Είμαι η Ε.Μ., είμαι 42 ετών κι είμαι από την Αλβανία. Ηρθα στην Αθήνα πριν από 23 χρόνια με τον τότε σύζυγό μου. Εκείνος ήταν ήδη πέντε χρόνια στην Ελλάδα και μόλις είχαμε παντρευτεί. Αποκτήσαμε δύο κόρες. Επειδή δεν είχα χαρτιά, ήμουν ασφαλισμένη στο όνομά του και πλήρως εξαρτώμενη από αυτόν. Ηταν νευρικός και οξύθυμος και πριν από τον γάμο. Στη διάρκεια της πρώτης εγκυμοσύνης μου με χτύπησε πρώτη φορά και παρόλο που κάθε φορά μού έλεγε ότι αυτή είναι η τελευταία, το επαναλάμβανε συχνά».
Διαβάστε επίσης: Έμφυλη βία: «Υπέμεινα τη βία γιατί δεν είχα καμία στήριξη»
Τα λόγια αυτά της Ε.Μ. επιβεβαιώνουν ότι στην έμφυλη βία δεν έχουμε πάντοτε συνεχή κακοποιητική συμπεριφορά, καθώς υπάρχει ένας συστηματικός κύκλος: ο κακοποιητής νευριάζει, χτυπάει, ζητάει συγγνώμη και διαβεβαιώνει ότι δεν θα το ξανακάνει, καθησυχάζοντας το θύμα ώσπου να εκδηλώσει ξανά κακοποιητική συμπεριφορά.
«Δεν είχα καμία στήριξη»
«Είχα φτάσει στο σημείο να φεύγω από το σπίτι όταν τον έβλεπα θυμωμένο για να μη με χτυπήσει. Κάποιες φορές του έλεγα πως αν συνεχίσει, θα πάρω τα παιδιά και θα φύγω και μου έλεγε: “Τα παιδιά είναι δικά μου. Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά τα παιδιά θα τα πάρω εγώ”. Πολλές φορές ήταν τα παιδιά στο σαλόνι και με πήγαινε στο δωμάτιο για να με χτυπήσει. Αυτό που με στενοχωρούσε πιο πολύ ήταν τι παράδειγμα ήμουν για τις κόρες μου. Υπέμενα κάθε μορφής βία κι εξευτελισμό, αλλά δεν έφευγα επειδή δεν είχα καμία στήριξη. Δεν είχα πού να πάω. Ακόμη και για τους γονείς μου θα ήμουν βάρος» επισημαίνει στο Documento. Οσα διηγείται δείχνουν πως η οικονομική ανασφάλεια συνιστά ανασταλτικό παράγοντα προκειμένου μια γυναίκα να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει τον κακοποιητικό σύντροφό της.
«Φοβόμουν ότι θα με βρει και θα με σκοτώσει. Υστερα από πέντε χρόνια απέκτησα χαρτιά και μπόρεσα να είμαι ανεξάρτητη. Προσπάθησα να βρω κάποια οργάνωση η οποία να βοηθά κακοποιημένες γυναίκες και το μόνο που βρήκα είναι κάποιες φιλανθρωπικές οργανώσεις που μπορούσαν να μου δώσουν ρούχα ή τρόφιμα. Ομως χρειαζόμουν ουσιαστική βοήθεια. Ετσι βρήκα μόνη μου δικηγόρο και πήρα ένα μικρό δάνειο για να τον πληρώσω. Το 2010 του έκανα ασφαλιστικά μέτρα και εκείνος συνέχιζε να με απειλεί, να λέει στα παιδιά για μένα τα χειρότερα. Αποφάσισα να φύγω κρυφά από την Ελλάδα το 2012. Μόνο έτσι θα μπορούσα να γλιτώσω από εκείνον. Κατάφερα να πάω στην Αυστρία. Δεν ήμουν ούτε καν στο μηδέν, ήμουν πιο κάτω… Στερήθηκα τα πάντα, πήρα διαζύγιο, αναγκάστηκα να πάρω και τους γονείς μου στην Αυστρία γιατί τους απειλούσε. Ακόμη έχω το αίσθημα του φόβου και νιώθω πως δεν θα το ξεπεράσω ποτέ» εξομολογείται στο Documento.
«Θα με άκουγε κανείς;»
«Με λένε Μ.Σ., είμαι 39 ετών, είμαι δασκάλα κι έχω δύο παιδιά δώδεκα και δέκα ετών αντίστοιχα. Παντρεύτηκα στα 26 μου. Ο σύζυγός μου ήταν βίαιος από την αρχή της σχέσης μας. Τον αγαπούσα και πίστευα, ή καλύτερα ήλπιζα, πως θα άλλαζε… Μεγάλο λάθος. Με χτυπούσε και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Είχα πάει δεκάδες φορές στο νοσοκομείο. Το να καλύπτω τις μελανιές μου ήταν πια συνήθεια για μένα. Γιατί δεν έφυγα πιο νωρίς; Γιατί δεν μίλησα; Θα με άκουγε κανείς; Ο έξω κόσμος με έβλεπε δυναμική, όμως εγώ βίωνα μια κόλαση όταν επέστρεφα σπίτι. Οταν θύμωνε ήταν μη διαχειρίσιμος. Φοβόμουν ότι θα σκότωνε κι εμένα και την οικογένειά μου. Οι γονείς μου ήταν στην επαρχία κι εγώ διορισμένη σε άλλη πόλη» επισημαίνει στο Documento η Μ.Σ.
«Ερχόταν στο σχολείο όπου δούλευα και έκανε φασαρίες, με αποτέλεσμα να έχω πρόβλημα και στη δουλειά. Επρεπε να φύγω μακριά. Πώς θα άφηνα τη δουλειά μου, τη ζωή μου; Πώς θα κάλυπτα τα έξοδα των παιδιών; Τα δικαστικά έξοδα ήταν τρομερά υψηλά. Του έκανα μήνυση και ασφαλιστικά μέτρα. Εμπαινε στο κρατητήριο για λίγο, έβγαινε και ξανά τα ίδια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι βαθιά εγωπαθείς, δεν τους αγγίζει τίποτε. Πήρα διαζύγιο, ορίστηκε διατροφή την οποία δεν κατέβαλε ποτέ. Δεν έλαβα καμία βοήθεια από το κράτος, όπως κάποιο επίδομα, κάποια στήριξη. Αντιθέτως, πλήρωσα όλα τα δικαστικά έξοδα και μετέπειτα διορίστηκα και σε πιο απομακρυσμένο χωριό, με αποτέλεσμα η καθημερινότητά μου να γίνει ακόμη πιο δύσκολη. Είναι πολύ άσχημο να βιώνεις μια τέτοια κατάσταση κι όταν είσαι στην Ελλάδα νιώθεις ακόμη πιο απροστάτευτη. Τα κατάφερα τελείως μόνη. Ενα πράγμα θέλω να πω σε κάθε γυναίκα: Πάτησε στα πόδια σου κι αν χρειαστεί, φύγε κι απ’ τη χώρα. Αλλωστε σε μας τις κακοποιημένες γυναίκες δεν στάθηκε ποτέ κανείς» καταλήγει.
Διαβάστε επίσης: Εμφυλη βία: Μεγάλη και δυναμική διαδήλωση στην Αθήνα (εικόνες)
Συνεπιμέλεια: Πίσω στον Μεσαίωνα για χάρη ποιων;
