Πριν από τρία χρόνια η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έλεγε σε συνέντευξη ότι της αρέσει ο ελληνικός κινηματογράφος και αγαπημένες της ταινίες είναι οι «Τζένη Τζένη», «Μια τρελή σαραντάρα» κ.ά. Ισως η υπουργός έχει από τότε να πάει σινεμά. Είναι υποχρεωμένος ένας/μια υπ. Πολιτισμού να πηγαίνει σινεμά; Οχι απαραίτητα. Είναι καθήκον του/της, όμως, να έχει όραμα και να χαράσσει πολιτική για τον κινηματογράφο. Εχει βέβαια και αρμόδιο υφυπουργό ο σύγχρονος πολιτισμός, τον κ. Γιατρομανωλάκη.
ΟΚ, πάμε παρακάτω.
Εδώ και χρόνια η Αθήνα χάνει κινηματογραφικές αίθουσες: καίγονται, κλείνουν για να γίνουν κλαμπ και σουπερμάρκετ, κατεβάζουν ρολά γιατί δεν αντέχουν οικονομικά. Εδώ και μήνες έχει προκύψει το πρόβλημα με τους τρεις κινηματογράφους της Αθήνας που εκπέμπουν SOS. Μάλλιασε η γλώσσα των ιδιοκτητών των Αστορ και Ιντεάλ να ζητάνε τη βοήθεια του υπουργείου Πολιτισμού απέναντι στην ισοπεδωτική διάθεση του e-ΕΦΚΑ. Εκκρεμεί και η απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος Κώστα Σκρέκα για τον χαρακτηρισμό της χρήσης του κινηματογράφου ως διατηρητέας. Επειτα από μήνες σιωπής ιχθύος, την Πέμπτη έβγαλε ανακοίνωση το ΥΠΠΟΑ. Μας λέει ότι τυπικά δεν εμπλέκεται στο θέμα του Ιντεάλ και του Αστορ και ότι –σε ελεύθερη μετάφραση– έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για το ζήτημα, δηλαδή «απέστειλε τα ψηφίσματα και τις επιστολές φορέων του κινηματογράφου στο υπουργείο Περιβάλλοντος». Μάλιστα! Δηλαδή πάτησε «προώθηση» στις επιστολές που έλαβε με mail. Θα ήταν γελοίο, αν δεν ήταν τραγικό. Την ώρα που σχεδιάζουν το μέλλον της πόλης μας με αμέτρητα boutique hotels και trendy bars, χωρίς εστίες και τοπόσημα πολιτισμού, χωρίς ιστορία και μνήμη, χωρίς αισθητική και χωρίς καταφύγια τέχνης, το υπουργείο που έχει υπό την προστασία του τον κινηματογράφο μάς λέει «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Ομως το πρόβλημα δεν είναι ότι σε κάθε «στραβή» σηκώνει τα χέρια ψηλά. Είναι ότι τέσσερα χρόνια τον πολιτισμό τον πήρε και τον… σήκωσε. Οχι ψηλά. Κατευθείαν στα τάρταρα.
