Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας νεαρός φιλόδοξος πολιτικός από τη_x000D_
Μεσσηνία, που κατόρθωσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αρχηγού της Νέας_x000D_
Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για τον οποίο όλοι πίστευαν ότι κάποτε θα_x000D_
γίνει μέγας και τρανός και φυσικά, πρωθυπουργός της χώρας…
Ο Αντώνης Σαμαράς, πράγματι, έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας, αφού όμως πρώτα έριξε από την κυβέρνηση τον αρχηγό και πολιτικό ευεργέτη του με αφορμή το μακεδονικό, στη συνέχεια έφτιαξε ένα κόμμα με το οποίο πίστευε ότι θα γινόταν ο τρίτος πόλος και θα οδηγούνταν ξανά στην κορυφή και, τελικά, έμεινε εκτός Βουλής και πέρασε στη λήθη για καιρό.
Μέχρι που μια μέρα του 2004 ο Κώστας Καραμανλής σε μια κίνηση συστράτευσης –ίσως και από γινάτι για το Μητσοτακέικο– του έδωσε πνοή πολιτικής ζωής εντάσσοντάς τον στα ευρωψηφοδέλτια της ΝΔ. Στις επόμενες εθνικές εκλογές μάλιστα έκανε ένα βήμα παραπάνω και του επέτρεψε να κατέβει ξανά υποψήφιος με τη ΝΔ και να εκλεγεί βουλευτής Μεσσηνίας το 2007. Επιπλέον για λίγους μήνες, το 2009, τους τελευταίους της διακυβέρνησης Καραμανλή, ανέλαβε και υπουργικό πόστο (υπουργός Πολιτισμού), έπειτα από 17 χρόνια! Οσο για τον τρόπο με τον οποίο κατόρθωσε να γίνει αρχηγός της ΝΔ, δεν είναι μυστικό ότι ο Καραμανλής τού… παρέδωσε τα κλειδιά της ΝΔ μόνο και μόνο για να μην τα πάρει η κόρη του Μητσοτάκη, Ντόρα Μπακογιάννη – απόφαση που φέρεται να έχει μετανιώσει πικρά…
Κάπως έτσι, λοιπόν, ο εκ Καλαμάτας ορμώμενος πολιτικός έφτασε να γίνει πρωθυπουργός της χώρας αφού φυσικά το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου είχε θυμώσει τόσο τους πολίτες, που θα ψήφιζαν ακόμη και τον… Γκόρτσο!
Με τον ίδιο φιλόδοξο τρόπο ξεκίνησε, από άλλο μετερίζι, την πολιτική σταδιοδρομία του ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ακαδημαϊκός από νεαρή ηλικία, καθηγητής του συνταγματικού δικαίου, προσεκλήθη το 1989 από τον Ανδρέα Παπανδρέου να συνδράμει τον τότε πρωθυπουργό με τις νομικές γνώσεις του στην υπόθεση του «βρόμικου ’89» και το έκανε με επιτυχία. Αυτή ήταν και η αφορμή για να μπει για τα καλά στην πολιτική, παίρνοντας την πρώτη του κομματική θέση το 1990, αφού εκλέχθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και όντας σταθερά από το 1993 μέχρι και σήμερα βουλευτής Θεσσαλονίκης.
Οι φιλοδοξίες του, όμως, ήταν μεγαλύτερες. Ηθελε να γίνει αρχηγός στη θέση του αρχηγού. Παρότι πολλοί τον αποκαλούσαν «παιδί του Σημίτη», διαψεύστηκαν πανηγυρικά το 2004, όταν ο απερχόμενος πρωθυπουργός παρέδωσε το… δαχτυλίδι της διαδοχής στον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος περίμενε υπομονετικά λίγα χρόνια να χάσει δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου, μέχρι που στη δεύτερη ήττα, το 2007, δεν άντεξε άλλο! Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ προσπαθούσαν να συνέλθουν από τα απογοητευτικά εκλογικά αποτελέσματα, εκείνος έσπευσε «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος» στο Ζάππειο για να δηλώσει παρών στη διεκδίκηση του κόμματος, γιατί όχι και της πρωθυπουργίας! Δεν περίμενε καν να αποδεχτεί ο Παπανδρέου να πάνε σε εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού του κόμματος, έπειτα από δύο εκλογικές ήττες…
Από τότε, ο κατά κοινή ομολογία χαρισματικός πολιτικός και δεινός κοινοβουλευτικός ρήτορας κέρδισε επάξια τον χαρακτηρισμό του ανδρός που διακατέχεται από «πολιτική βουλιμία»! Κατάφερε έπειτα από χρόνια, μόλις το 2012, να πάρει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, όταν το άλλοτε κραταιό κόμμα είχε αρχίσει να καταρρέει, και «πέτυχε» να το οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή με την απόφασή του να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά.
Και ύστερα, ήρθε… το τέλος και των δύο! Χέρι χέρι έχασαν τη συγκυβέρνηση, χέρι χέρι έχασαν και την αρχηγία των κομμάτων τους. Από το 2015 μέχρι σήμερα, αμφότεροι «παίζουν» με τον ίδιο τρόπο και τον ίδιο στόχο: από τη μία να επεμβαίνουν και να καθοδηγούν τα κόμματά τους, καπελώνοντας τους διαδόχους τους στην κομματική αρχηγία, και από την άλλη να μην βγουν από το πολιτικό παιχνίδι, κρατώντας για τον εαυτό τους ρόλο εθνικού κεφαλαίου και μελλοντικού εθνοσωτήρα!
Υπάρχει, πάντως, μία ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους: ο Σαμαράς, έτσι όπως «κυβερνά» το κόμμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι απίθανο μια μέρα να του το… διαλύσει ή και να του το πάρει μέσα από τα χέρια! Ο Βενιζέλος, όμως, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι απλώς να αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη – Κίνημα Αλλαγής και να περιμένει ρόλο από τα δεξιά. Να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ, βέβαια, δεν χρειάζεται, γιατί μπορεί και… από μόνο του! Οσο για το νεόκοπο Κίνημα Αλλαγής, όποια κι αν είναι η εκλογική πορεία του, είναι πολλοί αυτοί που έχουν εναποθέσει τις πολιτικές τους ελπίδες σε αυτό για να αφήσουν έναν Βενιζέλο να τους τις καταστρέψει…
