Η παραγωγός της εκπομπής «Ημερολόγιο καταστρώματος» στο Δεύτερο Πρόγραμμα γράφει ότι πλέον είναι ο κατάλληλος καιρός ώστε το ραδιόφωνο να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του.
Ραδιόφωνο, µια τέχνη όπως των τυφλών στη µέση µιας διαδροµής, ψάχνοντας στο σκοτάδι της έξοδο» γράφει ο Γιώργος Χρονάς.
«Κανένα έντυπο ή ηχητικό µέσο δεν εξασφάλισε ποτέ στον άνθρωπο την ελευθερία που του χάρισε και εξακολουθεί να του χαρίζει το ραδιόφωνο. Οσο κι αν υπάρχει ένας άνθρωπος που µιλάει, ο ακροατής έχει το αίσθηµα πως συνδιαλέγεται ισότιµα µε τον συχνά άγνωστό του οµιλητή. Πρόκειται για µια σχέση που, καθώς φαίνεται, καµία κατάκτηση στους τρόπους “επικοινωνίας” δεν πρόκειται να καταστρατηγήσει» γράφει ο Θανάσης Θ. Νιάρχος.
Το ραδιόφωνο είναι επικοινωνία και συναίσθηµα. Είναι η σωστή αναλογία ανάµεσα στην αισιοδοξία, τον προβληµατισµό, την αµφισβήτηση, την ενηµέρωση. Κι αν αυτή η ισορροπία χαθεί, γίνεται εύκολα χαζοχαρούµενο ή αυτιστικό.
Σε µια εποχή που όλα αλλάζουν ταχύτατα καλείται και το ραδιόφωνο να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του και τον τρόπο του. Σε µια εποχή που η πανδηµία το βρήκε να έχει µετατραπεί σε µέσο προώθησης µουσικών προϊόντων και µε δικαιολογία την προσωπική ασφάλεια πήγε ένα βήµα παραπέρα, στις εκποµπές από το σπίτι (η τεχνολογία το επιτρέπει), είναι η ευκαιρία για τους ανθρώπους του ραδιοφώνου να ξανακάνουν το ραδιόφωνο θερµό πολυφωνικό Μέσο. Μέσο που συνοµιλεί µε τους ακροατές και την πραγµατικότητα.
Κλείνοντας αυτές τις µέρες 36 χρόνια πίσω από ένα µικρόφωνο και έχοντας ζήσει τη χρυσή αλλά και τη µαύρη εποχή του ραδιοφώνου, εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι ακροατές στην πλειονότητά τους έχουν πάντα το ίδιο ζητούµενο – µε σεισµούς, µε πολέµους, µε πανδηµία ή απλώς στη βαρετή καθηµερινότητα. Ενα ραδιόφωνο µε άποψη, ένα ραδιόφωνο που κάτι έχει να πει και δεν παραθέτει απλώς τραγούδια στη σειρά.
Η πανδηµία, ο περιορισµός της κυκλοφορίας, η καραντίνα µάς έκαναν να καταλάβουµε ή να θυµηθούµε πόσο σηµαντική είναι η τέχνη, η κάθε τέχνη, και πόσο την έχουµε ανάγκη στην καθηµερινότητά µας.
Κι αν κάτι οφείλουµε να κάνουµε εµείς οι ραδιοφωνητζήδες στην εποχή της πανδηµίας, είναι να στηρίξουµε τους ανθρώπους του πολιτισµού, οι οποίοι πλήττονται περισσότερο απ’ όλους και των οποίων τη δουλειά χρησιµοποιούµε για να κάνουµε τη δική µας. Τουλάχιστον ας προβάλλουµε τα προβλήµατα και τις απόψεις τους.
