Η ορκωμοσία της νέας Βουλής θύμιζε τη γνωστή ρήση του Θουκυδίδη την οποία εμπνεύστηκε από τον μύθο του Αισώπου για τους κοχλίες: «Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν».
Τα φώτα, οι κάμερες, τα χαμόγελα, οι έμπλεες υποσχέσεων δηλώσεις για ένα νέο και δημιουργικό ξεκίνημα και για μεστό κοινοβουλευτικό έργο, οι συμπεριφορές αβρότητας και οι λαϊφστάιλ εμφανίσεις δεν έκρυψαν τη σκαιά –για τη δημοκρατία και την πρόοδο– πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από το βράδυ των εκλογών.
Η συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας, η ενίσχυση της ακροδεξιάς συνιστώσας και η επικίνδυνη κοινοβουλευτική επανεμφάνιση του ναζιστικού μορφώματος δεν αποτυπώθηκαν με σαφή τρόπο στον έγχρωμο (σχεδόν μονόχρωμο) εκλογικό χάρτη όσο στην πολιτική αριθμητική της κατανομής των κοινοβουλευτικών εδράνων.
Η καταγραφή με αριθμούς είναι αδυσώπητη. Η κυβερνητική πλειοψηφία αριθμεί 158 έδρανα, όσα περίπου αριθμούσε και προ των τελευταίων εκλογών, την ώρα όμως που η εκ νέου αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αριθμεί μόλις 47 βουλευτές (χαώδης η διαφορά) έχοντας απολέσει περίπου τα μισά έδρανα.
Η δεξιά πολυκατοικία –από κέντρο μέχρι άκρα– συναθροίζει 192 βουλευτές (ποσοστό 64%) και η κεντροαριστερά αντίστοιχα συγκεντρώνει –χωρίς να εφάπτεται σε κανένα σημείο κανείς με κανέναν– μόλις 108 βουλευτές (ποσοστό 36%).
Σαν να μην έφτανε η πολιτική αριθμητική, το πανίσχυρο καθεστώς Μητσοτάκη έκανε ξεκάθαρες τις προθέσεις του από την ορκωμοσία των βουλευτών δημιουργώντας εύφλεκτες περιοχές και εμπόλεμες ζώνες.
Φρόντισε το προεδρείο της Βουλής να αναδιατάξει τη χωροταξία των πολιτικών δυνάμεων –για πρώτη φορά από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης– και τοποθέτησε τους Σπαρτιάτες του Κασιδιάρη στην αριστερή πτέρυγα των εδράνων, ακριβώς στην πλάτη των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, τριχοτομώντας μάλιστα την κοινοβουλευτική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πώς αλλιώς θα μπορεί ο πρωθυπουργός, ή ακόμη χειρότερα ο αντ’ αυτού υπουργός Επικρατείας με το ακροδεξιό παρελθόν και τις επελάσεις με τσεκούρι Μάκης Βορίδης, να κουνάει το δάχτυλο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, να τον καταγγέλλει για λαϊκισμό και να του χρεώνει τις συμπεριφορές των ομόαιμών του;
«Μαζί μας, τελευταίοι, με το βαπόρι/ πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι. Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια/ λογιούνται η λευτεριά και τα χασίσια» Κώστας Βάρναλης
Γίνεται πλέον εμφανές γιατί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μοιάζει όλο και περισσότερο στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν. «Ο Μακρόν των Παρισίων και ο Μακρόν των Βαλκανίων».
Ο «κεντρώος και μετριοπαθής πολιτικός» Εμανουέλ Μακρόν διασφάλισε την επανεκλογή του στην προεδρία φροντίζοντας να μεγεθύνει σε υπέρμετρο βαθμό το μαύρο σκιάχτρο της Μαρίν Λεπέν, για να μπορεί ανενόχλητος να καθυποτάξει κάθε δημοκρατικό και εργασιακό κίνημα. Στη χώρα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού. Αψευδείς μάρτυρες ο στρατός και τα τεθωρακισμένα στις γαλλικές πόλεις.
Ελλάς – Γαλλία, συμμαχία
