Η ∆ικαιοσύνη, όπως και κάθε θεσµοθετηµένη µορφή εξουσίας, δεν λειτουργεί ελέω Θεού. Οφείλει να υπηρετεί τους ανθρώπους µε τρόπο που δεν ορίζουν κάποιοι µεταφυσικοί κανόνες και οι συµπάθειες και οι αντιπάθειες, αλλά οι νόµοι και το σύνταγµα. Αυτό στις δηµοκρατίες. Στα καθεστώτα δικαστής µπορεί να είναι ο παπάς ή ο µουλάς και να βαφτίζει το ψάρι κρέας και την αδικία δίκιο του Θεού. Στην ηγεσία του Αρειου Πάγου υπηρετούν δικαστές που, θεωρητικά τουλάχιστον, έχουν γνώση των νόµων, αίσθηση του δικαίου και σκοπό ζωής να τις εφαρµόσουν. Α, έχουν επίσης και έναν καθόλου ευκαταφρόνητο µισθό οι εργάτες του νόµου, που πολύ απέχει από τον µισθό άλλων εργατών, για να πράττουν το αυτονόητο. Να αποδίδουν δικαιοσύνη. Και επειδή δεν είναι θεοί, όποτε υπάρχουν λάθη και αστοχίες, οφείλουν να εφαρµόζουν όλα όσα προβλέπει ο νόµος για να διορθώνουν τον εαυτό τους. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν βαθµοί στη ∆ικαιοσύνη και αυτή δεν αποδίδεται άπαξ διά παντός µε απόφαση ενός δικαστηρίου.
Ως εδώ νοµίζω ότι θα συµφωνήσει και η εισαγγελέας του Αρειου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη. Ο Αρειος Πάγος ως ανώτατο δικαστήριο, κρεµ ντε λα κρεµ της νοµικής γνώσης και αξιοσύνης, δεν είναι υπεύθυνος µόνο για να δικάζει αλλά και για την απόδοση δικαιοσύνης ποικιλοτρόπως. Ο/η εισαγγελέας του Αρειου Πάγου πρέπει να έχει µέληµα να λειτουργεί όχι ο Αρειος Πάγος, αλλά η ∆ικαιοσύνη. Πρέπει να παρεµβαίνει όποτε αντιλαµβάνεται ότι η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται, ότι καταστρατηγείται και πολύ περισσότερο όταν στη δηµόσια σφαίρα γίνεται αντιληπτό ότι κάποιοι χρησιµοποιούν την εξουσία τους βρόµικα. Αυτό το «βρόµικα», µια που δεν βρισκόµαστε σε νοµικό συνέδριο για να πούµε ότι όλα βαίνουν καλώς τρώγοντας µετά το φοντανάκι µας, αφορά και τους δικαστές. ∆εν το λέει µόνο η κοινή λογική αλλά και ο ίδιος ο νόµος, που προβλέπει πειθαρχικά δικαστήρια για τους δικαστές. Αρα αναγνωρίζει τη βροµιά και επιθυµεί την τιµωρία της. Αφού τελειώσαµε µε τα θεωρητικά (για να µην κατηγορηθώ πάλι ότι χτυπώ τους δικαστές και τη ∆ικαιοσύνη), ας πάµε στα πρακτικά.
Τις δύο τελευταίες εβδοµάδες το Documento έχει φέρει στη δηµοσιότητα δύο σκάνδαλα που αφορούν τη λειτουργία του πυρήνα της ∆ικαιοσύνης. Οχι κάποιο επαρχιακό πρωτοδικείο ή κάποιον ιδιόµορφο δικαστή από αυτούς που κατά καιρούς αποµακρύνουν από το δικαστικό σώµα για να πουν ότι κάνουν κάθαρση.
Το ένα αφορά την Οικονοµική Εισαγγελία, αυτή την πολύ σηµαντική εισαγγελία της χώρας που έχει την ευθύνη για την πάταξη της διαφθοράς (θεωρητικά πάντα µιλώντας). Επικεφαλής της εισαγγελίας αυτής ως τον Σεπτέµβριο του 2023 ήταν ο εισαγγελέας Χρήστος Μπαρδάκης, ο οποίος προήχθη σε αντεισαγγελέα του Αρειου Πάγου. Ο συγκεκριµένος εισαγγελέας –να θυµίσω ότι ήταν υπό παρακολούθηση από το Predator– ενηµερώθηκε από την ανεξάρτητη αρχή επισήµως ότι ήταν υπό παρακολούθηση, αλλά δεν έκανε µήνυση κατά αυτού που τον παρακολουθούσε, πράγµα που συνιστά παράβαση καθήκοντος για έναν εισαγγελέα ο οποίος εντοπίζει παράνοµη πράξη αλλά δεν τη διώκει. Επί των ηµερών του Μπαρδάκη τα εκατοµµύρια που βρέθηκαν σε λογαριασµούς υπουργών για το σκάνδαλο Novartis χαρακτηρίστηκαν «αδιευκρίνιστα» και αντί να γίνει έρευνα για να διευκρινιστεί η προέλευσή τους, οι δικογραφίες µπήκαν στο συρτάρι. Επί των ηµερών του Μπαρδάκη στην Οικονοµική Εισαγγελία το πόρισµα του Σ∆ΟΕ που εντόπιζε ότι η πρώην γραµµατέας Αντεγκληµατικής Πολιτικής έχει ζηµιώσει το δηµόσιο µε εκατοµµύρια κάνοντας υπερκοστολογηµένες απευθείας αναθέσεις χαρακτηρίστηκε «αντιεπιστηµονικό» και η Σοφία Νικολάου δεν διώχθηκε.
Στη νέα υπόθεση που αποκαλύπτει το Documento η Οικονοµική Εισαγγελία (επί Μπαρδάκη, ναι) παρέλαβε µηνυτήρια αναφορά από τη µεγαλύτερη εταιρεία ανανεώσιµων πηγών ενέργειας στην Ευρώπη (νορβηγική Statkraft), η οποία παρέθετε στοιχεία για χρηµατισµούς στην Enterprice Greece, τον κρατικό φορέα δηλαδή που εγκρίνει και προωθεί στρατηγικές επενδύσεις fast track στην Ελλάδα. Στην εν λόγω µηνυτήρια αναφορά η εταιρεία πρότεινε κρίσιµο µάρτυρα που γνώριζε πρόσωπα και καταστάσεις για να καταθέσει στοιχεία. Μαντέψτε τι έγινε. Η υπόθεση, όπως µας δήλωσαν από την Οικονοµική Εισαγγελία, αρχειοθετήθηκε. ∆εν κλήθηκε κανένας µάρτυρας, ούτε και ο καταγγελλόµενος. Μπήκε απλώς στο συρτάρι. Είναι η δεύτερη εβδοµάδα που δηµοσιοποιούµε τις διαστάσεις αυτού του θέµατος. Είναι δηλαδή γνωστό στην Εισαγγελία του Αρειου Πάγου, η οποία µάλλον θεωρεί ότι έτσι οφείλουν να είναι τα πράγµατα. Με µαύρες σκιές πάνω από τη ∆ικαιοσύνη.
Η άλλη υπόθεση που αποκαλύψαµε και για την οποία η κ. Αδειλίνη µάλλον θεωρεί ότι δεν χρήζει της αναγκαίας έρευνας είναι του Ε΄ Ποινικού Τµήµατος του Αρειου Πάγου. Το συγκεκριµένο τµήµα τουλάχιστον δύο φορές, µε την ίδια πρόεδρο, την ίδια εισηγήτρια και ακόµη µία δικαστή που καθόριζε την πλειοψηφία, απέρριψε αιτήµατα έκδοσης για τα οποία το Συµβούλιο Εφετών είχε ήδη γνωµοδοτήσει ότι τα πρόσωπα πρέπει να εκδοθούν. Και ενώ οι εφέτες στις αποφάσεις τους παρουσιάζουν όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που οδηγούν στο συµπέρασµα ότι τα δύο αυτά πρόσωπα είναι επικίνδυνα µε µαφιόζικη δράση, ο Αρειος Πάγος παραβλέπει τα στοιχεία και τα εµφανίζει ότι δήθεν κινδυνεύουν αν εκδοθούν. Το ένα είναι ο Αλβανός Μπλεντάρ Γιαµπέλι, ο οποίος κατηγορείται για την εκτέλεση του αξιωµατικού επικεφαλής της µονάδας για την καταπολέµηση µαύρου χρήµατος στην Αλβανία. Παρότι υπάρχουν στοιχεία DNA, βίντεο και άλλα που σχετίζονται µε το έγκληµα, ο Αρειος Πάγος τον απελευθερώνει µε την κατάθεση του Φρέντι Μπελέρη (υποψήφιου ευρωβουλευτή της Ν∆), ο οποίος τον εµφανίζει ως αγωνιστή της ελληνικής µειονότητας στη Βόρεια Ηπειρο! Ο «αγωνιστής», αφού αφήνεται ελεύθερος µε απόφαση του Αρειου Πάγου, συλλαµβάνεται έπειτα από πιστολίδι στη Βούλα και φυλακίζεται για τον σοβαρό τραυµατισµό πέντε ατόµων µε όπλο. Ο αγωνιστής του έθνους.
Ο άλλος που απελευθερώνεται από το Ε΄ Τµήµα του Αρειου Πάγου είναι ο γνωστός από τις αποκαλύψεις του Documento Γιασάµ Αγιαβέφε. Εναντίον του υπήρχε ένταλµα σύλληψης από την Τουρκία για διακίνηση µαύρου χρήµατος και µαφιόζικη δράση. Το Συµβούλιο Εφετών και πάλι αποφάσισε την έκδοσή του, αλλά το Ε΄ Τµήµα του Αρειου Πάγου θεώρησε ότι κινδυνεύει αν εκδοθεί στην Τουρκία και τον άφησε ελεύθερο. Ο Αγιαβέφε επιχείρησε να αποκτήσει ελληνική ιθαγένεια µέσω της Greek mafia και όταν δεν τα κατάφερε ελληνοποιήθηκε ως «ευεργέτης της Ελλάδας» µε υπογραφή Μάκη Βορίδη και Αδωνη Γεωργιάδη. Οµορφος κόσµος, ηθικός, αγγελικά πλασµένος, µε πατριωτικό λούστρο.
Προφανώς η εισαγγελέας του Αρειου Πάγου για να µην παρεµβαίνει θεωρεί ότι όλα αυτά αποτελούν κανονικότητα για την ελληνική ∆ικαιοσύνη. Να απελευθερώνονται εκτελεστές και µαφιόζοι και να τους δίνεται άδεια να ξανασκοτώσουν. Ολο αυτό το σύστηµα που θέτει ερωτήµατα και πρέπει να εξεταστεί για τις αποφάσεις του βαφτίζεται «κρίση του δικαστή» προφανώς. Αλλά αν έτσι είναι τα πράγµατα, έχουν και οι πολίτες και πολύ περισσότερο οι δηµοσιογράφοι το δικαίωµα να κάνουν τη δική τους κρίση: ότι πρόκειται για διεφθαρµένη ∆ικαιοσύνη. Η κ. Αδειλίνη µπορεί να αποφασίσει έστω και τώρα και να δείξει ότι αλλιώς είναι τα πράγµατα.
