Η κινηματογραφίστρια και φωτορεπόρτερ Ελισάβετ (Φαρφαλίνα) Βακόλα μιλάει στο documentonews.gr για τον απεργό πείνας Γιάννη Μιχαηλίδη καλώντας όλο τον κόσμο στη Συναυλία Αλληλεγγύης, την Κυριακή 24/7 στα Προπύλαια, στις 20:00.
Ο αγωνιστής Γιάννης Μιχαηλίδης βρίσκεται σε απεργία πείνας εδώ και δύο μήνες αντιμέτωπος με την εκδικητική και τιμωρητική συμπεριφορά μιας ταξικής δικαιοσύνης.
Αναλυτικά η δήλωση
Για τον σύντροφο Γιάννη Μιχαηλίδη δεν θέλω να γράψω κατεβατά. Η κατάσταση του χρήζει άμεσης και ουσιαστικής στήριξης απ΄ όσους τον υπολογίζουμε σαν έναν από εμάς, βέβαια, χρειάζεται κι ένα γερό ταρακούνημα για να κάνουν τα πλέον νόμιμα αιτήματα του Γιάννη Μιχαηλίδη πράξη.
Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το πιο εξοργιστικό, ότι αν ο Μιχαηλίδης ήταν ένας συστημικός κατά συρροή παιδοβιαστής το πιο πιθανό είναι, ότι θα ήταν τώρα στον καναπέ του σπιτιού βλέποντας τηλεόραση που σχεδόν τον στηρίζει ακόμα και θα έκαναν λόγο για το πόσο ξεγελάνε οι «υποκριτικές του ικανότητες» .
Αν ο Μιχαηλίδης ήταν ένας νοικοκυραίος κοσμηματοπώλης δολοφόνος, πάλι σπιτάκι του θα ήταν.
Αν σκότωνε κανένα 15 χρόνο παιδί που «δεν είχε καμία δουλειά στα Εξάρχεια» η δικαιοσύνη θα τον έριχνε στα πούπουλα.
Ζούμε στη χώρα που αν κάνεις όλα τα παραπάνω είσαι έξω από το κελί, αλλά αν κλέψεις ακόμη και μονάχα ένα γάλα για το παιδί σου, τιμωρείσαι σκληρά και διαπομπεύεσαι . Και στις τρεις περιπτώσεις τις παραπάνω που έφερα ως αντιπαράδειγμα, έχουν αποδοθεί ποινές, αλλά μάλλον υπάρχει άλλη μεταχείριση, όταν διαπράττεις φόνο μέρα μεσημέρι, βιασμούς παιδιών, και εν ψυχρώ δολοφονίες εφήβων.
Ο Μιχαηλίδης λήστεψε και καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκιση, 1 έτος λιγότερο από τον Λιγνάδη που κατηγορείται για 2 βιασμούς ανηλίκων παιδιών (και άλλους). Νομίζω καταλαβαίνετε το μέγεθος του προβλήματος και το πώς χειρίζεται η δικαιοσύνη τις καταστάσεις και τι πρόσημα χρησιμοποιεί. Η δικαιοσύνη εδώ έχει να κάνει με το ποιος είσαι, δεν έχει να κάνει με το αδίκημα! Μπορούν από μόνοι τους να κάνουν «την τρίχα, τριχία» και το εντελώς αντίθετο, να κάνουν «το βουνό, πετραδάκι».
Θέλω να επανέλθω στα λόγια του λατρεμένου μου Θανάση Παπακωνσταντίνου, «Η δικαιοσύνη εκτός από ταξική – που ήταν πάντα – είναι πλέον και πολύ τοξική»
Εμείς θα είμαστε πάντα από την άλλη πλευρά, κι εγώ παρέα. Μακάρι Ο Γιάννης Μιχαηλίδης να βγει αλώβητος από αυτή τη μάχη του με αυτά τα αχόρταγα θηρία, μακάρι να είναι και ο τελευταίος απεργός πείνας, να μην τα ξαναζήσει κανείς αυτά, να μην χρειάζεται να φτάνουμε στα άκρα για τα αυτονόητα, σήμερα ο Γιάννης, πέρσι ο Δημήτρης, αύριο εγώ, μεθαύριο εσύ. Αν είχε κινηθεί προς αυτή τη κατεύθυνση κάποιος θρασύδειλος χρυσαυγίτης, τα αιτήματα του θα είχαν ικανοποιηθεί άμεσα κι ας μην ήταν νόμιμα και μάλιστα θα τον περίμενε μια ανθοδέσμη με λουλούδια, και δεν τα λέω εγώ από το μυαλό μου, έτσι δείχνουν αυτά που έχουμε ζήσει.
Ο Γιάννης Μιχαηλίδης πρέπει να δικαιωθεί και να αρχίσει να επανασιτίζεται ώστε να είναι κοντά μας, κανένας νεκρός της πείνας απεργός.
Γιάννη Μιχαηλίδη βάστα γερά να τους τσακίσουμε ξανά!
