός δημιουργού που ξεκίνησε το 1979 με την Οπισθοδρομική Κομπανία να κινείται σε ένα διαφορετικό είδος, κάτι βέβαια όχι πρωτοφανές για όλους όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία του και γνωρίζουν τα κομμάτια που έχει δώσει κατά καιρούς σε σπουδαίες φωνές.
Ο «Καφές», τέλος, έδωσε την αφορμή στην Αλεξίου να καταθέσει ένα συγκινητικό συνοδευτικό κείμενο, σύμφωνα με το οποίο σημασία έχουν «οι γεμάτες ομορφιά στιγμές που ζήσαμε μαζί μ’ αυτούς που αγαπήσαμε και μας αγάπησαν».
