Οταν η Κεραμέως, και εννοείται και ο Μητσοτάκης, θεσμοθέτησε την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια το έκανε, όπως δήλωνε στα παπαγαλάκια που της έκαναν πάσες, «για να μπαίνουν στα ΑΕΙ αυτοί που μπορούν να φοιτήσουν και να αποφοιτήσουν».
Τώρα που προσπαθούν να παρακάμψουν το άρθρο 16 του συντάγματος για να γεμίσουν τη χώρα με «μη κερδοσκοπικά» ΑΕΙ η διαβόητη «ελάχιστη βάση» ούτε που ακούγεται. Γιατί τώρα ο Πιερρακάκης, και εννοείται ο Μητσοτάκης, δεν έχει ανάγκη να παριστάνει ότι ενδιαφέρεται για την ποιότητα των πανεπιστημίων καθώς κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίφαση με την περικοπή των κρατικών ενισχύσεων στα ΑΕΙ.
Και αυτή η ιστορία δηλαδή είναι μια μπίζνα του Μαξίμου ΑΕ, των «φίλων» και των «κολλητών» που εξελίσσεται σε στάδια: μειώνουμε τον φοιτητικό πληθυσμό για να υπάρξουν οικογένειες αναγκασμένες να πληρώσουν τα μη κερδοσκοπικά… δίδακτρα. Περικόπτονται οι πόροι των ΑΕΙ ώστε να περικοπούν η ποιότητα και οι δυνατότητές τους, κάτι που άμεσα θα ενισχύσει τις μη… κερδοσκοπικές τσέπες των «φίλων».
Και μετά, ω του θαύματος, όταν τα ευαγή ιδρύματα των κολλητών ανοίξουν τις πύλες τους, οι Σκέρτσοι, οι Πιερρακάκηδες και οι Τσιόδρες θα «ανακαλύψουν» την ανάγκη να στηριχτεί η παιδεία για να γίνει η Ελλάδα «περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης» και θα αρχίσουν να κόβουν επιταγές ενίσχυσης των «μη κερδοσκοπικών» για να είναι βέβαιος ο πλουτισμός των «φίλων» και των «κολλητών» τους.
Σε στάδια άλλωστε υλοποιείται και το σχέδιο του Βορίδη, και εννοείται και του Μητσοτάκη, για αλλαγές στο κράτος και στους θεσμούς που θα εξοστρακίσουν κάθε έννοια κοινωνικής προστασίας και κοινού πλούτου, έννοιες συνυφασμένες με την Αριστερά, για την περιθωριοποίηση της οποίας κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους.
Το δυστύχημα είναι ότι και η Αριστερά εμφανίζεται συχνά να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να τους διευκολύνει.
