Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Δεν είναι ανάγκη να γινόμαστε ρημάδια για να είμαστε μεγάλοι καλλιτέχνες»

Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Δεν είναι ανάγκη να γινόμαστε ρημάδια για να είμαστε μεγάλοι καλλιτέχνες»
© Αγγελική Παπαϊωάννου

Η γνωστή ερμηνεύτρια μιλάει για την καινούργια της δουλειά, τη μέχρι τώρα πορεία της, το θέατρο, τον κορονοϊό και τον θεό.

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη βρίσκεται στο ζενίθ της καριέρας της. Μια καριέρα που κοντεύει να κλείσει εικοσαετία, που ξεκίνησε από το θέατρο για να την κερδίσει αποκλειστικά το τραγούδι, που επεκτάθηκε στην τηλεόραση και την οδήγησε επίσης σε σηµαντικές συνεργασίες. Είναι αλήθεια πως αυτήν τη στιγµή στο διαδίκτυο πιο πολλά θα διαβάσεις για τον γάµο της ή τα προσωπικά της παρά για την τέχνη που ασκεί. Το τίµηµα της δηµοσιότητας, θα ισχυρίζονταν κάποιοι από τους πολλούς φαν της, οι οποίοι σπεύδουν να την αποθεώσουν όπου εµφανίζεται. Το live άλλωστε, σύµφωνα και µε την ίδια, αποτελεί το πιο δυνατό σηµείο της. Θεραπευµένη από τον κορονοϊό που την ταλαιπώρησε πριν από µερικές εβδοµάδες, η Ελεωνόρα πήρε τους µουσικούς της, κλείστηκαν στο στούντιο και πλέον µας λέει «Πάρ’ το αλλιώς», αναφερόµενη φυσικά σε τραγούδια των Κατσιµιχαίων, του Σταµάτη Κραουνάκη, του Στέφανου Κορκολή κ.ά. που έφερε στα δικά της µέτρα.

Μίλησέ µου για την «εποχή της µη επικοινωνίας» που αναφέρεις στο κείµενο του νέου σου άλµπουµ.

Πέρασα την περίοδο της απόλυτης απογοήτευσης και αγωνίας για το τι θα κάνω και το πώς θα συνεχίσω να ζω. Τώρα είµαι καλύτερα, αφού βρήκα το κουράγιο και µπήκα στη διαδικασία της δηµιουργίας, που είναι το Νο 1 ζητούµενο για τη ζωή µου. Αρχίζω να ξαναβρίσκω τα γράδα µου, αλλά έχει σηµασία που είµαι καλά και στην προσωπική µου ζωή. Περνάω καλά, είµαι ευτυχισµένη µε τον γάµο µου και άρα ισορροπηµένη σε αυτό τον τοµέα. Το ότι ξανάρχισα να παίζω µε την µπάντα µου µε έκανε να ξαναθυµηθώ ποια είµαι.

Στο ίδιο κείµενο αναφέρεσαι και στις στιγµές της µοναξιάς που σε επισκέπτονται.

Την πρώτη καραντίνα την πέρασα µόνη µου. Γνώρισα τον άντρα µου τον περασµένο Ιούνιο και παντρευτήκαµε τον Οκτώβριο. Πολλοί φίλοι µου, είτε παντρεµένοι είτε σε σχέση, θα την πέρασαν καλύτερα συγκριτικά µ’ εµένα που ήµουν ολοµόναχη.

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη με τον Αντώνη Μποσκοΐτη (© Αγγελική Παπαϊωάννου)

 

Τα live είναι η πιο δυνατή σου συνθήκη σε σχέση µε τη δισκογραφία;

Φυσικά. Προσπαθώ να βρίσκω γοητεία και σε άλλα πράγµατα γύρω από ένα live µου, όπως π.χ. τις φωτογραφίσεις που µου αρέσουν και περνάω καλά. Το στούντιο είναι η πιο µοναχική εκδοχή της εργασίας που κάνω. Ολοι οι άλλοι έχουν τελειώσει και είσαι µόνη µε τον ηχολήπτη. Πραγµατικά όταν κάνω κάτι µε έναν µόνο συνθέτη, όπως έγινε µε τον Μάτσα, νιώθω καλύτερα. Καλώς ή κακώς όµως, οι δικοί µου δίσκοι είναι συχνά πολυσυλλεκτικοί, ενώ ντρέποµαι να τραγουδάω µπροστά σε κόσµο – όταν δεν είναι live εννοώ.

∆εν είσαι δηλαδή από τις τραγουδίστριες που χαρίζουν αφειδώς τη φωνή τους σε ένα τραπέζι µε φίλους.

Ο εφιάλτης µου είναι αυτός. Θα ήθελα, αλλά δεν το µπορώ, ντρέποµαι. Ισως γι’ αυτό δεν κάνω πάρτι µέχρι να βγω από το καµαρίνι – χρειάζοµαι όλο τον χρόνο για να συγκεντρωθώ, σαν µια µορφή ιεροτελεστίας.

Μεγάλωσες σε ένα σπίτι µε δύο γονείς καλλιτέχνες: τον Γιάννη Ζουγανέλη, συνθέτη, µουσικό και περφόρµερ, και την Ισιδώρα Σιδέρη, τραγουδίστρια. Ηταν κι εκείνοι έτσι στις ιδιωτικές τους στιγµές;

Οταν είσαι µουσικός και παίζεις κάποιο όργανο, σαν τον πατέρα µου, µπορείς να το γρατσουνάς και λίγο, είναι δηλαδή πιο εύκολο. Τη µαµά µου, ας πούµε, δεν τη θυµάµαι ποτέ να τραγουδάει στο ξεκάρφωτο µες στο σπίτι. Πιθανώς από αυτή να πήρα τη συστολή που έχω. Μπορεί πάλι να µε µπλόκαρε η ενασχόλησή µου µε το θέατρο· ανέκαθεν µε ξεκούραζε η ιεροτελεστία της θεατρικής πράξης, από το να παρατηρώ τα σκηνικά µέχρι το πώς θα στηθώ από τη σκηνοθεσία. Με συγκέντρωνε όλο αυτό και µε έκανε να νιώθω καλύτερα.

© Αγγελική Παπαϊωάννου

 

Πάντα µιλάς για το θέατρο σαν να ήθελες κατά βάθος να είσαι ηθοποιός παρά τραγουδίστρια.

Οχι, αλλά η αλήθεια είναι πως αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο και µε δίδαξε πολλά. Ακόµη µαθαίνω από το θέατρο, το οποίο βασικά µε έµαθε να µη φοβάµαι καθόλου την αλήθεια πάνω στη σκηνή. Ορισε την κατεύθυνσή µου στο τραγούδι. ∆εν υπάρχει τίποτε πιο έντονο στη ζωή µου από την παράσταση για την Εντίθ Πιαφ, οπότε σίγουρα θα ήµουν αλλιώς αν είχα µπει τελείως µες στο θέατρο. Σήµερα θα έλεγα ότι φλερτάρω µαζί του, έχοντας παρακολουθήσει αµέτρητες ερµηνείες.

Θεωρείσαι µέρος της παρέας που περιλαµβάνει την Μποφίλιου, τον Μουζουράκη, τον Μαραβέγια κ.ά.

Ξεκινήσαµε µαζί µε αυτά τα παιδιά και ήταν κάτι πάρα πολύ ενισχυτικό. Πιστεύω πολύ στο ένας ίσον κανένας, άρα ήταν ευνοϊκό το ότι βγήκαµε και δεν υπήρχε µόνο µία περίπτωση που ξεχώρισε. Υπήρξαν και άλλοι από άλλους χώρους, γιατί ηλικιακά κοντά µας είναι και ο Αργυρός, σαν να εδραιώθηκε κάτι νέο από πολλές µεριές. Τα παρακολουθώ τα παιδιά επαγγελµατικά, ξέρω τι κάνουν, ασχέτως αν µε τον Μαραβέγια π.χ. έχουµε έως και χρόνια να βρεθούµε.

Σε θυµάµαι σε live ντουέτο µε την Πάολα, σήµερα διασκευάζεις Βασίλη Καρρά. Το έχεις µε την απενοχοποίηση του τραγουδιού της πίστας.

Μα πολλά από τα τραγούδια αυτών των καλλιτεχνών είναι αριστουργήµατα. Ακόµη και σήµερα σε όλους τους χώρους γράφονται καλά τραγούδια. Μου αρέσουν τα µη αναµενόµενα προγράµµατα της πίστας, µε τα οποία ο ακροατής/θεατής µπορεί να συγκινηθεί και να σηκωθεί να χορέψει.

Η προσωπική ζωή ενός καλλιτέχνη αντανακλά την πρωτοτυπία του έργου του;

Αν και δεν µπορώ να απαντήσω µε σιγουριά, προσωπικά µε επηρεάζει. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες παγκοσµίως που δεν θα έλεγες ζηλευτή τη ζωή τους, αλλά που έχουν σπουδαίο πρωτότυπο έργο. Καλό είναι καθώς οι γενιές εξελίσσονται να µη µένουµε στα πρότυπα του παρελθόντος. ∆εν είναι ανάγκη να γινόµαστε ρηµάδια για να είµαστε µεγάλοι καλλιτέχνες. Μιλάω βάσει της δικής µου εµπειρίας, αφού δεν θα µπορούσα ποτέ να µε φανταστώ στην ίδια καλλιτεχνική φάση µε τον Μάικλ Τζάκσον. ∆εν πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ερχόµαστε µε το ίδιο χάρισµα ούτε έχουµε να παλέψουµε µε τους ίδιους δαίµονες. Επειδή τέλος αυτή η δουλειά έχει µεγάλη ανασφάλεια, αν έχεις κάτι να σε κρατάει στην προσωπική σου ζωή, σε βοηθά να είσαι πιο δηµιουργικός και πιο σταθερός.

Αν κάποιος γκουγκλάρει το όνοµά σου θα βγουν πιο πολλά ρεπορτάζ για το µπαράκι του σπιτιού σου ή τον γάµο σου παρά για την τέχνη που ασκείς. Ερήµην σου ενδεχοµένως είσαι πια µέρος του σύγχρονου λαϊφστάιλ.

Η τηλεόραση έπαιξε πολύ µεγάλο ρόλο σε αυτό. Μακάρι να µιλούσαν όλοι για τη δουλειά µου αποκλειστικά, για το πόσο καλή ή κακή είµαι. ∆υστυχώς ο κόσµος δείχνει να ενδιαφέρεται για τη ζωή ενός καλλιτέχνη και είναι αναπόσπαστο κοµµάτι της δηµοφιλίας του. Προσπαθώ να προφυλάσσοµαι από κάποια πράγµατα δίχως να γίνοµαι δυσάρεστη. Οπου µπορώ… απλώς τώρα δεν πανικοβάλλοµαι όπως παλιότερα. Κι εγώ δεν θα ήθελα να µε ρωτάνε συνέχεια για τον γάµο µου, µια πολύ προσωπική µου στιγµή.

© Αγγελική Παπαϊωάννου

 

Πρόσφατα νόσησες από κορονοϊό.

Ναι, τον πέρασα σχετικά εύκολα. Είχα δέκατα και έτσι µπήκα στη διαδικασία να κάνω το τεστ, όπου βγήκα θετική. Ακόµη και τώρα, είκοσι µέρες µετά, έναν βήχα µου τον άφησε. ∆εν είχα εµπειρία από αρρώστιες, αφού γενικά δεν θυµάµαι να έχω ανεβάσει ποτέ πυρετό από παιδί. Ο άντρας µου πάλι τον πέρασε λίγο πιο εύκολα από µένα.

Να που µες στη χειρότερη φάση της πανδηµίας εσύ µας λες «Πάρ’ το κι αλλιώς» για παλιά αγαπηµένα τραγούδια.

Συγκυριακό ήταν, αφού είχαµε ετοιµαστεί για δύο live τα οποία αναβλήθηκαν. Ζήτησα από τα παιδιά της µπάντας να µη χαθούµε, αφού δεν µου αρέσει να τραγουδάω µόνη µου στο σπίτι. Εννοείται πως δεν είχα πρωτότυπο δισκογραφικό υλικό να µε περιµένει ούτε ήταν οι καλύτερες συνθήκες. Μπήκαµε για την πλάκα µας στο στούντιο και αρχίσαµε να δοκιµάζουµε πράγµατα που µας καθόντουσαν. Κάποια έµειναν εκτός, όπως το «Ζηλεύω» της Πίτσας Παπαδοπούλου και ένα άλλο των Κατσιµιχαίων. Μίλησα στην εταιρεία µου µήπως υπήρχε ενδιαφέρον για την έκδοση ενός άλµπουµ µε τη λογική του live. Στο άλµπουµ αυτό συµπεριέλαβα ετερόκλητα κοµµάτια… του Καρρά, των Κατσιµιχαίων, του Κορκολή, ένα ντουέτο µε την Κωνσταντίνα και άλλο ένα µε τον πατέρα µου κ.λπ.

Ποια είναι η ισχυρότερη πίστη που έχεις;

Στον θεό. ∆εν το θέτω από άποψη µεταφυσικών ανησυχιών ούτε καν χριστιανοσύνης. Το να είσαι χριστιανός είναι µεγάλη υπόθεση κι εγώ έχω εξίσου πίστη στη φύση, στους αγγέλους και στα δέντρα, στο οτιδήποτε είναι πέρα από τα ανθρώπινα, τα επίγεια. Πιστεύω, προσεύχοµαι, µε κάνει πιο ενεργή, ας πούµε όµως ότι πιστεύω σε ένα θεϊκό ενωτικό στοιχείο και όχι στον θεό συγκεκριµένα. Οχι τίποτε άλλο, µα θα µε γνωρίσει κάνας χριστιανός και θα πει «τι µας λες τώρα;».

INF0

Το άλμπουμ «Πάρ’ το αλλιώς» κυκλοφορεί από τη Minos EMI

Documento Newsletter