Ισχυρό πλήγμα στα λαϊκά νοικοκυριά με τη ριζική αλλοίωση του εργασιακού περιβάλλοντος και την παράκαμψη της εργατικής νομοθεσίας από την κυβέρνηση.
Η οικονομία αναπτύσσεται ραγδαία. Τουλάχιστον έτσι θέλουν να δηλώνουν κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Χρήστος Σταϊκούρας, πανηγυρίζοντας ότι η ανάπτυξη του ελληνικού ΑΕΠ το 2022 προβλέπεται να είναι μεγαλύτερη του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Όσο για την ανεργία, αυτή καταποντίζεται με βάση την ΕΛΣΤΑΤ που μόλις την περασμένη Πέμπτη ανακοίνωσε ότι ο σχετικός δείκτης υποχώρησε στο 12,5% τον φετινό Μάιο σε σχέση με το 15,6% του Μαΐου του 2021. Μάλιστα οι άνεργοι υποστηρίζεται ότι είναι 596.056 (αξιομνημόνευτη η ακρίβεια!). Το γεγονός ότι η εγγεγραμμένη ανεργία σύμφωνα με τα κιτάπια του πρώην ΟΑΕΔ (νυν ΔΥΠΑ) ξεπερνά σε αριθμό τις 927.000 για το ίδιο διάστημα είναι μικρή λεπτομέρεια για τους «μάγειρες» της ΕΛΣΤΑΤ.
Στην ίδια πάντως «ανεξάρτητη» υπηρεσία δεν κατάφεραν να κρύψουν κάτω από το χαλί τον αυξημένο κίνδυνο φτωχοποίησης που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά νοικοκυριά. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛΣΤΑΤ, o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ανέρχεται στο 28,3% του πληθυσμού της Ελλάδας (2.971.200 άνθρωποι), παρουσιάζοντας αύξηση σε σχέση με το 2020 κατά 0,9 ποσοστιαίες μονάδες! Από την άλλη, έρευνα του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου δείχνει ότι η χώρα μας κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εργαζομένων που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές μιας εβδομάδας. Τα στοιχεία βασίζονται σε ανάλυση του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου επάνω στα «μικροδεδομένα» της Eurostat, τα οποία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμα.
Βέβαια η ανάλυση αφορά το 2020 και όπως προκύπτει ευθέως 1,6 εκατ. εργαζόμενοι αδυνατούσαν τότε λόγω οικονομικής στενότητας να φύγουν διακοπές. Το συγκλονιστικό είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε μέσα σε ένα μόλις έτος διακυβέρνησης να αυξήσει τη «φτώχεια των διακοπών» για 34,2 χιλιάδες ανθρώπους ακόμη. Με βάση πάντα τη Eurostat, το 2019 το ποσοστό στην Ελλάδα των εργαζομένων που αδυνατούσαν να χρηματοδοτήσουν διακοπές μίας εβδομάδας ήταν 41,3%. Το 2020 αυξήθηκε κατά 2,1 ποσοστιαίες μονάδες αγγίζοντας το 43,4%!
Ας γυρίσουμε όμως στον κίνδυνο φτώχειας. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η αύξηση του ποσοστού του κινδύνου φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού οφείλεται στην αύξηση του ποσοστού του πληθυσμού σε χαμηλής έντασης εργασία (από 11,8% το 2020 σε 13,6% το 2021) και του πληθυσμού σε κίνδυνο φτώχειας από 17,7% το έτος 2020 σε 19,6% το έτος 2021.
Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα τα αποτελέσματα της πολιτικής των Μητσοτάκη –Χατζηδάκη στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο νόμος Χατζηδάκη με το ελαστικό δεκάωρο αποτελεί τη βάση μείωσης των ετήσιων αποδοχών για ένα εκατομμύριο μισθωτούς κατά περίπου 20%. Αν σ’ αυτό συνυπολογίσουμε και τις εγκληματικές κυβερνητικές επιλογές σε ενέργεια (καύσιμα+ρεύμα) που ευθύνονται κατά το συντριπτικό μέρος για τον πληθωρισμό του 12,1%, τότε εύκολα καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Άλλο ένα «κατόρθωμα» του Μητσοτάκη
Πώς όμως κατάφερε ο Κυρ. Μητσοτάκης να φτωχοποιήσει τους μισθωτούς της ελληνικής οικονομίας; Ονομάζεται ελαστικοποίηση των μορφών απασχόλησης και μέσω αυτών αλλοιώνεται ριζικά το εργασιακό περιβάλλον και παρακάμπτεται η εργατική νομοθεσία.
Η μερική απασχόληση θεσπίστηκε το 1990 με σκοπό τη διευκόλυνση ορισμένων επιχειρήσεων με χαμηλή προσφορά εργασίας. Την τελευταία μνημονιακή δεκαετία η «μερική απασχόληση» εξελίχτηκε ως το πιο εύκολο μέσο παράκαμψης της εργατικής νομοθεσίας!
Ωστόσο, από το 2019 και μετά απελευθερώθηκε πλήρως καθώς επιτράπηκε στους εργοδότες να δηλώνουν τους εργαζόμενους για λίγες ώρες και να τους χρησιμοποιούν… όσο θέλουν! Αποτέλεσμα, σχεδόν 1.000.000 εργαζόμενοι σήμερα είναι ενταγμένοι στο καθεστώς! Πρόκειται για παρανομία καθόσον δηλώνονται π.χ. για τέσσερις ώρες ενώ οι υπόλοιπες τέσσερις είναι «μαύρα»! Οι εργοδότες κερδοσκοπούν, αφού με τον τρόπο αυτό απαλλάσσονται κατά 50%: (α) των ασφαλιστικών εισφορών, (β) των δώρων Χριστουγέννων – Πάσχα και του επιδόματος αδείας, (γ) της ετήσιας άδειας και των επίσημων αργιών (δ) καθώς και της αποζημίωσης απόλυσης! Ουσιαστικά οι εργαζόμενοι αυτοί ζημιώνονται κατά 31% στις ετήσιες (νόμιμες) αποδοχές!
«Στην πράξη οι εργαζόμενοι αυτοί χάνουν 4,3 μισθούς ετησίως. Όμως απώλειες καταγράφονται και στα επιδόματα ασθένειας, ανεργίας κ.λπ., τα οποία καταβάλλονται κατά το ήμισυ, ενώ οι γυναίκες εργαζόμενες χάνουν ακόμη παραπάνω, από τα επιδόματα τοκετού, που καταβάλλονται επίσης κατά το ήμισυ» θα αναφέρει ο Κώστας Νικολάου, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής ΚΕΠΕΑ/ΓΣΕΕ.
Κερδοσκοπία με όχημα την εργασία με «μπλοκάκι»
Πρόκειται για ένα άλλο δημοφιλές μέσο παράκαμψης της εργατικής νομοθεσίας καθώς προσλαμβάνονται με συμβάσεις ελεύθερων επαγγελματιών ενώ η εργασία που παρέχουν είναι εξαρτημένη!
Σήμερα, περί τους 300.000 εργαζόμενους εντάσσονται στο καθεστώς αυτό (εξαιρούνται από τα νόμιμα δικαιώματα των μισθωτών), με τους εργοδότες να κερδοσκοπούν και τους εργαζόμενους να χάνουν περί το 65% των νόμιμων αποδοχών! Φυσικά δεν δικαιούνται και την αύξηση (9,5%) του κατωτάτου μισθού!
Το εργόσημο ήρθε για να… μείνει
Η ασφάλιση με εργόσημο θεσπίστηκε το 2010, με σκοπό να ασφαλίζονται κάποιοι εργαζόμενοι που εργάζονταν όχι σε επιχειρήσεις αλλά σε σπίτια. Τώρα αποτελεί τον τρίτο τρόπο παράκαμψης των νόμιμων εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Πρόκειται ίσως για τη χειρότερη μορφή καθόσον ο μισθός δύναται να είναι κάτω και από τον νόμιμο κατώτατο μισθό.
Σήμερα, σε σύνολο 287 κλαδικών συμβάσεων ελάχιστες εξ αυτών είναι σε ισχύ, καλύπτοντας μόνο το 20% των εργαζομένων περίπου, με αποτέλεσμα 2,8 εκατ. εργαζόμενοι να υποχρεώνονται σε αποδοχές που καθορίζονται από «ατομικές συμφωνίες» ή στον κατώτατο μισθό (για τους νέους χωρίς τριετίες) και ο οποίος είναι υπερβολικά χαμηλός!
