Νεοφιλελευθερισμός ή απλά η αφαίμαξη του κράτους.
Ο όρος «νεοφιλελευθερισμός» (Neoliberalismus) μπορεί να ακούγεται με προοδευτικό πρόσημο, αλλά ουδέποτε είχε κάτι τέτοιο, το αντίθετο μάλιστα…
Ήταν (και παραμένει) υποτιμητικός…
Η έκφραση «νέο» θα μπορούσε μάλιστα να εννοηθεί ως στερητικό «α» ή απλά -χωρίς πολλές αναλύσεις- ως μια ειρωνεία του συστήματος να υιοθετεί όρους με θετικό πρόσημο για να τους ευτελίζει στη συνέχεια αφού τους έχει ξεζουμίσει ξεπουλώντας στις μάζες.
Άπειρα τα παραδείγματα ξεκινώντας από τους όρος «κομμουνισμός», «σοσιαλισμός», «σοσιαλδημοκρατία», «προοδευτικός» ως το πιο πρόσφατο στη χώρα μας «μεταρρυθμίσεις» που γυαλίζει μεν αλλά κρύβει συχνά ό,τι επιβάλλουν τα τραπεζικά και οικονομικά συμφέροντα.
Επιστρέφοντας στον «νεοφιλελευθερισμό» θα συναντήσουμε την πρόσφατη μορφή του σε χρώμα «τουρκομπαρόκ» που εκπροσωπείται επάξια από την ελληνική κυβέρνηση του αχταρμά της δεξιάς-ακροδεξιάς με πάντα παρόντα τα οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα τα οποία καλείται να εξυπηρετήσει.
Εχθρός πάντα του «κρατικού» και του «κράτους» με πρόσχημα τη στρέβλωση που συχνά παρουσιάζουν οι κρατικές επιχειρήσεις, καλεί τους πιστούς να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα.
Με πιο σταράτα λόγια, να ξεπουληθεί η κρατική περιουσία (που έγινε με τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών) έναντι πινακίου φακής (θυμίζει ΚΕΕΛΠΝΟ και υπερτιμολογήσεις) προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και του προσωπικού και παράνομου οφέλους.
Ευκαιρία βρήκαν και βρίσκουν, όταν η άλλη στρέβλωση της Δημοκρατίας, το κομματικό κράτος, θεώρησε για χρόνια πως μπορεί να «βολεύει» τα παιδιά του σε κρατικές επιχειρήσεις…
Αλλά ο νεοφιλελευθερισμός δεν έρχεται για να διορθώσει κάτι τέτοιο.
Απλά με πρόσχημα και λέξεις, πουλώντας ψεύτικα νοήματα, μεταφέρει τον κοινό πλούτο στον ιδιώτη…
Έχοντας ένα μίσος στο κοινωνικό κράτος αλλά σίγουρα λατρεύοντας το γρήγορο κέρδος, δεν ενδιαφέρεται αν θα επουλώσει πληγές ή θα στηρίξει λαϊκά στρώματα.
Του αρκεί ο γρήγορος πλουτισμός…
Και αν είναι κάθετοι στον όρο «ιδιωτικοποιήσεις» και δεν κάνουν εκπτώσεις παρά μόνον αν στριμωχτούν για τα καλά (όπως για παράδειγμα για το ρεύμα, για το νερό…) δεν είναι το ίδιο αν πρόκειται αποκλειστικά για τα δικά του παιδιά και για τη τσέπη του.
Στην ουσία πρόκειται για τις όψεις του ίδιου νομίσματος:
Το κράτος είναι καλό για να το απομυζείς. Και όταν λέμε το «κράτος» ίσως εννοούμε αποκλειστικά τους πολίτες, τον λαό.
Μπορεί να φωνάζουν για μικρότερο κράτος… λόγω κόστους αλλά και για περικοπή δαπανών, δεν ισχύει ωστόσο για τους γαλαζοαίματους του νεοφιλελευθερισμού για τους οποίους το κράτος πρέπει να παρέχει μισθούς, διευκολύνσεις, δάνεια και γενικά να τους καλύπτει όλα τα έξοδα.
Το κράτος είναι εκεί για να παράγει πλούτο για τους ίδιους…
Αν οι κρατικές θέσεις δεν μπορούν να παράξουν χρήμα για τους ίδιους και τους ομοίους τους, είτε με απευθείας αναθέσεις, είτε με μίζες, είτε με υπερτιμολογήσεις, είτε με αυξήσεις μισθών, είτε με τοποθετήσεις και μεταθέσεις… δεν αξίζει να είναι κράτος!
Αν δεν μπορείς να απομυζήσεις τον κόπο των άλλων δεν είσαι σωστός νεοφιλελεύθερος!
Κοινώς αρμέγουν την αγελάδα…
Αν στον ελληνικό νεοφιλελευθερισμό υπάρχει αρκετή δόση Εκκλησίας και διαπλοκής, μην εκπλήσσεστε καθόλου.
Ο νεοφιλελεύθερος σαν τον χαμαιλέοντα «ενδύεται» το περιβάλλον του για να προφυλαχθεί και να πετύχει τον στόχο.
Ανάβοντας κερί, δείχνοντας σεβασμό στα θρησκευτικά σύμβολα αλλά και σε ό,τιδήποτε θα μπορούσε να ικανοποιήσει τους στόχους, του πατριωτισμού συμπεριλαμβανομένου.
Μην σας ξαφνιάζει και αν δεν χρησιμοποιεί τους άξιους που ευαγγελίζεται.
Άξιος είναι ο ικανός και όχι ο έχων περγαμηνές πανεπιστημίων. Ούτε καν ο ηθικός…
Εξάλλου η ηθική απέχει από τον νεοφιλελεύθερο όσο η ελευθερία από τον φασισμό..
Αν ευαγγελίζεται την ηθική ή τη διάκριση των εξουσιών, μην απατάστε.
Το λέει για να περιορίσει τις ελεύθερες ιδέες στη Δικαιοσύνη και την Νομοθετική Εξουσία.
Η διαπλοκή είναι το φόρτε του, η διαφθορά επίσης.
Στο κάτω-κάτω για τον ίδιο το νεοφιλελεύθερο, οι νόμοι γίνονται για τον ίδιο.
Αν σας ξάφνιασε λοιπόν πως στο μεγάλο έργο του Ελληνικού βρέθηκαν πλέον μέτοχοι στο περιβάλλον του πρωθυπουργού που έδωσε το έργο και στην ίδια την κυβέρνηση μην ξαφνιάζεστε…
Δεν συμβαίνει τίποτα…
Είναι Τετάρτη, 29 Ιουλίου…
Σημείωση: Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική
