Η δικαίωση ενός ξεχασμένου ήρωα, του Πίτερ Νόρμαν. Λίγοι είναι αυτοί, εκτός Αυστραλίας, που θυμούνται και μνημονεύουν τον σπρίντερ, γι’ αυτό και συμπατριώτες του αποφάσισαν ν’ αποκαταστήσουν τη μνήμη του.
Έτσι ολοκληρώθηκε η καμπάνια στη μακρινή ήπειρο, και με την έγκριση, πλέον, της ομοσπονδίας αθλητισμού της χώρας, για να στηθεί άγαλμα στη μνήμη του Ολυμπιονίκη του 1968.
Συγκεκριμένα η ομοσπονδία ανακοίνωσε πως ένα χάλκινο άγαλμα του Νόρμαν θα τοποθετηθεί το επόμενο διάστημα έξω από το στάδιο Λέικσαϊντ της Μελβούρνης, αποδεχόμενη το σχετικό αίτημα πολιτών, που επί ένα χρόνο πίεζαν προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να τιμηθεί η μνήμη του διάσημου αθλητή, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2006 από ανακοπή.
Ποιος ήταν, όμως, ο Πίτερ Νόρμαν;
Στις 16 Οκτωβρίου 1968, στους Ολυμπιακούς του Μεξικό, στο βάθρο των νικητών κι ενώ ακουγόταν ο εθνικός ύμνος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τόμι Σμιθ, χρυσός Ολυμπιονίκης των 200μ., σήκωνε τη δεξιά μαύρη γαντοφορεμένη γροθιά του χαμηλώνοντας το κεφάλι, όπως έκανε και ο συμπατριώτης του, Τζον Κάρλος, που είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο και σήκωνε κι αυτός την αριστερή γροθιά του, επίσης γαντοφορεμένη, θέλοντας να δείξουν τη συμπαράσταση τους στους «μαύρους πάνθηρες», ένα μεγάλο αφροαμερικανικό (και όχι μόνο) αντισυστημικό κίνημα στις ΗΠΑ, με αντιπολεμικά και αντιρατσιστικά χαρακτηριστικά.
Και οι δύο εμφανίστηκαν στην απονομή χωρίς παπούτσια, φορώντας μαύρες κάλτσες θέλοντας να αναδείξουν τη φτώχεια των μαύρων. Ο Σμιθ φορούσε ένα μαντήλι-σύμβολο της μαύρης περηφάνιας, ενώ ο Κάρλος είχε ξεκούμπωτο το πάνω μέρος της φόρμας του, τιμώντας όλους τους Αμερικανούς εργάτες και φορώντας ένα κολιέ με χάντρες «αφιερωμένο σε όλους τους νεκρούς, από λιντσάρισμα ή κρέμασμα, για τους οποίους κανείς δεν προσευχήθηκε», όπως είχε δηλώσει τότε.
Μαζί τους στο βάθρο, ως κάτοχος του ασημένιου μεταλλίου, βρισκόταν ο (λευκός) Νόρμαν, ο οποίος στάθηκε αλληλέγγυος στους δύο Αμερικανούς αθλητές και φόρεσε στο στήθος ένα σήμα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, προκειμένου να διαδηλώσει υπέρ της ισότητας όλων των ανθρώπων.
Γι’ αυτήν του την πράξη κατακρίθηκε από τον αυστραλιανό τύπο, την κυβέρνηση της χώρας και σταδιακά απομονώθηκε από την υπόλοιπη αθλητική κοινωνία. Αν και στους προκριματικούς για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου σημείωσε εξαιρετικούς χρόνους, η αρμόδια επιτροπή αρνήθηκε να τον συμπεριλάβει στην αποστολή με αποτέλεσμα η Αυστραλία να βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της χωρίς σπρίντερ σε Ολυμπιακούς!
Μετά από αυτή την εξέλιξη εγκατέλειψε τον αθλητισμό, πήρε διαζύγιο και εθίστηκε στο αλκοόλ. Μάλιστα (καθώς η κυρίαρχη τάξη δεν ξεχνάει ποτέ τους αρνητές της…) κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων του Σίδνεϊ, ο Νόρμαν ήταν ο μοναδικός Αυστραλός Ολυμπιονίκης που δεν κλήθηκε από τη διοργάνωση για να λάβει μέρος σε κάποια δραστηριότητα! Αντίθετα η αποστολή των ΗΠΑ τον προσκάλεσε στο Ολυμπιακό χωριό, προτείνοντάς του μάλιστα να μείνει σε αυτό.
Ο Νόρμαν, πέθανε το 2006 στη Μελβούρνη σε ηλικία 64 ετών από ανακοπή καρδιάς, ξεχασμένος και σε άθλια κατάσταση. Στην κηδεία του παραβρέθηκαν, για να τον τιμήσουν, οι Σμιθ και Κάρλος, επικεφαλής αντιπροσωπείας της αμερικανικής ομοσπονδίας στίβου, αφού αυτοί δεν τον ξέχασαν ποτέ για τη στάση που κράτησε στο Ολυμπιακό στάδιο του Μεξικού. «Η στάση του Νόρμαν δεν αναγνωρίστηκε ποτέ.
Η στάση του κατά του ρατσισμού και υπέρ των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων ξεχάστηκε στη χώρα του. Γι’ αυτό είμαστε ικανοποιημένοι για την ανέγερση του αγάλματος, για να αποκατασταθεί επιτέλους η μνήμη ενός γενναίου ανθρώπου», δήλωσε σχετικά ο εκπρόσωπος της επιτροπής για την ανέγερση του μνημείου, Ζόζεφ Τοσκάνο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
