Συνέντευξη στο περιοδικό ANTIVIRUS και στο Βασίλη Θανόπουλο έδωσε η Ελένη Τσαλιγοπούλου επιχειρώντας μια αναδρομή στην καριέρα και τη ζωή της.
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στα στερεότυπα που πάντα υπήρχαν και πάντα στοχοποιούσαν τις γυναίκες.
«Τσαμπουκαλού, μαγκάκι… θεριό ανήμερο» έτσι περιγράφει τον εαυτό της. Έγινε μητέρα πολύ νωρίς, 19 ετών και παράλληλα προσπαθούσε να βρει τα πατήματα της στη μουσική που λατρεύει. Στην απόφαση της να χωρίσει με τον πατέρα του παιδιού της βρέθηκε μπροστά σε έναν πόλεμο που, κατά την ίδια σχεδόν, τη διέλυσε, με τη μουσική να αποτελεί το καταφύγιό της.
Ακολουθεί απόσπασμα από τη συνέντευξη:
«Είχα και μια φωνή που κανένας δεν μπορούσε να αντισταθεί. Δάκρυζε κόσμος (γέλια). Οι γονείς μου, επειδή ήξεραν την πετριά μου για το τραγούδι, με κατάλαβαν και ειδικά ο μπαμπάς μου με στήριξε πάρα πολύ. Η κοινωνία πάλι όχι και όταν χώρισα τον άνδρα μου με πολέμησε. Έκανε σχόλια τύπου «άφησε τον άνδρα της για να γίνει πουτάνα» και άλλα τέτοια. Το ειρωνικό ήταν, πως ενώ όλοι ήξεραν το ταλέντο μου και μου έλεγαν ότι θα κάνω καριέρα, όταν χώρισα για να αντιμετωπίσω τη ζωή μου σε σχέση με την τέχνη μου – γιατί αυτό ήθελα – με πολέμησαν και αυτό με διέλυσε. Νομίζω ότι με αυτό τον τρόπο μπήκα στη σκληρότητα της ζωής και δεν σου κρύβω ότι έκανα και αρκετά χρόνια για να το ξεπεράσω. Όλο αυτό το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» με λάβωσε.
Παρόλο που είχα την τέχνη μου να εξελίσσεται και να μου δημιουργεί νέους τρόπους εκτόνωσης, έφτασα αρκετά μεγάλη – κάπου κοντά στα 40 – για να μπορέσω να ψυχαναλυθώ και να μπορέσω να πετάξω όλο αυτό το πράγμα του καθωσπρεπισμού. Είχα πάντα μια ενοχή. Και όταν έχεις αυτή την ενοχή δεν είσαι καλή μητέρα, καλή σύντροφος, καλή φίλη. Άφησε ένα αποτύπωμα της επαρχιώτισσας πάνω μου. Ωστόσο, μέσα από το τραγούδι εξελίχθηκα ως άνθρωπος».