Πριν 33 ολόκληρα χρόνια στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ζήσαμε την αναβίωση του μύθου του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ. Η Εθνική ομάδα της χώρας μας, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο μπάσκετ, νικώντας στον τελικό την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση!
Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Όσα χρόνια και να περάσουν κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει στην Ελλάδα το θρίαμβο της 14ης Ιουνίου του 1987!
Τότε που ολόκληρη η μπασκετική Ευρώπη υποκλίθηκε στο μεγαλείο του Νίκου Γκάλη, του Παναγιώτη Γιαννάκη και της “επίσημης αγαπημένης” όπως ονομάστηκε αργότερα. Εκείνο το βράδυ όμως στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μπήκαν οι βάσεις για το “μύθο” της Εθνικής μας ομάδας που έκανε χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες να αγαπήσουν το μπάσκετ…
Οι βάσεις όχι μόνο ενός ονόματος, ενός χαρακτηρισμού ομάδας αλλά μίας ολόκληρης γενιάς που γαλουχήθηκε με αυτήν την επιτυχία και οδήγησε σε πολλές, δεκάδες ακόμα, σε επίπεδο Εθνικών αλλά και συλλόγων.
Τότε στις 14 Ιουνίου του 1987 γράφτηκε ο επίλογος ενός πρωτοφανούς άθλου, ο θρίαμβος μίας ομάδας που από το… πουθενά κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ απέναντι στο μεγαλύτερο “θηρίο” της εποχής: την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης!
Ο τελικός ήταν το αποκορύφωμα μίας ανέλπιστης, μοναδικής πορείας των “γαλανόλευκων” παιδιών που πέτυχαν δύο νίκες επί της πανίσχυρης Γιουγκοσλαβίας μεταξύ άλλων. Ο στόχος ήταν η οκτάδα, αλλά τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Και τα “παιδιά” μας… έφαγαν όποιον βρήκαν μπροστά τους ως τον τελικό και εκεί ολοκλήρωσαν το έπος του ’87 που όσα χρόνια και να περάσουν, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί.
Κανείς όμως δεν θα ξεχάσει τον Νίκο Γκάλη να “βομβαρδίζει” το καλάθι των Σοβιετικών βάζοντας μερικά από τα πιο απίθανα καλάθια που έχετε δει.
Τον Παναγιώτη Γιαννάκη να βουτάει για να πιάσει τις μπάλες και να σηκώνεται όρθιος μετά το τρομερό χτύπημα του γίγαντα Τσατσένκο. Τον Λιβέρη Ανδρίτσο να ισοφαρίζει με βολές το παιχνίδι στην κανονική περίοδο και τον Αργύρη Καμπούρη να βάζει εκείνες τις δύο από τη “γραμμή” που έδωσαν τη νίκη στην παράταση με 103-101…
«Είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες εποχές» όπως εμπνευσμένα τραγουδούσαν λίγο αργότερα οι Φατμέ με τη φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου!
Η ζήλια στα πρόσωπα των ηττημένων την ώρα της απονομής ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό που είχε καταφέρει η Εθνική Ελλάδας. Κι ας έλεγε ο κόουτς Αλεξάντερ Γκομέλσκι ότι «υπό τέτοιες συνθήκες, ακόμα κι η Μαυριτανία θα κέρδιζε τον τίτλο».
Εμείς θα κρατήσουμε τη δήλωση του ίδιου για τον Γκάλη λίγο μετά τον τελικό: «Είναι ο παίκτης του 21ου αιώνα. Του βγάζω το καπέλο». Γιατί η ιστορία θέλει γεγονότα κι όχι υποθέσεις για να προχωρήσει το δρόμο της. Και η Εθνική Ομάδα μπάσκετ, το καλοκαίρι του 1987, έγραψε ιστορία!
Ελλάδα – Σοβιετική Ένωση 103-101 (τελικός, παράταση, κ.α. 89-89) Ελλάδα: Γκάλης 40, Γιαννάκης 10, Καμπούρης 10, Ρωμανίδης 3, Φιλίππου, Φασούλας 10, Ιωάννου 8, Χριστοδούλου 10, Ανδρίτσος 12.
