Γράφτηκε ότι το μόνο οργανωμένο σε αυτήν τη χώρα είναι το έγκλημα. Οργανωμένο είναι όμως και το επιτελικό κράτος.
Στον πυρήνα και στην κεφαλή υπάρχει ο πρωθυπουργός που παίρνει τις «σωστές αποφάσεις». Ενα βράδυ πριν από δύο χρόνια στα Τέμπη γλίτωσε τον διασυρμό επειδή την επομένη στη Θεσσαλονίκη θα εγκαινίαζε την τηλεδιοίκηση που δεν υπήρχε, αλλά βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα για τις αιτίες της σύγκρουσης των τρένων με τα 57 θύματα και για το μπάζωμα. Αυτό που ακολούθησε ήταν επίσης οργανωμένο.
Εχοντας εκπαιδεύσει τους πολίτες σαν τα σκυλάκια του Παβλόφ να χειροκροτούν τον έναν, τον ηγεμόνα, για την πανδημία, για την οικονομία και για τη διπλωματία, έρχεται ο καιρός που τα πειραματόζωα βάσει οδηγίας αναζητούν την ευθύνη από το ίδιο πρόσωπο για ένα δυστύχημα, για ένα έγκλημα. Οτιδήποτε στραβό κι αν συμβαίνει αυτόματα έρχεται στο μυαλό τους η πυραμίδα του οικοδομήματος εξουσίας που ο ίδιος ο ηγεμόνας έχτισε σαν αψίδα θριάμβου του με την αμέριστη αρωγή φίλων, εκλεκτών και μισθοδοτούμενων γραφίδων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγκλωβίστηκε στο χρυσό κλουβί εξουσίας που έχτισε. Τώρα ζητά εμπιστοσύνη στους θεσμούς που ο ίδιος κουρέλιασε (υποκλοπές, Novartis, εξωτερική πολιτική κ.ά.). Για να δραπετεύσει, ξαναζεσταίνει το αφήγημα του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, που ο ίδιος απαξίωσε επειδή πλέον δεν αντιστοιχεί σε αξιόμαχο αντίπαλο δέος· ούτε το ΠΑΣΟΚ πείθει ως «αδυσώπητος» αντίπαλος. Βαφτίζει σύστημα την εξουσία του και αντισυστημικούς όλους όσοι την αντιπολιτεύονται.
Έτσι όμως προκαλεί σύγχυση και χάος επειδή δεν υπάρχει πια εμπιστοσύνη.
Η κατάσταση θυμίζει το μεθύσι της Δύσης όταν κατέρρευσε το ανατολικό μπλοκ. Το συναίσθημα του παντοκράτορα ήταν τόσο αλαζονικό για το τέλος της Ιστορίας που επέτρεψε να ανατραφούν Πούτιν και Ορμπάν νομίζοντας ότι ήταν του χεριού της. Κι ο πρωθυπουργός που κουρέλιασε το κοινωνικό συμβόλαιο και τους θεσμούς νόμιζε ότι θα μπορούσε να ελέγξει το παιχνίδι αλλά το έχασε. Τώρα μιλάνε οι δρόμοι.
