Πόσο συχνά φεύγεις εκστασιασμένος παρακολουθώντας ζωντανά έναν καλλιτέχνη που δεν ακούς κάθε μέρα;
Φωτογραφίες: Παύλος Μαυρίδης
Όλες οι – μουσικές – φυλές ήταν την Κυριακή στην πλατεία Νερού. Πρώτοι απ’ όλους οι φανατικοί οπαδοί των Florence + The Machine που ανεξαρτήτως φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού κυκλοφορούσαν με αιθέρια φορέματα, στεφάνια από λουλούδια στα μαλλιά, χρυσόσκονη και γκλίτερ γύρω από τα μάτια. Ήταν εκεί από νωρίς για να πιάσουν μια θέση στο κάγκελο κάτω από τη σκηνή του Ejekt Festival, εκεί που μερικές ώρες αργότερα θα γινόντουσαν ένα με το ξωτικό από το νότιο Λονδίνο ή θα χόρευαν ξυπόλητοι στα λίγα σημεία της πλατείας που δεν υπήρχε κίνδυνος να σε πατήσει ο διπλανός σου.
Αλλά και εκείνοι που ήρθαν για τη φάση, από απλή περιέργεια να δουν ποιοι είναι αυτοί οι Florence + The Machine που το 2009 έπαιξαν μπροστά σε 400 άτομα στην Τεχνόπολη και το 2019 έκαναν τριπλό sold out σε Ηρώδειο και κλειστό Γαλατσίου. Φρόντισαν όμως να μπουν και αυτοί στο κλίμα περιμένοντας αρκετή ώρα στην ουρά για ένα βάψιμο και χτένισμα και να είναι έτοιμοι για την ιεροτελεστία που θα ακολουθούσε.
Ήταν εκεί και όσοι μεγάλωσαν με τα ακούσματα των Fleetwood Mac αλλά δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να τους δουν ζωντανά, θα έβλεπαν όμως μπροστά τους τη χαρισματική performer που το περιοδικό Rolling Stone είχε χαρακτηρίσει «Stevie Nicks της γενιάς του λυκόφωτος».
Ήμασταν και όσοι το 2019 δεν επιδείξαμε γρήγορα αντανακλαστικά όταν βγήκαν τα εισιτήρια για τις δύο βραδιές Ηρώδειο και επιλέξαμε να μην πάμε στην ενδιάμεση συναυλία στο Γαλάτσι αφού θεωρήσαμε ότι θα έπρεπε να κάνουμε στην άκρη για χάρη των ξωτικών που δεν πρόλαβαν να μπουν στο Ηρώδειο και ήθελαν να δουν την παρέα της Florence Welch πολύ περισσότερο σε σχέση με όλους όσοι δεν την ακούμε κάθε μέρα στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο, αλλά δεν αλλάζουμε ποτέ σταθμό όταν πετυχαίνουμε στο ραδιόφωνο τραγούδια όπως το Dog days are over, Cosmic love, Shake it out, Rabbit heart. Τραγούδια που μαζί με άλλες αγαπημένες μελωδίες και οκτώ ακόμα τραγούδια από το περσινό «Dance Fever» διαμόρφωσαν το ενενηντάλεπτο setlist της συναυλίας που μάγεψε όλους όσοι βρεθήκαμε την Κυριακή στην πλατεία Νερού και μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσο συχνά φεύγεις εκστασιασμένος παρακολουθώντας ζωντανά έναν καλλιτέχνη που δεν ακούς κάθε μέρα…
Δεν χρειάστηκε παρά ένα μόνο νεύμα της, ένα άνοιγμα των χεριών για να σηκωθεί η πλατεία στο πόδι, με ή χωρίς παπούτσια. Η ίδια όργωνε τη σκηνή ξυπόλητη, όπως το συνηθίζει, με ένα εκστασιασμένο κοινό να παραληρεί, να τραγουδάει κάθε στίχο κοιτάζοντάς τη στα μάτια, σε πολλές περιπτώσεις με πρόσωπα βουρκωμένα. Έγινε ένα μαζί με όσους βρίσκονταν στο σημείο στο οποίο σκαρφάλωσε για να τραγουδήσει στην αγκαλιά τους τα Dream girl evil, Prayer factory και Big god και νοερά στην αγκαλιά 20.000 ανθρώπων που σεβάστηκαν την επιθυμία της και κατέβασαν τα κινητά στο Dog days are over, για να απολαύσουν την «τελετή» όπως η ίδια αποκαλεί τη στιγμή που ζητάει από το πλήθος να χοροπηδήσει όταν εκείνη δώσει το σήμα. Όπερ και εγένετο…
Ήταν εκεί και οι φανς των Editors που δεν θα έχαναν την ευκαιρία να δουν την παρέα από το Μπέρμιγχαμ – στην ένατη επίσκεψή της στην Ελλάδα και πέμπτη στο πλαίσιο του Ejekt festival – να παρουσιάζει ζωντανά υλικό από το τελευταίο της άλμπουμ με τίτλο «EBM».
Ήταν εκεί και όσοι ήθελαν να δουν για πρώτη φορά τις Warpaint, το γυναικείο indie rock σχήμα για το οποίο τόσος λόγος γίνεται στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, καθώς και τους Goat Girl αλλά και τους δικούς μας Royal Arch που σύμφωνα με όσους βρέθηκαν από νωρίς στην πλατεία Νερού – και σίγουρα πολύ πιο αρμόδιοι μουσικά να μιλήσουν – ήταν πολύ πιο δεμένοι και καλύτεροι σε σχέση με την περσινή εμφάνισή τους στον ίδιο χώρο όταν άνοιξαν τη συναυλία του Nick Cave.
Εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από το Ejekt Festival 2023