Σοκαρισμένος ο δημοσιογραφικός κόσμος από την τοποθέτηση της Βασιλικής Θάνου, συνταξιούχου πλέον Προέδρου του Αρείου Πάγου, στη θέση νομικού συμβούλου του πρωθυπουργού.
Ωρύεται ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου, χτυπιέται ο Μανώλης Καψής. Πριν προχωρήσει στα περαιτέρω, να θυμίσω για καθαρά ιστορικούς λόγους, πως ο Μπάμπης Αθανασίου, μεταπήδησε το 2012, από τη θέση του ενεργού Αρεοπαγίτη και ουχί συνταξιούχου, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Σαμαρά. Για τους ίδιους λόγους να θυμίσω, πως ο Παναγιώτης Πικραμένος, δικαστικός του ΣτΕ, υπήρξε σύμβουλος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη από το 1991-1993, ενώ ήταν στο ΣτΕ. Στη συνέχεια από το 2009 έως το 2012 υπήρξε Πρόεδρος του ΣτΕ σα να μη συνέβη τίποτα. Ξανά για ιστορικούς λόγους να θυμίσω πως και ο Πρόεδρος του ΣτΕ Κωνσταντίνος Μενουδάκος, πριν αναλάβει Πρόεδρος το 2012, υπήρξε Νομικός Σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη από το 1998 έως το 2001. Εν ενεργεία και αυτός.
Φυσικά όλα αυτά δεν ενοχλούν και δεν ενόχλησαν κανέναν. Εν ολίγοις Δικαιοσύνη,Πολιτική και η Δημοσιογραφία ταράσσονται όταν πρέπει να ταράξουν.
Η Βασιλική Θάνου , ανέλαβε τη θέση του Νομικού Συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα, θέση τεχνοκράτη δηλαδή μόλις συνταξιοδοτήθηκε. Η θέση αυτή απαιτεί , για λόγους δημοσίου συμφέροντος, να καλύπτεται από ανθρώπους που γνωρίζουν. Είναι διαφορετικό θέμα να αξιολογεί κάποιος τη Θάνου και να διαφωνεί λέγοντας πως έπρεπε να αναλάβει κάποιος άλλος από τους πολλούς ακόμη ικανούς και διαφορετικό να διακρίνει κομματική ένταξη. Δηλαδή πως για να αναλαμβάνει τη θέση που είναι θέση δίπλα στον πρωθυπουργό, προφανώς τον εξυπηρέτησε και όταν ήταν δικαστής. Αυτό είναι ένα πονηρό και αυθαίρετο άλμα λογικής. Ή αν ισχύει, πρέπει πρωτίστως να ισχύσει για τον Μπάμπη Αθανασίου, που ενώ φορούσε την τήβενο του Αρεοπαγίτη, την πέταξε για να δηλώσει το πόσο Νέα Δημοκρατία είναι.
Όλοι οι πολίτες και φυσικά οι δικαστές έχουν και πρέπει να έχουν πολιτικές προτιμήσεις. Αυτό είναι Δημοκρατία. Να επιλέγουν και να μην φοβούνται να το πουν. Όπως όμως πρέπει να συμβαίνει και στη δημοσιογραφία, η πολιτική επιλογή, δεν μπορεί να είναι σε βάρος της αλήθειας και των επαγγελματικών κριτηρίων που υπάρχουν. Κακό δεν είναι να έχει πολιτική ταυτότητα ο δικαστής. Κακό είναι να δικάζει με αυτή την ταυτότητα και όχι τα στοιχεία. Εκεί πρέπει να γίνεται η κουβέντα και δυστυχώς δεν γίνεται γιατί μάλλον δεν συμφέρει. Τους Μπάμπηδες γενικώς.
