Η ραδιοφωνική παραγωγός και μουσικός ξεκινά από τις μνήμες της γιαγιάς και του πατέρα της προτού διανύσει διαδρομές σε «ΛαΪκούς δρόμους».
Από πολύ µικρή ηλικία θυµάµαι τον εαυτό µου µέσα σε ένα ραδιοφωνικό στούντιο καθότι ο πατέρας µου Τάσσος παράλληλα µε τις υπόλοιπες δραστηριότητές του έκανε αµέτρητες εκποµπές σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθµούς, µεταδίδοντάς µου έτσι το πάθος του αλλά και τη µεγάλη του αγάπη γι’ αυτό το Μέσο.
Το ραδιόφωνο όµως το έχω συνδυάσει περισσότερο στο µυαλό µου µε το µαύρο ραδιοφωνάκι της γιαγιάς µου Ελένης, µε την οποία πέρασα ένα µέρος της παιδικής µου ηλικίας. Η γιαγιά µου λοιπόν ήταν επαγγελµατίας µαγείρισσα και όλη µέρα δηµιουργούσε στο κουζινάκι της υπό τη συνοδεία του ραδιοφώνου που ήταν τοποθετηµένο πάνω στο ψυγείο. Τραγουδούσε µαζί µε το ραδιόφωνο ενώ µαγείρευε και έτσι υπέροχα, σχεδόν µαγικά, µπλέκονταν οι µυρωδιές και οι µελωδίες. Αυτό το µικρό µαύρο ραδιόφωνο δεν το αποχωρίζοµαι ποτέ· τώρα δα που σας γράφω δίπλα µου το έχω και το κοιτάω.
Η εκποµπή µου «Λαϊκοί δρόµοι», η οποία εστιάζει κυρίως στη λαϊκή αστική µουσική µας, δηλαδή το ρεµπέτικο τραγούδι, ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια από τις συχνότητες της Φωνής της Ελλάδας, ενώ στη συνέχεια µεταφέρθηκε στο ∆εύτερο Πρόγραµµα. Το ρεµπέτικο είναι ένα µουσικό είδος το οποίο, αν και ανά περιόδους έχει λογοκριθεί τόσο στιχουργικά όσο και µελωδικά, καταφέρνει να µένει ολοζώντανο και αναλλοίωτο στις µέρες µας. Τρανή δε απόδειξη γι’ αυτό ή ένταξή του στον παγκόσµιο κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονοµιάς της UNESCO. Το ρεµπέτικο σχεδόν 100 χρόνια από τη δηµιουργία του παραµένει το ίδιο πρωτοποριακό αλλά και επίκαιρο, γοητεύοντας τους νεότερους και φέρνοντας αναµνήσεις στους παλαιότερους.
∆εν σας κρύβω ότι αισθάνοµαι ιδιαίτερη τιµή όταν νέοι άνθρωποι µου γράφουν στα µηνύµατά τους ότι ενώ ακούνε άλλο είδος µουσικής, π.χ. ροκ όπως κι εγώ κάποτε, µέσα από την εκποµπή µου αγάπησαν και ανακάλυψαν τη λαϊκή µας µουσική.
Οι ακροατές των «Λαϊκών δρόµων» ανήκουν σε όλα τα κοινωνικά στρώµατα αλλά και σε όλες τις ηλικίες· αν και ως επί το πλείστον προτιµούν τις πρώτες ερµηνείες των τραγουδιών, δηλαδή τις αυθεντικές εκτελέσεις, καλοδέχονται και αγκαλιάζουν και τις νέες δηµιουργίες και επανεκτελέσεις.
Η σχέση µου µαζί τους είναι σχέση αγάπης, θα µπορούσα να πω, ενώ πολλές φορές έχουν µοιραστεί µαζί µου τις γνώσεις και τις εµπειρίες τους και γι’ αυτό τον λόγο έχω επιλέξει η µορφή της εκποµπής να είναι διαδραστική. Για παράδειγµα, έχουµε πραγµατοποιήσει σε συνεργασία µε τον εκλεκτό συνάδελφο Θωµά Σίδερη ακόµη και ιστορικούς περιπάτους µε συνοδεία ζωντανής µουσικής και θεατρικών δρώµενων σε τοποθεσίες που αφορούν τη λαϊκή αστική µουσική, όπως τα Λιπάσµατα ∆ραπετσώνας ή η Γέφυρα του Μάγκα και τα Βούρλα.
Κατά την περίοδο της πρώτης καραντίνας, αν και αντιµετώπισα πρόβληµα υγείας που επηρέαζε τη διεξαγωγή της εκποµπής –έβγαλα δύο δόντια και απονεύρωσα άλλο ένα–, επέλεξα να κάνω εκποµπές διότι αντιλήφθηκα από νωρίς µέσα σε όλο αυτό το κλίµα της αβεβαιότητας που ζούµε την ανάγκη των ακροατών αλλά και τη δική µου για την αίσθηση κάποιου είδους σταθερότητας.
Έτσι λοιπόν οι «Λαϊκοί δρόµοι» συνεχίζουν –έστω σε διαφορετικές ώρες– το ραδιοφωνικό τους ταξίδι µέχρι και αυτήν τη στιγµή που σας γράφω χάρη στη στήριξη των ακροατών. Είναι στενή αυτή η σχέση όσο κι αν φαντάζει απόµακρη και προσωπικά για εµένα είναι σχέση ζωής. Αυτό σκέφτοµαι καθώς κοιτάζω το µαύρο ραδιοφωνάκι της γιαγιάς µου.
INFO
Οι «Λαϊκοί δρόμοι» ακούγονται κάθε Σάββατο στις 14.00-16.00 από το Δεύτερο Πρόγραμμα και κάθε Κυριακή στις 14.00-16.00 από τη Φωνή της Ελλάδας