Οι άνθρωποι έχουμε σώμα που είναι φτιαγμένο για το τρέξιμο ή είμαστε όντα που αψηφίσαμε τους φυσικούς μας περιορισμούς για να μπορούμε να τρέχουμε;
Σε αντίθεση με άλλα όντα πάνω στη γη, δεν θα έλεγε κανείς ότι έχουμε το απόλυτο πλεονέκτημα. Τα τσιτάχ, τα λιοντάρια, η τίγρης, τα ελάφια, η αντιλόπη ακόμα και η στρουθοκάμηλος φαίνεται να έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα από τον άνθρωπο στο σπορ που λέγεται τρέξιμο.
Και, όμως, ο άνθρωπος εδώ και αιώνες, χρησιμοποιεί το τρέξιμο όχι για την ευχαρίστησή του, αλλά για την επιβίωσή του και μάλιστα τα καταφέρνει περίφημα.
Είναι οι φυσικές του δυνάμεις;
Πρόσφατα, ο αθλητικός αρθογράφος Τζον Κάρολ έγραψε ένα χιουμοριστικό σκετσάκι προκειμένου να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα.
Εσείς μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας. Αν και είναι πιθανό να ξέρετε από πριν την απάντηση. Θα σας έχει έρθει στο μυαλό λίγο πριν το φινάλε ενός μαραθωνίου ή ενός αγώνα υπεραπόστασης.
Ακόμα και σε μικρότερες αποστάσεις, όταν το σώμα σας “φωνάζει” ότι δεν μπορεί και μια… αόρατη δύναμη το σπρώχνει στον τερματισμό…
“Ελεύθερη Βούληση”
Ο Δημιουργικός Διευθυντής (ΔΔ) βρίσκεται στο γραφείο του, έχοντας κατά νου κάποια σχέδια. Ο Τέρι, ο επικεφαλής σχεδιαστής του, εκφράζει κάποιες ιδέες του.
Τέρι: Γεια σου ΔΔ, μπορώ να έχω ένα λεπτό; Θέλω να σου πω μερικές ιδέες.
ΔΔ: Φυσικά. Πέρασε μέσα.
Τέρι: Τέλεια. Πρόκειται για τους ανθρώπους.
ΔΔ: Τους έχω σχεδόν τελειώσει. Τι θες να μου πεις για αυτούς.
Τέρι: Σκέφτομαι. Γιατί δεν τους κάνουμε δρομείς;
ΔΔ: Τι εννοείς;
Τέρι: Σχεδιάσέ τους έτσι ώστε να μπορούν να τρέξουν, όπως και τα άλλα θηλαστικά. Ξέρεις, όπως τα… τσιτα.
ΔΔ: Τσιτάχ. Με ένα «χ» στο τέλος.
Τέρι: Τσιτάχ. Μα τι περίεργα ονόματα έχεις δώσει. Τέλος πάντων, γιατί να μην σχεδιάσουμε τους ανθρώπους έτσι ώστε να μπορούν να τρέξουν;
ΔΔ: Δεν ξέρω, Τέρι. Τους δώσαμε μυαλό -σε ορισμένους από αυτούς- και πρόκειται να εφεύρουν αυτοκίνητα και αεροπλάνα και μηχανάκια οπότε κανείς δεν θα θέλει να τρέξει.
Τέρι: Γιατί όμως να μην τους δώσουμε την επιλογή;
Ο ΔΔ χαϊδεύει τη γενειάδα του και σκέφτεται.
ΔΔ: Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε Ελεύθερη Βούληση.
Τέρι: Πρέπει σίγουρα να το ονομάσουμε έτσι.
ΔΔ: Τι προτείνεις; Πες μου λεπτομέρειες. Δεν θέλω να τους το καταστήσω πολύ εύκολο.
Τέρι: Ας τους δώσουμε λιγότερα πόδια.
ΔΔ: Καλά το πας. Τρία;
Τέρι: Δύο.
ΔΔ: Γι ‘αυτό σε προσέλαβα Τέρι. Για αυτές τις ιδέες; Τι άλλο σκέφτεσαι;
Τέρι: Λοιπόν, ας δούμε τον σχεδιασμό τους. Τι είναι αυτό;
ΔΔ: Αυτός είναι ένας τένοντας. Οι Έλληνες θα τον ονομάσουν έτσι.
Τέρι: Φαίνεται αρκετά δυνατός.
ΔΔ: Καταλαβαίνω που το πας. Θα το μετατρέψουμε σε μια έντονη παροχή αίματος και έτσι θα είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να θεραπεύεται όταν το τραυματίζουν.
Τέρι: Είσαι πολύ κακός.
ΔΔ: Ναι, δεν είμαι;
Τέρι: Και τι είναι αυτά; Μοιάζουν περίεργα.
ΔΔ: Αυτά τα αποκαλώ γλουτούς.
Τέρι: Γλουτούς; Να ένα ακόμα περίεργο όνομα. Και σε τι χρησιμεύουν;
ΔΔ: Είναι μεγάλοι, ισχυροί μύες. Τώρα που το σκέφτομαι, θα είναι υπέροχοι για το τρέξιμο. Όμως θα είναι επίσης χρήσιμοι και για να κάθονται πάνω τους. Απίστευτα άνετοι, σαν βελούδο. Και οι άνθρωποι θα πρέπει να αποφασίσουν τι προτιμούν. Τρέξιμο ή αραλίκι;
Τέρι: Ξέρεις ήδη τι θα επιλέξουν, έτσι δεν είναι;
ΔΔ: Και βέβαια.
Τέρι: Τόσο πολλή Ελεύθερη Βούληση τους έχεις δώσει, ε;
(Γέλια)
ΔΔ: Καλό. Είμαι τύπος που του αρέσει να κοιτάει την μεγάλη εικόνα. Γι’ αυτό και δίνω βάση στις λεπτομέρειες.
Τέρι: Τι γίνεται με τα πόδια;
ΔΔ: Τι γίνεται με αυτά;
Τέρι: Φαίνονται πολύ… αποτελεσματικά. Μήπως να τους βάλουμε μικροσκοπικά οστά; Για να τους πηγαίνουν όλα στραβά.
ΔΔ: Εξαιρετικό. Και γαργαλητά. Ας τα κάνουμε να γαργαλιούνται.
Τέρι: Ξεκαρδιστική ιδέα.
(Γέλια)
ΔΔ: Έχω άλλη μια ιδέα. Ρίξε μια ματιά.
Τέρι: Τι είναι αυτά;
ΔΔ: Είναι φρύδια. Κρατούν τον ιδρώτα μακριά από τα μάτια.
Τέρι: Αλήθεια; Τους το κάνεις πολύ βολικό…
ΔΔ: Όχι, γιατί είναι εντελώς άχρηστα στην πραγματικότητα. Αυτοί οι «δρομείς» δεν θα ξέρουν πού πηγαίνουν. Και βάζω και αλάτι στον ιδρώτα. Διπλός μπελάς! Φαντάσου πόσο ενοχλητικός θα είναι.
Τέρι: Το διασκεδάζεις πολύ, ε;
ΔΔ: Και που να δεις ακόμα. Τι να κάνουμε με τα νύχια;
Τέρι: Με τα νύχια; Μήπως το παρακάνουμε;
ΔΔ: Μα είναι εντελώς άχρηστα στο τρέξιμο τα νύχια. Μεγαλώνουν μόνο και τους κάνουν τη ζωή δύσκολη. Βέβαια, θα τα κόβουν αλλά στη συνέχεια θα μεγαλώνουν ξανά.
Τέρι: Πάω να φάω για μεσημέρι. Νομίζω ότι το παρακάνουμε.
ΔΔ: Ω, έλα. Μόνο ένα ακόμη.
Τέρι: Αρχίζω να μετανιώνω που το ξεκίνησα αυτό. Τι άλλο θες να τους κάνουμε;
ΔΔ: Ενδορφίνες. Θα τους γεμίσω ενδορφίνες. Θα νιώθουν υπέροχα μετά από μια διαδρομή.
Τέρι: Αυτό φαίνεται ωραίο. Αλλά για στάσου. Αυτό δεν θα τους κάνει να θέλουν να το κάνουν ξανά;
ΔΔ: Αυτή είναι η γενική ιδέα. Δεν θα μπορούν να σταματήσουν.
Τέρι: Μπορώ να φύγω τώρα;
ΔΔ: Περίμενε να δεις κάτι ακόμα. Ρίξε μια ματιά σε αυτό. Το ονομάζω πλατυποδία! Που πας;
Πηγή: runnfun.gr
