Ελεύθεροι πολιορκημένοι! Αυτή την Κυριακή στο Documento – H χώρα και ο πλανήτης αντιμέτωποι με την πανδημία – Mαζί το HotDoc και το Docville

Τα μάτια όλων στραμμένα στους επιστήμονες: Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των μελετών από τα εργαστήρια και τους ειδικούς στην αντιμετώπιση ιών.

Διαβάστε εδώ ΔΩΡΕΑΝ το DOCUMENTO όπως κυκλοφορεί στα περίπτερα

Εννέα μύθοι για τον ιό Covid 19.

Η αντοχή του ΕΣΥ κρίνει την μάχη με τον νέο κορονοϊό. Στη μάχη με ελλείψεις σε κρεβάτια και προσωπικό όταν κλινικές και γιατροί – νοσηλευτές μπαίνουν σε καραντίνα.

Μαρτυρία: «Μετέδωσα άθελά μου τον ιό σε φίλους».

Με φειδώ τα τεστ λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων

Προστασία δημόσιας Υγείας VS νεοφιλελεύθερος δαρβινισμός

Οι κανόνες του Μάαστριχτ στο συρτάρι

Ποια μέτρα χρειάζονται πραγματικά οι εργαζόμενοι

Η ευπαθής ελληνική οικονομία ψάχνει αντισηπτικό

Και όπως πάντοτε μαζί με το Documento το DocVille. «Παράθυρο στη δυστοπία»: Άνθρωποι της επιστήμης και των τεχνών γράφουν για τη νέα συνθήκη, του αυτοεγκλεισμού.

Σε αυτό το τεύχος αρθρογραφούν: Δημήτρης Κρεμαστινός, Αλέξανδρος Αυλωνίτης, Δημήτρης Βέττας.

Και όπως κάθε Κυριακή: Γιάννης Τριάντης, Xρύσα Κακατσάκη, Ανεμογράφος, Θύμιος Γεωργόπουλος

ΗotDoc: Ελλάς Ελλήνων διχασμένων (και στον αθλητισμό)

Με αφορμή τις υποθέσεις πολυϊδιοκτησίας ΠΑΟΚ-Ξάνθης αλλά και την υπόθεση του μετοχολογίου της ακριτικής ομάδας, η ποδοσφαιρική (και όχι μόνο) Ελλάδα σείεται και πάλι.

Στον ελληνικό αθλητισμό και ειδικότερα στο ποδόσφαιρο από τα πρώτα ακόμα χρόνια της Α’ εθνικής, ο φίλαθλος κόσμος διχαζόταν όχι μόνο για αγωνιστικούς λόγους αλλά και εξωαγωνιστικούς. Διχασμός που πολλές φορές ξεπερνούσε τα στενά όρια των γηπέδων και απλωνόταν σε όλη της χώρα, σαν ένας άλλος ιός, που διάβρωνε τα μυαλά των ανθρώπων και δημιουργούσε, εντάσεις κι επεισόδια, έσπειρε μίσος και άκρατο φανατισμό.

Πόσες και πόσες τέτοιες υποθέσεις έχουν υπάρξει στην πορεία του ελληνικού αθλητισμού;

Ποιοι και πώς έβαλαν τους Ελληνες φιλάθλους να σκοτώνονται μεταξύ τους είτε για δικαστικές αποφάσεις που προκάλεσαν το κοινό αίσθημα, είτε για εφαρμογή νόμων κατ΄ επιλογή, είτε για μεταγραφικές έριδες είτε λόγω πολιτικών παρεμβάσεων στο ποδόσφαιρο.

Πώς το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου πήγε… περίπατο χρόνια πριν.

Με αφορμή λοιπόν την υπόθεση πολυϊδιοκτησίας ΠΑΟΚ και Ξάνθης όπου έχει ξεσηκωθεί η χώρα, το HOT DOC κάνει αναδρομή στο παρελθόν και σας θυμίζει αθλητικές υποθέσεις που συγκλόνισαν και δίχασαν τη χώρα, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια:

Από την κόντρα ΠΑΟκ-Ολυμπιακού για τον Γιώργο Κούδα το 1966, μέχρι την υπόθεση των λουλουδιών που ο ΠΑΟ γλίτωσε τον υποβιβασμό για δωροδοκία.

Από άλλες υποθέσεις δωροδοκιών ή άλλες ιστορίες μυστηρίου μέχρι το σκάνδαλο «τοκογλυφίας του Γούκου» που ξεκίνησε από τα Γιάννινα και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα. Από το σκάνδαλο «Ρότσα-Μπουμπλή» μέχρι τις υποθέσεις ντόπινγκ των Τσίγκοφ και Ισις, που έκοψαν τη χώρα στα δύο.

Από το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς και διαπλοκής του πολιτικού κόσμου με το ποδόσφαιρο, το περιβόητο σκάνδαλο Κοσκωτά μέχρι εκείνο του Κιάπε.

Από τη μάχη της (Νέας) Σμύρνης το 2007 μέχρι την πρώτη «παράγκα» στο ελληνικό ποδόσφαιρο> και πόσα ακόμα: Η υπόθεση φιάσκο του «Κοριόπολις», η απόφαση έκτρωμα πριν το ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ το 2018, το μεγάλο σοκ των Ελλήνων με την υπόθεση Κεντέρη-Θάνου το 2004 και την τον σεισμό στο ελληνικό μπάσκετ με τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού στην Α2 και τον πόλεμο μέχρις εσχάτων των αιωνίων…

Docville: Παράθυρο στη δυστοπία: Άνθρωποι της επιστήμης και των τεχνών γράφουν για τον αυτοεγκλεισμό

Ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής και ιατρικός σύμβουλος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών Σταύρος Μπουφίδης αναφέρεται στις επιπτώσεις της επιδημίας στην ψυχολογία του ατόμου αλλά και την ψυχολογία του πλήθους και τονίζει την αναγκαιότητα της ενδυνάμωσης των δομών δημόσιας ψυχικής υγείας.

O αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Άρης Στυλιανού θέτει την πανδημία του κορονοϊού ως φιλοσοφικό ερώτημα και τονίζει ότι σε αυτή η συνθήκη μπορεί να γίνει πραγματικότητα η διεύρυνση της δημοκρατίας μέσα από την πολιτική παρέμβαση των πολλών.

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και διευθυντής έρευνας στο Ολλανδικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο και το Ινστιτούτο Oncode Αναστάσης Περράκης γράφει για την εμπειρία της επιδημίας στην Ολλανδία και απαντά στο ερώτημα: εμβόλιο ή θεραπεία;

Ο επίκουρος καθηγητής της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Αιγαίου Μάνος Σαββάκης επισημαίνει ότι το συγκροτησιακό στοιχείο του σύγχρονου, υπεύθυνου ατόμου σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης με αβέβαιη ημερομηνία λήξης δεν είναι η κοινωνική του τάξη, το φύλο του, το πολιτισμικό του κεφάλαιο, η επαγγελματική του καταξίωση, αλλά η υπαρξιακή του αγωνία.

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ και κριτικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης μνημονεύει Έλληνες εικαστικούς που επέλεξαν την απομόνωση και τον αυτοεγκλεισμό.

Ο ιστορικός – μεταφραστής Νίκος Σκοπλάκης ανατρέχει στον «κόσμο της στέρησης» πριν από τον Τριακονταετή Πόλεμο ο οποίος σύντομα έγινε και κόσμος του πολέμου, εύκολα εκτεθειμένος σε όλων των ειδών τις ιογενείς και βακτηραικές λοιμώξεις.

Ο σκηνοθέτης και ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Σημείο Μηδέν Σάββας Στρούμπος γράφει για τη βιοεξουσία και τη διεκδίκηση της ζωής που είναι ασύμβατη με τον αγριανθρωπικό και παρασιτικό νεοφιλελευθερισμό. Ο ιός και ο φόβος ή η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια; Πλέον η πραγματικότητα προβάλλει ξεκάθαρα τα αιτήματά της.

Ο κοινωνιολόγος και ψυχοθεραπευτής Ηλίας Γκότσης γράφει για την ανάγκη να επαναδιατυπώσουμε τον φόβο, την απειλή και την απομόνωση σε ανάγκη για ασφάλεια, φροντίδα και συλλογικότητα. Καθώς δεν είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τις συνέπειες του ιού στην καθημερινή μας ζωή, ας αναρωτηθούμε τουλάχιστον σε ποια πεδία της καθημερινότητάς μας μπορούμε να ανακτήσουμε τον έλεγχο.

Ο θεωρητικός και κριτικός κινηματογραφου Αλέξης Δερμεντζόγλου γράφει για το «ξαναδιάβασμα» κάποιων ταινιών που τόλμησαν πρώτες να μιλήσουν για τη δυστοπία και το ανεξήγητο που εισβάλλει ξαφνικά και απροειδοποίητα στη ζωή των «προοδευτικών» αστών προκαλώντας την ανατροπή τους.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αργύρης Ξάφης «ανεβάζει» το έργο «Έτσι πεθαίνουμε» που το πρόλαβε ο κορονοϊός και αναρωτιέται: «Σκοτώνουμε τον εαυτό μας προσεγγίζοντας την κόλαση. Μια γενιά –για πάντα– μωρών λουόμενη σε ραδιοκύματα και καύσιμα πυραύλων. Υπό δορυφορική παρακολούθηση και ναρκωμένοι – πού πήγε η παράνοια που είχαμε;».

Ετικέτες