Υπάρχει ένας δείκτης στον οποίο η χώρα µας είναι σταθερά πρωταθλήτρια στην Ευρώπη δεκαετίες τώρα. ∆εν είναι ο δείκτης των θανάτων ανά εκατοµµύριο λόγω SARS-CoV2 ούτε ο δείκτης της ακριβότερης µεγαβατώρας ούτε ο δείκτης της ακριβότερης τιµής αµόλυβδης βενζίνης. Σε όλα αυτά είµαστε πρωταθλητές, όλα αυτά κανοναρχούν τις ζωές µας, αλλά υπάρχει ένας χειρότερος δείκτης µια ντουζίνα χρόνια τώρα: είναι ο δείκτης της ανεργίας των νέων.
Σύµφωνα µε τη Eurostat, το ποσοστό της ανεργίας των νέων τον Απρίλιο του 2022 άγγιξε το 36,8%, από 26% τον Μάρτιο. Συνεπώς η ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών στη χώρα κατέγραψε άνοδο 10 µονάδων µέσα σε ένα µήνα! Να υποθέσω ότι φταίει η πτώση της κατανάλωσης λόγω του υψηλότατου πληθωρισµού, τρεις µονάδες πάνω από τον ευρωπαϊκό µέσο όρο; Σε απλά ελληνικά, η ακρίβεια ρίχνει τη ζήτηση, πέφτουν οι τζίροι κι απολύονται οι εργαζόµενοι. Συνολικά η ανεργία στη χώρα έφτασε το 12,7% από 12,2% τον Μάρτιο και 12,5% τον Φεβρουάριο. Στους 27 µάς προσπερνά µόνο η Ισπανία.
∆εν γνωρίζω πόσο «ολιστικά» (σύµφωνα µε το πρωθυπουργικό κάλεσµα) µπορεί να αντιµετωπίσει ένα νέο παιδί αυτά τα νούµερα, που δεν είναι απλώς µαθηµατικά αλλά η ζωή του, τα όνειρά του, το µέλλον του. Ο Κυριάκος πάντως έβαλε την κόρη του στο fund που αγόρασε τη µισή χώρα και τον γιο του στην Ευρωβουλή και καθάρισε. Οπότε τα περί «ολισµού» είναι για τα παιδιά των άλλων, για τα δικά του ισχύει το «όποιος έχει µπάρµπα στην Κορώνη». Αλλά το παιδί του διπλανού πώς να το αντιµετωπίσει όλο αυτό που γίνεται; Ως ντελιβεράς µε 2 ευρώ την ώρα και ανασφάλιστος πάνω στο παπί; Ως τετραωρίτης µε 300 ευρώ τον µήνα; Ως εποχικός στον τουρισµό, δουλεύοντας 16 ώρες τη µέρα, 8 µήνες τον χρόνο, ζώντας σε ένα πρόχειρο κατάλυµα µε άλλους πέντε;
Οπότε επιλέγει τον καφέ µε κολλητούς µε τα λεφτά του µπαµπά και τη σύνταξη της γιαγιάς. Κι αν βρεθεί καµιά άκρη να χωθεί κάπου µε τις πλάτες του µπαµπά, χώνεται.
Κανείς δεν δουλεύει για να πληρώνει µόνο τον λογαριασµό του ρεύµατος!
Κανείς δεν δουλεύει για να πληρώνει µόνο το νοίκι και τα κοινόχρηστα!
Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μια βόλτα µε τους φίλους. Ενα µπαρ, ένα weekend, που λένε στα περιοδικά, έστω µια προοπτική για να σε πάει παραπέρα. Ο συνδυασµός της ακρίβειας και της έλλειψης προοπτικής είναι αποκαρδιωτικός…