Ισχυρίζονται ορισμένοι ότι η 107η θέση την οποία καταλαμβάνει η Ελλάδα στη λίστα των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα για την ελευθερία του Τύπου, δεν αποτυπώνει την αλήθεια, δεδομένου ότι, παρά τη μιντιακή υπεροπλία που πέραν πάσης αμφιβολίας απολαμβάνει εδώ και χρόνια η ΝΔ, καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει. Αυτός άλλωστε ήταν και ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού, όταν κλήθηκε να απολογηθεί στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για την κατάσταση του Τύπου στη χώρα. Αυτή φυσικά είναι η μισή και απολύτως βολική αλήθεια. Πράγματι στην Ελλάδα δεν έχουμε χούντα και ο καθένας γράφει ό,τι θέλει. Ταυτόχρονα όμως, αποκρύπτει και όσα ορισμένοι δεν θέλουν να γίνουν γνωστά, στερώντας από τους πολίτες το δικαίωμα στην πληροφόρηση.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της αθώωσης χθες, του Κώστα Βαξεβάνη και του συναδέλφου Βασίλη Ανδριανόπουλου, οι οποίοι κατηγορούνταν για συκοφαντική δυσφήμιση της συζύγου του διοικητή της ΤτΕ. Αμφότεροι, είχαν συλληφθεί το 2017, με τη διαδικασία μάλιστα του αυτοφώρου, έπειτα από μήνυση που είχε καταθέσει εναντίον τους η Λίνα Νικολοπούλου-Στουρνάρα. Την παράδοσή τους στο αστυνομικό τμήμα της Καλλιθέας και βέβαια τη μεταγωγή τους στην Εισαγγελία, κατέγραψε τότε το σύνολο των τηλεοπτικών σταθμών, ενώ εκτενή ρεπορτάζ, είχαν οι πλέον δημοφιλείς ιστοσελίδες. Δημοσιεύματα άλλωστε, για τη σύλληψη των δύο, βρίσκονται ακόμη και σήμερα αναρτημένα τουλάχιστον στα τέσσερα-πέντε πρώτα σε αναγνωσιμότητα ελληνικά σάιτς.
Έκαναν καλά που κατέγραψαν τότε το ρεπορτάζ; Ασφαλώς, ναι. Είδατε, να γράφεται από χθες η είδηση της ομόφωνης αθώωσής τους από τα Μέσα που τότε ακολουθούσαν τους δημοσιογράφους καταπόδας; Ασφαλώς, όχι. Το αποτέλεσμα της δίκης, αν και γνωστοποιήθηκε αμέσως, αναπαρήχθη από ελάχιστα Μέσα (όπως η Εφημερίδα των Συντακτών, η Αυγή, το thepresseproject.gr και ορισμένα άλλα), αλλά όχι, απ’ όσους προ έξι ετών αναζητούσαν ένα πλάνο των διωκόμενων συναδέλφων τους, έξω από το αστυνομικό τμήμα ή την Εισαγγελία. Οι περισσότεροι απ’ όσους έμαθαν πριν από έξι χρόνια για τη δίωξη των κατά την Λίνα Νικολοπούλου συκοφαντών δημοσιογράφων, αγνοούν σήμερα το αποτέλεσμα της δίκης: το γεγονός δηλαδή ότι αθωώθηκαν και το ρεπορτάζ επιβεβαιώθηκε.
Να γιατί λοιπόν η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. στην κατάταξη για την ελευθερία του Τύπου. Όχι επειδή δεν γράφει ο καθένας ό,τι θέλει, αλλά γιατί οι πολίτες έχουν πρόσβαση σε συγκεκριμένες πληροφορίες που αποτυπώνουν μισές και βολικές για κάποιους αλήθειες. Σκεφτείτε μόνο τι θα γινόταν, αν το αποτέλεσμα της χθεσινής δίκης ήταν διαφορετικό. Αν ο Κώστας Βαξεβάνης και ο Βασίλης Ανδριανόπουλος, είχαν καταδικαστεί ως συκοφάντες. Και αναλογιστείτε, πόσες ειδήσεις και αποκαλύψεις -από τις παρακολουθήσεις πολιτών, δημοσιογράφων, υπουργών, ανώτατων στρατιωτικών κ.ά, μέχρι εκείνες που αφορούν τα αδήλωτα περιουσιακά στοιχεία του πρωθυπουργού- δεν προβάλλονται ποτέ.
