Πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων για τους χειρισμούς του ελληνικού ΥΠΕΞ και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας προκύπτουν από την κατάληψη ελληνικού εδάφους από άνδρες της τουρκικής στρατοφυλακής στον ποταμό Έβρο και συγκεκριμένα στην περιοχή αποκοπής Φερών.
Κι αυτό διότι το ΥΠΕΞ με ανακοίνωσή του επιχείρησε χθες Σάββατο να διαψεύσει ακόμη και την εικόνα κάνοντας λόγο για «fake news», και λέγοντας ότι «καμία ξένη δύναμη δεν βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος».
Αν το ΥΠΕΞ υπονοεί ότι η συγκεκριμένα περιοχή είναι αντικείμενο των επιτροπών των δύο χωρών (τεχνικός συντονισμός) λόγω φυσικών αλλαγών, όπως ισχυρίστηκε και ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ, Χαμί Ακσόι, αλλά και με κάποιον τρόπο ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας, θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προχώρησε σε έργα κατασκευής του φράκτη γνωρίζοντας την αντίδραση της γειτονικής χώρας και προκαλώντας επί της ουσίας την τουρκική κατάληψη.
Αν το ΥΠΕΞ θεωρεί ότι πρόκειται για ελληνικό έδαφος θα πρέπει να εξηγήσει γιατί για παράδειγμα η προσπάθεια να μπουν στο ελληνικό έδαφος πρόσφυγες και μετανάστες βαφτίστηκε «ασύμμετρη απειλή» ενώ η κατάληψη ελληνικού εδάφους από την τουρκική στρατοφυλακή είναι ένα θέμα που θα λυθεί (αν φυσικά λυθεί) με διάλογο σε κατώτερο επίπεδο.
Λάθη και αστοχίες
Για την ουσία βέβαια για μια ακόμη φορά η Ελληνική εξωτερική πολιτική επικεντρώνεται στο δέντρο (εκάστοτε πρόβλημα) και παριστάνει ότι δεν βλέπει το δάσος.
Για πάνω από δύο δεκαετίες επαναλαμβάνουμε μονότονα το ίδιο μοτίβο: «ήμαστε μια ήρεμη δύναμη, δεν επιδιώκουμε εντάσεις, δεν διεκδικούμε τίποτε, τηρούμε το διεθνές δίκαιο». Και δεν κάνουμε απολύτως τίποτε. Αφήνουμε επί σειρά ετών τους Βόρειους γείτονες να υψώνουν Βουκεφάλες, δεν χαράζουμε ΑΟΖ ούτε και με τους φίλους μας και προσπερνάμε με άνεση δρομέα ταχυτήτων το τουρκικό casus belli και τις διαρκείς παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Την ίδια ώρα αν ρωτήσεις τους διπλωμάτες και την ηγεσία του ΥΠΕΞ τι θα κάνουν αν ο διπλανός τους ξεπεράσει τα όρια, καταπατήσει το διεθνές δίκαιο, διεκδικήσει από σένα για παράδειγμα τη «γαλάζια πατρίδα» και δεν τον χαλάει που και που η ένταση ακόμη και για λόγους εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων, δεν θα λάβεις καμία απάντηση.
Και ο λόγος είναι απλός: η ελληνική διπλωματία και ο πολιτικός κόσμος δεν επεξεργάστηκαν ποτέ τέτοιο σενάριο! Όποτε η ένταση χτύπησε κόκκινο στρέψαμε το βλέμμα στην πέραν του Ατλαντικού πλευρά μπας και αποφύγουμε τα χειρότερα. Μέχρι την επόμενη ένταση φυσικά.
Σήμερα η ΝΔ είναι στην κυριολεξία μια Βαβέλ περί τα εθνικά. Από την περικεφαλαία του Σαμαρά και του Βορίδη μέχρι τον κεντρώο Δένδια, την κουμπαριά του Καραμανλή με τον Ερντογάν και τις φιλίες της Ντόρας και το «everything is a business» των νεόκοπων φιλελεύθερων του Κυριάκου Μητσοτάκη ουδείς γνωρίζει ποιος κάνει κουμάντο και ποια πολιτική ακολουθούμε.
Όταν το πρόβλημα χτυπάει την «εθνική» πόρτα ουδείς γνωρίζει τι να κάνουμε. Μια θυμόμαστε τον ΟΗΕ, μια τη Χάγη, μια το ΝΑΤΟ και μια τις Βρυξέλλες. Όμως η Τουρκία εσχάτως έχει αναβαθμίσει τις προκλήσεις της σε σημείο βρασμού. Οι βόλτες στην Κυπριακή ΑΟΖ, το ψευτομνημόνιο με την κυβέρνηση Σάραντζ στη Λιβύη, η για πρώτη φορά εδώ και μισό αιώνα παραβίαση του εναέριου χώρου μας στο Έβρο μετά την προσπάθεια παραβίασης των χερσαίων συνόρων μας στις Καστανιές υπερβαίνουν τα εσκαμμένα.
