Ο Όσκαρ Ουάιλντ στο Πορτρέτο στον Ντόριαν Γκρέυ έγραφε ότι «κάθε επιρροή είναι ανήθικη» διότι ο άλλος γίνεται η ηχώ της μουσικής σου. Τώρα που έπεσε (ελπίζουμε) με τον τρόπο που έπεσε η αυλαία της τραγωδίας στη Δυτική Αττική είναι χρήσιμο να εξάγουμε κάποια ψύχραιμα συμπεράσματα.
Να ακούσουμε τη μουσική των πολιτών. Όχι να την καθοδηγήσουμε, να την ακούσουμε. Ο Μιντιακός λειμώνας που δίνει εσχάτως το βήμα κανοναρχείτε από τα πάσης φύσεως συμφέροντα εμφανίζοντας τους πολίτες, για παράδειγμα στη Μάνδρα, άλλοτε να βάλλουν κατά της περιφερειάρχη Αττικής, άλλοτε κατά της Θεομηνίας, άλλοτε κατά των πάσης φύσεως καταπατητών και άλλοτε κατά του στραβού του ριζικού μας. Όλος αυτός ο διάλογος κωφών, διότι διεξάγεται χωρίς ουσιαστικό αντίλογο και χωρίς διάθεση να ακουστεί (από ποιον άραγε;) , ξεδιπλώνεται με αξιοθαύμαστη ελαφρότητα επί των καταπατημένων. Η δήμαρχος Μάνδρας ξιφουλκεί κατά δικαίων και αδίκων μπροστά στις κάμερες την ώρα που τα συνεργεία της ΕΜΑΚ βγάζουν τη μια σωρό μετά την άλλη από το αμαξοστάσιο του Δήμου της χτισμένο ακριβώς πάνω στο καταπατημένο ρέμα. Ο-η δασάρχης Αιγάλεω «κρύφτηκε» προφανώς αδυνατώντας να δώσει μια πειστική εξήγηση γιατί κρατούσε στα συρτάρια του τη μελέτη για τα έργα τρία και βάλε χρόνια. Υπουργοί παρελθόντων ετών δεν μπήκαν καν στον κόπο να μας εξηγήσουν γιατί παρά τα τόσο Κοινοτικά πλαίσια στήριξης, τα ΕΣΠΑ και τα πάσης φύσεως κονδύλια, Ευρωπαϊκά και Ελληνικά, δεν ολοκλήρωσαν τους δασικούς χάρτες και το κτηματολόγιο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γίνουν απαλλοτριώσεις . Δεν έδωσαν καμία εξήγηση γιατί εκπόνησαν, με πρόσχημα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα σχέδια επέκτασης της πόλης που οδήγησαν στην τραγωδία; Ούτε οι επικεφαλείς της τοπικής πολεοδομίας δεν εξήγησαν το πόθεν της υπογραφής – έγκρισής τους. Οι εισαγγελείς ως ανεξάρτητη εξουσία δεν απάντησαν γιατί δεν επενέβησαν όταν έπρεπε για τις καραμπινάτες ανομίες του κράτους. Γιατί έκριναν για παράδειγμα αντισυνταγματικό το νόμο Παπά για τα κανάλια και όχι την επέκταση της πόλης της Μάνδρας επάνω στο ρέμα, με τη σύμφωνη γνώμη Νομαρχίας και Δήμου το 2003, και την έγκρισή του τότε από την Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Βάσω Παπανδρέου και τον Υπουργό Γεωργίας Φώτη Χατζημιχάλη. Να δούμε και ποιοι πλούτισαν από την άμεση ένταξη νέων εκτάσεων στο real-estate παραμονές Ολυμπιακών Αγώνων; Και τι μπορεί και πρέπει να κάνει τώρα το σημερινό κράτος για να έρθουμε και στις δικές του ευθύνες; Να ολοκληρώσει το κτηματολόγιο (τώρα όχι σε μερικά χρόνια) με το καλό και μετά να ανέβει στις μπουλντόζες και να γκρεμίσει το αίσχος και κάθε αίσχος που άφησε πίσω του το «μεγάλο, το ωραίο και το αληθινό» της εποχής των παχιών αγελάδων με δανεικά χρήματα. Αν δεν το κάνουμε για να θυμηθώ και πάλι τον Όσκαρ Ουάιλντ «θα τιμωρούμαστε για τις αρνήσεις μας. Κάθε παρόρμηση που πολεμάμε να καταπνίξουμε, μένει κρυμμένη και δουλεύει μέσα στο μυαλό και μας δηλητηριάζει». Ένα πάντως είναι σίγουρο. Ακόμη κι οι πλημμύρες ταξικές είναι. Ταξικές, τοξικές και δηλητηριώδεις. Hyundai ήταν στα κεραμίδια όχι Μερσεντές στις μεζονέτες.
