Το πιο σοβαρό πρόβλημα του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν δεν έγκειται στο ότι τελικά δεν θα είναι ο ίδιος, όπως ήλπιζε, ο πρώτος αρχηγός του κράτους που θα κατάφερνε να κυβερνήσει για δυο θητείες χωρίς να υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση.
Έγκειται στο ότι τώρα που έχει ανάγκη από συγκάτοικο ουδείς, δηλώνει πρόθυμος να μοιραστεί… σπίτι μαζί του.
Οι Γάλλοι αυτή τη φορά δε χαρίστηκαν. Τον τιμώρησαν προκαλώντας πολιτικό σεισμό στη χώρα με τα αποτελέσματα να ξεπερνούν και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Η πολιτική παράταξη «Μαζί», που πρόσκειται στον Πρόεδρο της Γαλλίας, δεν κατάφερε να περάσει πάνω από τον πήχη των 289 εδρών, ώστε να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, όταν διέθετε τα προηγούμενα χρόνια περισσότερες από 300 έδρες.
Στον νέο πολιτικό χάρτη της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, η παράταξη «Μαζί» φαίνεται να λαμβάνει 224 έδρες -κατά τις εκτιμήσεις της εφημερίδας Le Monde- και ακολουθούν η Λαϊκή Ένωση (NUPES) του Ζαν-Λυκ Μελανσόν με 149 έδρες, η ακροδεξιά παράταξη της Μαρίν Λεπέν με 89 έδρες και τέταρτοι οι Ρεπουμπλικάνοι 78 έδρες.
Από εδώ και στο εξής τίποτα δεν θα είναι εύκολο για τον Εμανουέλ Μακρόν. Κάθε φορά που θα επιθυμεί να περάσει κάποιο νομοσχέδιο ή να προχωράει σε κάποια μεταρρύθμιση θα είναι υποχρεωμένος να αναζητά συμμάχους, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο αλλά και χρονοβόρο.
Γιατί τον τιμώρησαν;
Οι Γάλλοι από καιρό είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν με την πολιτική του Εμανουέλ Μακρόν. Το υψηλό κόστος ζωής, ο πληθωρισμός, το κύμα ακρίβειας και η συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων πολιτών ήταν μερικά από τα προβλήματα. Επιπλέον, η προώθηση της μεταρρύθμισης για το συνταξιοδοτικό, με αύξηση του ορίου από τα 62 στα 65 έτη ήταν ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια».
Επιπλέον, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία επέτεινε τη συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων, πυροδοτώντας την ενεργειακή κρίση
Η Μαρίν Λεπέν, η επικεφαλής της άκρας δεξιάς, που προ διμήνου σκεπτόταν να παραδώσει την ηγεσία του κόμματος της, βλέπει ήδη τον εαυτό της να στρογγυλοκάθεται το 2027 στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Ως τότε θα αντιπολιτεύεται τον Μακρόν παντού και στα πάντα.
Το ίδιο άλλωστε δηλώνει πως θα πράξει ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, που δεν φαίνεται ούτε αυτός διατεθειμένος να αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο, όπως πριν τις προεδρικές εκλογές είχε αφήσει να εννοηθεί πως θα πράξει λόγω ηλικίας.
Ο μόνος λοιπόν που αναμένεται να αποχωρήσει το 2027 από τα πολιτικά πράγματα είναι ο -νεότερος όλων- κ. Μακρόν, για τον οποίο τρίτη θητεία δεν επιτρέπεται ως εκ του Συντάγματος της Γαλλίας.
Ως το 2027 ο Εμανουέλ Μακρόν θα ασκεί την προεδρία της χώρας του, διαβεβαιώνοντας πως δεν είναι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός.
Θα έχει απέναντι μια αξιωματική αντιπολίτευση που δηλώνει πολύ αριστερή και μια ήσσονα αντιπολίτευση που δηλώνει πολύ δεξιά.
Υπάρχουν βεβαίως οι νεογκολικοί του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, που θα μπορούσαν να τείνουν χείρα βοηθείας στον Μακρόν – πλην όμως και αυτοί, προς το παρόν, δηλώνουν αντιπολίτευση.
Όχι όλοι: η πλέον αναγνωρίσιμη προσωπικότητα της παράταξης, ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, τάσσεται απολύτως υπέρ της συνεργασίας με την παράταξη Μακρόν. Όμως ο κ. Σαρκοζί δεν είναι βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, ούτε σεβάστηκε προεκλογικά τον κομματικό πατριωτισμό.
Ελλείψει, μέχρι νεοτέρας, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν θα αναζητεί όπως είπε η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν «πλειοψηφίες δράσης» από «ποικίλες ευαισθησίες» επί συγκεκριμένων θεμάτων.
Το ερώτημα που κυριαρχεί από χθες το βράδυ στη Γαλλία είναι αν και κατά ποσόν μπορεί να κυβερνηθεί έτσι η χώρα.
Εν αναμονή της τοποθέτησης του κ. Μακρόν για τα εκλογικά αποτελέσματα, που ίσως φωτίσει το προς τα πού βαδίζει η Γαλλία, πολιτικοί αναλυτές συζητούν ενδεχόμενα σενάρια. επισημαίνοντας πως αν το θέλει, ο Μακρόν έχει δικαίωμα να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές.
Υπογραμμίζουν όμως πως αν το κάνει τώρα θα πρόκειται για πολιτική αυτοκτονία.