Ο ευρωπαϊκός νόμος κατά της αποψίλωσης των δασών που τέθηκε σε ισχύ μόλις πριν από δύο μήνες και θέτει περιορισμούς στις χώρες της ΕΕ σχετικά με την εισαγωγή προϊόντων από αποψιλωμένες περιοχές έχει προβληματίσει βαθιά αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες που θεωρούν ότι βλάπτονται άμεσα. Η Βραζιλία, η Ινδονησία και άλλες 15 χώρες απέστειλαν κοινή επιστολή προς τις ανώτατες αρχές των κοινοτικών θεσμών στην οποία απαιτούν από το μπλοκ να επανεξετάσει τον κανόνα, τον οποίο επικρίνουν για τον «τιμωρητικό και μεροληπτικό του χαρακτήρα», σύμφωνα με το κείμενο που δημοσιεύθηκε από το υπουργείο Εξωτερικών της Βραζιλίας το περασμένο Σάββατο.
Αρκετοί από τους υπογράφοντες έχουν ήδη δημοσιοποιήσει τη δυσαρέσκειά τους πριν από ένα χρόνο. Κατηγορούν την ΕΕ ότι ήταν «άκαμπτη» μέχρι τώρα και απαιτούν την έναρξη διαλόγου για την επίλυση της διαφοράς ενώ επιβεβαιώνουν τη δέσμευσή τους στους «πολυμερείς περιβαλλοντικούς στόχους».
Το πρότυπο της ΕΕ, το οποίο τέθηκε σε ισχύ στις 29 Ιουνίου, θεωρείται από τους συγγραφείς του ως ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός, έτσι ώστε η κατανάλωση στην ΕΕ να μην συμβάλλει στην αποψίλωση ή την υποβάθμιση του Αμαζονίου και άλλων πολύτιμων τροπικών δασών. Ο νόμος κατά της αποψίλωσης των δασών ασκεί βέτο στην είσοδο στο έδαφος της ΕΕ επτά προϊόντων (φοινικέλαιο, κακάο, καφές, καουτσούκ, ζωικό κεφάλαιο, ξύλο και σόγια) και των παραγώγων τους, εάν προέρχονται από παράνομα αποψιλωμένες περιοχές μετά τις 31 Δεκεμβρίου 2020. Και είναι οι ίδιες οι εταιρείες που θέλουν να τα διαθέσουν στην αγορά που πρέπει να αποδείξουν ότι τα προϊόντα τους είναι «καθαρά».
Μαζί με τη Βραζιλία, δέκα χώρες της Λατινικής Αμερικής υπογράφουν επίσης την επιστολή (Αργεντινή, Βολιβία, Κολομβία, Εκουαδόρ, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Παραγουάη, Περού και Δομινικανή Δημοκρατία), εκτός από την Ινδονησία (η οποία φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα τροπικά δάση στον κόσμο μετά την Αμαζονία), την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Γκάνα, τη Μαλαισία, τη Νιγηρία και την Ταϊλάνδη. Οι 17 υπογράφουσες κυβερνήσεις προειδοποιούν ότι «οι μικροί παραγωγοί μπορεί να καταλήξουν αποκλεισμένοι από τις διεθνείς αλυσίδες αξίας, όχι επειδή έχουν αποψιλώσει τα εδάφη τους, αλλά λόγω της αδυναμίας τους να συμμορφωθούν με τις αυστηρές απαιτήσεις που επιβάλλονται» από τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς.
Οι χώρες ζητούν στην επιστολή τους προς τους προέδρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα, να «διορθώσουν τη νομοθεσία ή, τουλάχιστον, να προσπαθήσουν να μετριάσουν τις πιο επιβλαβείς επιπτώσεις της».
Οι 17 κυβερνήσεις ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης από την Ε.Ε. Δηλαδή, κατευθυντήριες γραμμές που «εκτιμούν επαρκώς τις βιώσιμες τοπικές πρακτικές στις γεωργικές αλυσίδες αξίας, τόσο αυτές που έχουν ήδη εφαρμοστεί όσο και αυτές που βρίσκονται υπό ανάπτυξη». Θεωρούν απαραίτητο να αποφευχθούν οι αναταράξεις στις εμπορικές σχέσεις, ο επιπλέον γραφειοκρατικός φόρτος και το κόστος που συνεπάγεται για όλους τους εμπλεκόμενους, συμπεριλαμβανομένων των παραγωγών και των καταναλωτών.
Οι εξαγωγείς φοινικελαίου, κακάο, καφέ, καουτσούκ, ζωικού κεφαλαίου, ξύλου και σόγιας και παραγώγων όπως βοδινό κρέας, δερμάτινα προϊόντα, χαρτί, έπιπλα, καλλυντικά ή σοκολάτα θεωρούν ότι «η νομοθεσία αυτή αγνοεί τις τοπικές συνθήκες και δυνατότητες, την εθνική νομοθεσία και τους μηχανισμούς πιστοποίησης των αναπτυσσόμενων χωρών παραγωγής, καθώς και των προσπαθειών τους για την καταπολέμηση της αποψίλωσης των δασών και των δεσμεύσεων που ανέλαβαν σε πολυμερή φόρουμ».
