Η Έλλη Πράντζου είναι μια φύση ανήσυχη. Αυτό φάνηκε ήδη από το πρώτο της βιβλίο, την ποιητική συλλογή με τίτλο “Χάος” και η αίσθησή μου αυτή εντάθηκε με το sneak preview που είχα από το επόμενό της που αναμένεται μέσα στο επόμενο έτος.
Γεννημένη στο Βόλο, είναι ηθοποιός, αρθρογράφος και συγγραφέας. Είναι απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Σύγχρονο θέατρο, Βασίλης Διαμαντόπουλος. Επίσης, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ στο τμήμα θεάτρου, η Έλλη Πράντζου συστήθηκε συγγραφικά με το Χάος, το οποίο περιλαμβάνει ποιήματα -κυρίως τρίστιχα ως πεντάστιχα- εμπνευσμένα από προσωπικά βιώματα. Βάση του είναι ο έρωτας σε κάθε του έκφανση. “Πρώτος και καλύτερος ο έρωτας για έναν άλλον άνθρωπο, μα κι ο έρωτας για ζωή, δημιουργία κι οτιδήποτε γεμίζει καθέναν και καθεμία από εμάς” λέει μιλώντας στο documentonews.gr.
“Ειδικά τον τελευταίο καιρό με έχει συγκινήσει ειλικρινά πάρα πολύ το ότι λαμβάνω πολλά μηνύματα –κυρίως γυναικών της lgbtqi+ κοινότητας στην οποία ανήκω κι η ίδια- που μου εκφράζουν το πόση ανάγκη είχαν να αισθανθούν την ταύτιση σε όλα τα επίπεδα μέσα από τη συγγραφή γιατί δεν είναι κάτι που συναντούν συχνά”. Αυτό το σχόλιο της Έλλης θεωρώ από μόνο του σημαντικό για τη συνέντευξη που ακολουθεί…
Κεντρικό ρόλο στο “Χάος” σου κατέχει ο έρωτας. Πόσο σημαντικός είναι για εσένα;
Για μένα ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη πίσω από καθετί αφού ο άνθρωπος μόνο όντας ερωτευμένος μπορεί να τα βάλει με το άλλο εξίσου ισχυρό συναίσθημα το οποίο αποτελεί αντίπαλο δέος, τον φόβο. Και δεν είναι πως οι ερωτευμένοι άνθρωποι δε φοβούνται. Μπορεί να τρέμουν. Συνήθως, όμως, το πάθος κι η επιθυμία τους γιγαντώνονται τόσο όσο χρειάζεται ώστε να πάνε κόντρα σε όλα εκείνα που υπό άλλες συνθήκες δε θα σκεφτόντουσαν καν να αντιμετωπίσουν. Amantes amentes, κατά τον Τερέντιο, που σημαίνει “οι ερωτευμένοι (είναι) τρελοί”. Και όντως είμαστε. Τρελοί για όλα όσα ποθούμε. Μόνο κόντρα στα καθιερωμένα και την πεπατημένη μπορείς να επιφέρεις την όποια αλλαγή κι αυτό, βλέπεις, απαιτεί μια όμορφη τρέλα για να το τολμήσεις.
Πρόκειται για ένα βιβλίο μέσα από το οποίο -χωρίς πολλά λόγια- επένδυσα σε συναισθήματα, αισθήσεις, απωθημένα κι ατμόσφαιρες. Καμβά αποτελεί συχνά το αστικό τοπίο, οι θέες, τα ηλιοβασιλέματα, τα γεμάτα φεγγάρια και τα πάθη, τα λάθη, τα παράπονα των εραστών, των ερωμένων, των εφήβων που δε μεγαλώνουν ποτέ κι ας ωριμάζουν, πηγαίνοντας κόντρα στην επιβεβλημένη πραγματικότητα. Ο ρεαλισμός ονοματίστηκε αλήθεια κι η αλήθεια έχασε κάπως έτσι την ουσία της. Η αλήθεια του μέσα μας, η αλήθεια που δεν τολμάμε να ανακαλύψουμε, η προσωπική μας αλήθεια χωρίς όλα εκείνα τα περιττά κουτάκια μέσα στα οποία η κατασκευασμένη εικόνα της ενηλικίωσης μας εγκλωβίζει κάτι που καταλήγει τροχοπέδη στην ουσιαστική μας εξέλιξη. Στο βωμό της καθημερινότητας φοράμε ανάγκες που δε θα είχαμε ξεχνώντας τις ανάγκες που μας χαρακτηρίζουν ως προσωπικότητες. Το ποιοι και ποιες αληθινά είμαστε, όμως, ίσως ποτέ τελικά να μην καταφέρουμε, έτσι, να το ανακαλύψουμε επαρκώς.
Γι’ αυτό κι ο τίτλος “Χάος”….
Χάος είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, τα ανθρώπινα συναισθήματα, χάος είναι -για να το πω λογοτεχνικά- η ίδια η ψυχή/ψυχολογία μας. Όσο κι αν μας έχει εντυπωθεί ως κάτι σκοτεινό, λοιπόν, το χάος, πολλές φορές μπορεί αξιοποιώντας το να ανακαλύψουμε χαμένα μας κομμάτια, αν φυσικά τολμήσουμε να βουτήξουμε τελικά μέσα του.
Στο επόμενο βιβλίο σου το τιτλοφορείς “Έρωτας Υπαρξιστής κι Επαναστάτης”. Τι να περιμένουμε εκεί;
Το δεύτερο βιβλίο μου, το οποίο πρόκειται να εκδοθεί καλώς εχόντων των πραγμάτων την άνοιξη της νέας χρονιάς, περιλαμβάνει πεζά αυτή τη φορά. Σε αυτό παίζουμε πιο σκληρά, βουτάμε όντως πιο βαθιά στην ύπαρξη κι όσα αυτή αντιπροσωπεύει, κρύβει, γεννάει. Προβληματισμούς, φόβους, σκοτάδι, θλίψη, εγκλωβισμός, όπως πάντα απωθημένα, εκρήξεις συναισθηματικές, απουσίες, παρουσίες, φαντάσματα από το παρελθόν, το έντονο συν-αίσθημα της μοναξιάς που βιώνουν όσοι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να ταιριάξουν με τον κόσμο όπως έχει φτιαχτεί κι άλλα πολλά θέματα παρόμοιου ύφους και είδους ξετυλίγονται σε μορφή brain storming.
Περίπου όπως κάποιος ή κάποια ένα βράδυ έχοντας πιει λιγάκι παραπάνω θα μπορούσε να εξομολογηθεί ακόμη και σε ένα άγνωστο άτομο που θα τύχαινε να καθίσει στο ίδιο παγκάκι. Κάποια άλλα, τα ερωτικά κυρίως, έχουν απεύθυνση πολύ στοχευμένη. Το πρόσωπο εκείνο -πιο συγκεκριμένα τη γυναίκα εκείνη εφόσον συνηθίζω γενικότερα να γράφω βάσει προσωπικών βιωμάτων- που κατάφερε να με στιγματίσει ποικιλοτρόπως προσωποποιώντας για εμένα τόσο το πάθος, όσο και την αγάπη και το πάθημα και το μάθημα αλλά πάνω από όλα ό,τι εγώ έχω στο μυαλό μου ως απόλυτο ακόμη κι αν απεχθάνομαι την απολυτότητα.
Τα κείμενα είναι μικρά σε έκταση όμως αρκετά φορτισμένα. Θα συνοδεύονται από φωτογραφίες αντίστοιχης ατμόσφαιρας κι είμαι πολύ χαρούμενη που θα συνεργαστώ με τη φίλη φωτογράφο Χάιντι Σεραφειμίδου γι’ αυτόν τον σκοπό.
Και στα δύο σου βιβλία ο ομοφυλοφιλικός έρωτας είναι βασική ραχοκοκαλιά…
Όχι όμως επιτηδευμένα αλλά επειδή ούσα ομοφυλόφιλη δε θα μπορούσα ούτε θα ήθελα, μα δε θα υπήρχε καν και λόγος, να γράφω μασκαρεμένες λέξεις για το πιο αυθεντικό και θρασύ συναίσθημα. Παρ’ όλα αυτά ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο αποδεικνύεται πως τα συναισθήματα δεν έχουν φύλο, δεν έχουν σεξουαλικό προσανατολισμό, δε χωράνε σε κοινωνικές πλαστές νόρμες, όσο κι αν προσπαθεί μια αγκυλωμένη μειοψηφία να μας πείσει για το αντίθετο. Κι αυτό το αναφέρω περισσότερο για δύο λόγους.
Ο ένας είναι η ταύτιση που με μεγάλη μου χαρά μού εκφράζουν άνθρωποι ανεξαρτήτως όλων των παραπάνω βασιζόμενοι απλώς και μόνο στο ανόθευτο συναίσθημα, όπως επίσης -όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται ίσως- η έκφραση της ταύτισης αναμεμειγμένης με ανακούφιση όσων ομοφυλόφιλων γυναικών μου έχουν στείλει και μου στέλνουν κατά καιρούς μηνύματα για να μου πουν πως είναι όμορφο να γίνεται ένας άνθρωπος ορατός, να αποκτά ξεκάθαρη υπόσταση μέσα από την τέχνη, από τη λογοτεχνία εν προκειμένω, όχι επειδή αυτό περίμεναν για να ετεροπροσδιοριστούν αλλά επειδή κάτι τόσο μικρό όπως η απεύθυνση από γυναίκα σε γυναίκα μπορεί να γιγαντώσει την ταύτιση αυτή μόνο και μόνο επειδή δε συμβαίνει συχνά, παρότι η ουσία του εκάστοτε συναισθήματος παραμένει ίδια.
Κι εκεί έγκειται για εμένα το οξύμωρο του πράγματος το οποίο μέσα από τα γραπτά μου γενικότερα πολεμάω, ξορκίζω, παραβλέπω ή φτύνω κατάμουτρα, αναλόγως την περίσταση.
Info
Το βιβλίο της “Χάος” μπορείτε να το βρείτε σε μορφή e-book από τις εκδόσεις Οσελότος.
