Ο ακροδεξιός απολογητής του Πινοσέτ, Χοσέ Αντόνιο Καστ, κέρδισε οριακά τον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών συγκεντρώνοντας το 28% των ψήφων έναντι του αριστερού υποψηφίου Γκαμπριέλ Μπόριτς (κεντρική φωτογραφία) που έλαβε το 26% των ψήφων. Ο επόμενος εκλογικός γύρος θα πραγματοποιηθεί στις 19 Δεκεμβρίου, και αναμένεται να μετατραπεί σε «θρίλερ».
Όμως τα κόμματα της Δεξιάς και του «ακραίου κέντρου» που δεν έφτασαν στον β’ γύρο, αθροιστικά φτάνουν περίπου στο 25% και φαίνεται ότι θα στηρίξουν ενεργητικά ή παθητικά την ακροδεξιά στη βάση του αντικομμουνισμού, της τάξης, της ασφάλειας και της ξενοφοβίας, δίνοντας στην Δεξιά το 53% της εκλογικής ισχύος.
Ταυτόχρονα, το μπλοκ της Αριστεράς και της Κεντροαριστερά δεν ξεπερνάει όλο μαζί το 48%. H μάχη θα κριθεί στις λεπτομέρειες και η Αριστερά θα πρέπει να τα παίξει όλα για όλα ώστε να καλύψει τη διαφορά των πέντε ποσοστιαίων μονάδων. Ο 35χρονος υποψήφιος της Αριστεράς, Μπόριτς υπήρξε ηγετική μορφή του φοιτητικού κινήματος του 2011, συλλέγοντας πολλούς πόντους αποδοχής τόσο από τα κοινωνικά κινήματα της Χιλής, όσο και από τα πολιτικά κόμματα όπως το ιστορικό Κ.Κ. Χιλής ενώ θεωρείται πως είναι ένας ενωτικός υποψήφιος για όλο το κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ της προόδου. Άλλωστε το μπλοκ αυτό που ηγείται ο Μπόριτς διεκδικεί την αξιοπρέπεια, όπως μαρτυράει και ο τίτλος του συνδυασμού (Apruebo Dignidad).
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι εάν η κληρονομιά του Αλιέντε και των αλλεπάλληλων κοινωνικών εξεγέρσεων θα υπερβούν τις υπάρχουσες δυσκολίες και θα στείλουν τα «γκόλεμ» του Πινοσέτ στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Η εξέγερση του 2019, το δημοψήφισμα για νέο Σύνταγμα το 2020 και η μετέπειτα συντριπτική προοδευτική πλειοψηφία στην Συντακτική Συνέλευση του 2021 γέννησαν ελπίδες πως κάτι αλλάζει στη Χιλή και η λατινοαμερικανική πλημμυρίδα δεν θα μετατραπεί, τελικά, σε άμπωτη.
Υπάρχει λιγότερο από ένας μήνας για τον β’ γύρο των εκλογών και η μάχη θα είναι σκληρή. Ο ακροδεξιός θαυμαστής του Πινοσέτ, του Μπολσονάρου και του Τραμπ, Καστ είναι βέβαιο πως θα κάνει «γκάφες» και αποτελεί επίδικο εάν η Αριστερά θα καταφέρει να διασπάσει αφενός την ενότητα της Δεξιάς με το Κέντρο, αφετέρου να πείσει τα λαϊκά στρώματα πως ήρθε η ώρα πως οι δείκτες των ρολογιών να ξαναγυρίσουν αριστερά. Όπως γύρισαν πριν από 51 χρόνια με την Λαϊκή Ενότητα του Αλιέντε.