Η στρατηγική της «κεραυνοβόλας διπλωματίας» με μια ισχυρή δόση «καρότου και μαστίγιου» που ανέλαβαν να ασκήσουν οι Εμανουέλ Μακρόν και Όλαφ Σολτς φιλοδοξεί να αποκλιμακώσει την ένταση στην Ουκρανία που συντηρείται για τρεις απανωτούς μήνες και έχει ανασύρει μνήμες από την «μακρινή» κρίση των πυραύλων της Κούβας.
Έπειτα από την επίσκεψη των δύο ηγετών του γαλλογερμανικού άξονα σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (Ουκρανία, Ρωσία, ΗΠΑ) της ουκρανικής κρίσης, οι δύο σύμμαχοι-διαμεσολαβητές μαζί με τον Πολωνό πρωθυπουργό Άντρζεϊ Ντούντα συναντήθηκαν στο Βερολίνο όπου συνομίλησαν σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματα τους.
Οι τρεις χώρες, σύμφωνα με τον Γερμανό καγκελάριο, έχουν ως στόχο «την αποτροπή του πολέμου στην Ευρώπη» καλώντας ταυτόχρονα την Ρωσία να προχωρήσει σε αποκλιμάκωση της έντασης στην Ουκρανία.
Τα μηνύματα του Πούτιν και οι δεσμεύσεις του Σολτς
Από τη μεριά του, ο Γάλλος πρόεδρος του συναντήθηκε προτού μεταβεί στο Βερολίνο με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι στο Κίεβο, όπου επιχείρησε να καθησυχάσει τους Ουκρανούς σε σχέση με το ενδεχόμενο ενός πολέμου, μεταφέροντας του τα μηνύματα του Βλαντιμίρ Πούτιν, τον οποίο είχε επισκεφθεί προηγουμένως. Ένα από τα μηνύματα του Πούτιν που μετέφερε ο Μακρόν στον Ζελένσκι ήταν ότι προς το παρόν η Ρωσία δεν θα πραγματοποιήσει κάποια επιπλέον στρατιωτική άσκηση στα σύνορα με την Ουκρανία και θα αποφύγει την κλιμάκωση της κατάστασης. Ωστόσο, το Κρεμλίνο διέψευσε το παραπάνω, αν και ο Γάλλος πρόεδρος επέμεινε υποστηρίζοντας πως είχε προσωπικές διαβεβαιώσεις από τον Ρώσο πρόεδρο.
Συγχρόνως, ο Γερμανός καγκελάριος προτού βρεθεί με τους δύο πρωθυπουργούς είχε πραγματοποιήσει επίσκεψη στον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο. Εκεί ο Σολτς προσπάθησε να «σαγηνεύσει» τους Αμερικανούς, ικανοποιώντας δύο από τις σημαντικότερες απαιτήσεις τους: 1) την διακοπή της λειτουργίας του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Nordstream2 εφόσον εισβάλλει η Ρωσία στην Ουκρανία και 2) την ενίσχυση της Ουκρανίας από τη Γερμανία έστω και οικονομικά.
Τι απαιτείται για την επίλυση της κρίσης
Εξετάζοντας τις κινήσεις και τα λεγόμενα των δύο ευρωπαίων ηγετών καταλαβαίνει κανείς ότι πλέον το ερώτημα για την Ουκρανία δεν είναι το εάν αλλά το πότε θα αποκλιμακωθεί η κρίση. Εν τούτοις, αυτή η προοπτική μπορεί να πάρει και μήνες όπως σημείωσε χαρακτηριστικά και ο Μακρόν.
Το βασικό ζήτημα όμως παραμένει: Ποια θα είναι η φόρμουλα με την οποία θα επιτευχθεί η αποκλιμάκωση της κρίσης; Ο Πούτιν ζητάει την επιστροφή της Ουκρανίας στην υλοποίηση των συμφωνιών του Μίνσκ, βάσει των οποίων θα δινόταν καθεστώς αυτονομίας σε ένα τμήμα των ρωσόφωνων πληθυσμών της ανατολικής Ουκρανίας. Πρόταση που φαίνεται να αποδέχονται οι Ουκρανοί επί της αρχής, έπειτα από ισχυρές πιέσεις των Γάλλων.
Ένα από τα σενάρια που προωθεί ο Μακρόν βρισκόμενος ενδεχομένως σε συνεννόηση με τον Σολτς είναι η «φινλαδοποίηση» της Ουκρανίας και η μετατροπή της σε ουδέτερο κράτος στα πρότυπα της Φινλανδίας, ώστε να ικανοποιηθεί ένα μέρος των ρωσικών απαιτήσεων και να διασφαλιστεί η ειρήνη στην Ευρώπη. Γεγονός που επιβεβαιώνεται εμμέσως πλην σαφώς και από το κείμενο των συμπερασμάτων που δημοσιοποιήθηκε μετά τη συνάντηση του «Τριγώνου της Βαϊμάρης» στο Βερολίνο και κάνει αναφορά για «ουσιαστικό διάλογο για την ασφάλεια στην Ευρωπαϊκή ήπειρο», «κλείνοντας το μάτι» στην Ρωσία για ενδεχόμενη ικανοποίηση ενός μέρους των απαιτήσεων της. Απαιτήσεις που οι Ρώσοι δημοσιοποίησαν πρόσφατα εγγράφως, λαμβάνοντας εν τέλει και την αρνητική απάντηση των Αμερικανών.
Τέλος, αναμένεται με ενδιαφέρον επίσκεψη του Σολτς στο Κρεμλίνο στις 14-15 Φεβρουαρίου, όπου και θα μεταφερθούν επισήμως τα μηνύματα του Μπάιντεν και του Ζελένσκι στον Πούτιν αλλά και θα εκφραστούν πιο συγκεκριμένα οι σκέψεις του άξονα Παρισιού-Βερολίνου-Βαρσοβίας για την πορεία επίλυσης της κρίσης.
