Η εισαγγελική έρευνα , που υπήρξε πολυετής,δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει κακουργηματικές πράξεις σε βάρος των υπευθύνων των 29 συνολικά εισπρακτικών εταιρειών και των 17 δικηγορικών γραφείων, που μπήκαν στο εισαγγελικό “μικροσκόπιο”.
Η εισαγγελέας που συνέταξε πολυσέλιδο πόρισμα ζήτησε μόνο την ποινική δίωξη σε βάρος 15 εκπροσώπων εισπρακτικών εταιρειών και υπαλλήλων τραπεζών ,μόνο για τη διάπραξη ενός πλημμελήματος , της παράνομης χρήσης αρχείων προσωπικού χαρακτήρα.
Για τις υπόλοιπες και τα σοβαρότερα αδικήματα που διερευνήθηκαν στο πόρισμα της καταλήγει ότι «δεν προκύπτει ότι οι επεδίωκαν παράνομο όφελος από την επικοινωνία τους με τους οφειλέτες»
Η δικογραφία , το μεγαλύτερο μέρος της οποίας ζητείται πλέον να μπει στο αρχείο είχε σχηματιστεί μετά από καταγγελίες του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας αλλά και πολιτών, θυμάτων των εισπρακτικών εταιρειών, που σε πολλές περιπτώσεις τους οδηγούσαν σε απόγνωση από τα επίμονα και πιεστικά τηλεφωνήματα τους για την εξόφληση οφειλών τους. Οι καταγγέλλοντες ζητούσαν να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος των εισπρακτικών εταιρειών για το κακούργημα της εκβίασης.
Όπως κατήγγειλαν οι πολίτες, υπάλληλοι των εισπρακτικών εταιρειών “συστήνονταν” είτε ως εκπρόσωποι δικηγορικών γραφείων είτε χρησιμοποιώντας ψευδώς την ιδιότητα του δικηγόρου για να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση.
Από την εισαγγελική έρευνα όμως , που διενήργησε η Εισαγγελέας Πρωτοδικών, Ευγενία Μαρούδα, δεν προέκυψε η διάπραξη αδικημάτων, όπως της απάτης κατ’ εξακολούθηση, της αντιποίησης δικηγορικού επαγγέλματος και της παράνομης βίας.
Το μοναδικό αδίκημα, σε βαθμό πλημμελήματος, για το οποίο τελικά ασκήθηκε ποινική δίωξη, στηρίχτηκε στο ότι οι εταιρείες σε βάρος των οποίων ασκήθηκε η δίωξη, οι οποίες είναι θυγατρικές τραπεζών, δεν ήταν εγγεγραμμένες στο Μητρώο Καταναλωτών και άρα δεν είχαν νόμιμο δικαίωμα πρόσβασης στα προσωπικά στοιχεία των δανειοληπτών.
Τον τελικό λόγο βέβαια για το αν η δικογραφία, ως προς τα κακουργήματα, θα πάρει τον δρόμο του αρχείου, θα τον έχει η εισαγγελία εφετών .
ΤΙ ΠΡΟΕΚΥΨΕ
Σύμφωνα με την κρίση της εισαγγελέως Πρωτοδικών που διενήργησε την έρευνα, οι περισσότερες από τις ελεγχόμενες εισπρακτικές εταιρείες είχαν συμβάσεις με τις Τράπεζες και νομίμως είχαν στην κατοχή τους προσωπικά στοιχεία οφειλετών.
Μάλιστα, αν και διαπιστώθηκε η ανάρμοστη συμπεριφορά στους πολίτες, η οποία στοιχειοθετεί το πλημμέλημα της παράνομης βίας, αυτό διώκεται μόνο μετά από μήνυση του παθόντα.
Σε ότι αφορά τις βαρύτερες πράξεις , για τις οποίες υπήρξαν καταγγελίες, στο πόρισμα αναφέρεται “Δεν προκύπτει ότι οι εταιρείες επεδίωκαν παράνομο όφελος από την επικοινωνία τους με τους οφειλέτες αλλά είχαν το δικαίωμα να ζητούν τα οφειλόμενα”.